مشاعره

[yamahdi]

هردم ازعمرمی رودنفسی
چگونه نگه می کنم دگرنمانده بسی

[moo2010]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

[yamahdi]

رفته گویی همه ذرات به خواب
نخوردهیچ تکان آب ازآب

[Fahime.M]

برای گفتن من شعر هم به گل مانده
نمانده عمری و صدها سخن به دل مانده
صدا که مرهم فریاد بود زخم مرا
به پیش درد عظیم دلم خجل مانده

[moo2010]

هوای کوی تو از سر نمی رود آری
غریب را دل سرگشته با وطن باشد

[yas69]

در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند / تا ابد سرنکشد وز سر پیمان نرود
هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود
آنچنان مهرتوام در دل وجان جای گرفت / که اگر سر برود از دل و ازجان نرود

[yamahdi]

دفع مده دفع مده من نروم تانخورم
عشوه مکن عشوه مکن عشوه ی مستان نخرم

[TAHA]

دفع مده دفع مده من نروم تانخورم
عشوه مکن عشوه مکن عشوه ی مستان نخرم

ميازار موري كه دانه كش هست

كه جان دارد و جان شيرين خوش است

[tania]

توانا بود هرکه دانا بود
زدانش دل پیر برنا! بود

[parvaze]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتندو به ÷یمانه زدند

[mohamadasas]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندران ظلمت شب اب حیاتم دادند

[moo2010]

دلنشان شد سخن تا تو قبولش کردی
آری آری سخن عشق نشانی دارد

[yamahdi]

دگرخواست افزون کندتخت وتاج
بیفزودبرمرددهقان خراج

[mohamadasas]

جانا به حاجتی که ترا هست با خدا
آخر دمی بپرس که ما را چه حاجتست

[yas69]

تا دوست بود تو را گزندی نبود / تا اوست غبار چون و چندی نبود
بگذار هر آنچه هست و او را بگزین / نیکوتر از این دو حرف پندی نبود

[tania]

دلی دیرم (دارم) خریدارمحبت
کزو گرم است بازار محبت.

[Fahime.M]

تا چند گرد کعبه بگردم به بوی دل؟
تا کی به سینه سنگ زنم ز آرزوی دل؟

افتد ز طوف کعبه و بتخانه در بدر
سرگشته‌ای که راه نیابد به کوی دل

ساحل ز جوش سینهٔ دریاست بی خبر
با زاهدان خشک مکن گفتگوی دل

در هر شکست، فتح دگر هست عشق را
پر می‌شود ز سنگ ملامت سبوی دل

طفل بهانه‌جو جگر دایه می‌خورد
بیچاره آن کسی که شود چاره‌جوی دل

میخانه است کاسهٔ سر فیل مست را
صائب ز خود شراب برآرد سبوی دل

[tania]

لباسی بافتم برقامت دل
زپود محنت و تارمحبت.

[moo2010]

تو به تقصیر خود افتادی از ین در محروم
از که می نالی و فریاد چرا می داری

[mohamadasas]

ک جرعه می کهن، به ازملکی نو
خشت سرخم ز ملک کیخسرو به

[moo2010]

هوا خواه توام جانا و می دانم که می دانی
که هم نادیده می بینی و هم ننوشته می خوانی

[yas69]

یارا یارا گاهی, دل ما را, به چراغ نگاهی روشن کن,
چشم تار دل را, چو مسیحا, به دمیدن آهی روشن کن,

[mojgan77]

نبایدبستن اندر چیزو کس دل/که دل برداشتن کاریست مشکل
(سعدی)

[Fahime.M]

لاله از سوز عطش بنهاده سر بر روی خاک
ابر بی انصاف را بنگر که بر دریا گریست

خیلی این شعر دوست دارم!

[mojgan77]

تو چاشتی درد ندانی ور نه/یک دم غم دوست خونبهای من و توست

[mohamadasas]

تا چند زنم بروی دریاها خشت
بیزار شدم ز بتپرستان کنشت

خیام که گفت،دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و،که امد به بهشت

[tania]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه.

[mohamadasas]

هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
بر ساز ترانه وپیش اور می

کافکند بخاک صدهزاران جم وکی
این امدن تیر مه و رفتن کی

[mojgan77]

یکی درد و یکی درمان پسندد/یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران/ پسندم آنچه را جانان پسندد
(بابا طاهر )

[Fahime.M]

دل ز جام عشق او شد مي پرست
مست مست از عشق او شد مست مست

[mojgan77]

تا چشم کند کار,سواد دو جهان را/یک گردش از آن نرگس جادوی تو دیدیم

[Fahime.M]

من کیستم آتش به دل افروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای
در راه وفا چو سنگ و آتش گردم
شاید که رسم به صبحت سوخته‌ای
http://pnu-club.com/imported/2009/05/73.gif

[mohamadasas]

یک روز زبند عالم ازاد نیم
یک دم زدن از وجود خود شاد نیم

شاگری روزگار کردم بسیار
در کار جهان هنوز استاد نیم

[moo2010]

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم
اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتادم

[mohamadasas]

می خور که زدل کثرت وقلت ببرد
واندیشه ی،هفتادو دو ملت ببرد

پرهیز مکن ز کیمیایی که از او
یه جرعه خوری هزار علت ببرد

[tania]

دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
درخواب مرا سوی خراسان گذرافتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا درنظرافتاد:
که با آل علی هرکه درافتاد برافتاد.

[yamahdi]

دوباره آمدی ای یل غم نمی دانم
دگرزکلبه ویران من چه می خواهی؟

[tania]

یار، یار است اگر یار وفادار بود
یار چون نیست وفادار، کجا یار بود؟

[mohamadasas]

در دهن لاله باد ریخخته و بیخته
بیخته مشک سیاه،ریخته در ثمین

[mojgan77]

نی ز وصل تو نشان می یابم/ نه زهجر تو امان می یابم
دشنه هجر توام کشت از آنک /تشنه وصل تو جان می یابم
(عطار نیشابوری)

[yas69]

من اگر خوبم و بد ,تو برو خود را باش
که گناه دگران , برتو نخواهند نوشت..

[mojgan77]

تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق/نیم رسوا عاشق, اندر فن خود استاد نیست
ای دل از حال من و بلبل چه می پرسی برو/ما دو تن شوریده را کاری به جز فریاد نیست
(میرزاده عشقی)

[yas69]

تاکی در وصل خود به رویم بندی / جانا مپسند دیگر آزار مرا

[Fahime.M]

ای ز عشقت این دل دیوانه خوش
جان و دردت هر دو در یک خانه خوش

گر وصال است از تو قسمم گر فراق
هست هر دو بر من دیوانه خوش

من چنان در عشق غرقم کز توام
هم غرامت هست و هم شکرانه خوش

دل بسی افسانه‌ی وصل تو گفت
تا که شد در خواب ازین افسانه خوش

گر تو ای دل عاشقی پروانه‌وار
از سر جان درگذر مردانه خوش

نه که جان درباختن کار تو نیست
جان فشاندن هست از پروانه خوش

قرب سلطان جوی و پروانه مجوی
روستایی باشد از پروانه خوش

گر تو مرد آشنایی چون شوی
از شرابی همچو آن بیگانه خوش

هر که صد دریا ندارد حوصله
تا ابد گردد به یک پیمانه خوش

مرد این ره آن زمانی کز دو کون
مفلسی باشی درین ویرانه خوش

تو از آن مرغان مدان عطار را
کز دو عالم آیدش یک دانه خوش

[mohamadasas]

شبی یاد دارم که چشمم نخفت
شنیدم که پروانه با شمع گفت:

[vahidreg]

در دایره ی قسمت ما نکته پرگاریم لطف آنچه تو بنمایی حکم آنچه تو فرمایی

[mojgan77]

یک چند به مرگ شادمانی کردیم/ رخساره به سیلی ارغوانی کردیم
عمری گذراندیم به مردن مردن/مردم به گمان که زندگانی کردیم
(فرخی یزدی)

[moo2010]

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم
دام راهم شکن طره هندوی تو بود

[mrkh]

قوانین مشاعره:
1_استفاده از ابيات جديد(اگر پايه ثابت باشيد شعرهاي قبل يادتون مياد)
2_ملاك نوشتن شعر يا بيت حرف اخر شعر قبلي است
3_استفاده از ابيات وشعر هاي نو موزون
4_مشاعره با خود نداريم.
5_سعي شود دقت كافي به حرف اخر بيت بالاشود تا مجبور به دوباره ويرايش نشويد
6_اگر بيتي بعداز شما نوشته شدبه هيچ عنوان نوشته خودتان را ويرايش نكنيد
7_ديكلمه نگفتن




ای نام تو بهترین سر آغاز
بی نام تو نامه کی کنم باز ز هوشیاران علم هر که را دیدم غمی دارد دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد
:115:

[mrkh]

دنیا به کف هر که نهم باز پس آوزد کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

[monak]

دل هیچکس نمی سوزد برای حال غمناکم
مگرسوزد همان شمعی که میسوزد سر خاکم

[moo2010]

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است
چون یار ناز نماید شما نیاز کنید

[yamahdi]

دام های گسترده شيطان در مسير عمر تو
تا كه ايمن باشي از اين دام ها، قرآن بخوان

[moo2010]

نمی دونم دلم دیوونه کیست
کجا می گردد و در خونه کیست
نمی دونم دل سرگشته مو
اسیر نرگس مستونه کیست

[mohamadasas]

تو نیکی میکن در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

[yamahdi]

زمیانم چوگزیدی کمرمهرتوبستم
چوبدیدم کرم توبه کرم دست گشادم

[mojgan77]

...مکن آن نوع که آزرده شوم از خویت/دست بر دل نهم و پا بکشم از کویت
گوشه ای گیرم و من بعد نیایم سویت/نکنم بار دگر یاد قد دلجویت...
(عبدالرحمن جامی)

[yas69]

تو خطا کاری و حق آگاه است / حیله گر, زهد نمایی بس کن
بس کن این یاوه سرایی بس کن / تا به کی خویش ستایی؟ بس کن..

[mojgan77]

نخل نوخیز گلستان جهان بسیار است/گل این باغ بسی سرو روان بسیار است
جان من,همچو تو غارتگر جان بسیار است/ترک زرین کمر موی میان بسیار است
(عبدالرحمن جامی)

[Fahime.M]

تا شدم حلقه به گوش در ميخانهء عشق
هر دم آيد غمی از نو به مبارک بادم ...

[yamahdi]

مــعجزه عشــق است و قرآن مبين
جــلــوه هــاي بــاطــني در آن بـين

[mojgan77]

ناله وافغان من بشنو خدا را تا به کی /گوش بر آواز چنگ و ناله نی میکنی
(هاتف اصفهانی)

[moo2010]

یکی را داده صد گونه نعمت
یکی را قرص جو آلوده در خون

[mohamadasas]

نیکی دیدی که در نهاد بشر است
شادی وغمی که در قضا وقدر است

با چرخ مکن حواله کاندر، ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است.

[moo2010]

ترا چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک

[yamahdi]

که جایی که دریاست من کیستم ؟
گراوهست حقاکه من نیستم.

[mojgan77]

محبت آشتی کاشانه سوز است/دهد گرمی ولیکن خانه سوز است

[yamahdi]

تــــا بـــيابي آفــتابــــي در ميــــان
اي مســلمان مــا مسلمان زاده ايم

[mojgan77]

مرا ای عاشقان از دور ببینید/ بسوزید ار بنزد من نشینید
مرا زینگونه آتش در دل افتاد/ که یارم را دل از سنگ است و پولاد
فخرالدین اسعد گرگانی

[yamahdi]

درحقیقت این مقام رافع است
حفظِ قرآن بامعانی نافع است

[mojgan77]

تا چشم باز کردم نور رخ تو دیدم/تا گوش بر گشادم آواز تو شنیدم
عطار نیشابوری

[yas69]

مکن کاری که برپا سنگت آید/جهان با این فراخی تنگت آید
چو فردا نامه خواهون نامه خواهند/ترا از نامه خواندن تنگت آید..

[mojgan77]

در زوایای طربخانه جمشید فلک/ارغنون ساز کند زهره بآهنگ سماع
حافظ

[tania]

عشق یعنی سریک جاده نشستن تنها
دل نبستن به کسی دور شدن از تن ها.

[mohamadasas]

ای دل چو زمانه میکن غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین وخوش بزی روزی چند
زان پیش که سبزه برد از خاکت

[فرزانه برفی]

زندگی باتو برایم بوی ریحان می دهد
بی تو اما باغ ریحان بوی زندان می دهد

[yas69]

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز/یعنی آن جان ز تن رفته بتن بازرسان

[yamahdi]

نــسيــم كــوي جــانــان اســت قــــرآن
شميــم عطــر رحــمان است قرآن

[tania]

نمی دانم چه بود از آمدن مقصود، یا رفتن
چرا ناگه به دنیا آمدن ناگه چرا رفتن؟

[mohamadasas]

نیش دوست بدتر از نیش عقرب است
پس بزن عقرب که دردش کمتر است.

[mojgan77]

تن من جمله پس دل رود و دل پس تو/تن هوای دل و دل جمله هوای تو کند
(منوچهری دامغانی)

[tania]

درچراغش ازدحام بادها
درخیالش تلخ وشیرین یادها.

[yamahdi]

آه که دریای عشق باردگرموج زد
وزدل من هرطرف چشمه ی خون برگشاد

[pnugirl]

دزدند خوپرستی و خودکامی
با این دو فرقه راه نپیماید

[mohamadasas]

دل میرود زدستم صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد اشکارا

[tania]

ازخواب گل سرخ بگیرید سراغم
زان پیش که مرگ آید و نالید زداغم.:72:

[yas69]

مرا اسب سفیدی بود روزی/شهادت را امیدی بود روزی

[mohamadasas]

یک قطره اب بود با دریا شد
یک ذره خاک با زمین یکتا شد
امد وشدن تو درایت دنیا چیست
امد مگسی و ناپیدا شد!!!

خیام

[yamahdi]

دوستی راچونباشدبنیاد
حزم رابایدازدست نداد

[yas69]

دگر شوشد که موجانم بسوزد
گریبان تا به دامانم بسوزد
برای خاطر یک سبز رنگی
همی ترسم که ایمانم بسوزد..

[mohamadasas]

دوش رفتم به در میخانه خواب آلوده
خرقه تر،دامن وسجاده ،شراب آلوده

[man_87]

دلم دريا شد و دادم به دستت
مكش دريا به خون پروا كن اي دوست:72:

[yas69]

تو به پاکی عقیقی/مثل دریاها عمیقی/
فهمیدی چرا میخوامت؟/آخه بهترین رفیقی.

[mojgan77]

يار با ماست چه حاجت كه زيادت طلبيم /دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

[mohamadasas]

سالها پیرو مذهب رندان کردم
تا به فتوای خود حرص به زندان کردم

[MAHBOOBEH]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

[yas69]

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل؟
مطیع نفس و شیطانی چه حاصل؟

[mojgan77]

لاله بوي مي نوشين بشنيد از دم صبح/داغ دل بود باميد دوا باز آمد

[mohamadasas]

دل که از ناوک مژگان تو در خون میگشت

باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو بود

[برف]

در چشم پر خمار تو پنهان فسون سحر در زلف بي قرار تو پيدا قرار حسن

[yas69]

نامم ز کارخانه ی عشاق محو باد
گر جز محبت تو بود شغل دیگرم..

[mohamadasas]

مطرب عشق عجب ساز ونوایی دارد
نقش هر پرده که زده ،راه به جایی دارد

[mojgan77]

درخت دوستي بنشان كه كام دل ببار آرد/ نهال دشمني بر كن كه رنج بي شمار آرد

[mohamadasas]

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

[moo2010]

در مقامی که به یاد لب او می نوشند
سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش

[mojgan77]

B]شاهد آن نيست كه موئي و مياني دارد/ بنده طلعت آن باش كه آني دارد[/b]

[mohamadasas]

در خرابات مغان نور خدا میبینم
این عجب بین که چه نوری زکجا میبینم

[mojgan77]

مرا برندي و عشق آن فضول عيب كند/ كه اعتراض بر اسرار علم غيب كند

[yas69]

دریغ و درد که تا این زمان ندانستم / که کیمیای سعادت رفیق بود رفیق

[mohamadasas]

قد خمیده ماسهل است نماید اما
بر چشم دشمنانتیر از این کمان توان زد

[MAHBOOBEH]

دل همچو صدف لب نگشاید دگر ای دوست
تا خلق ندانند که در آن گهری هست

[mohamadasas]

تنت به ناز طبیبان نیازمند،مباد
وجود نازکت ازرده ی گزند مباد

سلامت افاق در سلامت توست
به هیچ عارضه،شخص تو دردمند مباد

[فرناز]

دلی که با سر زلفین او قراری داد
گمان مبر که بدان دل قرار باز آید

[DEH-AB]

در این خاک زرخیز ایران زمین
نبودند جز مردمی پاک دین

همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود

چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان

همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک

پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد

بزرگی به مردی و فرهنگ بود
گدایی در این بوم و بر ننگ بود

کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما

که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان

چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟
خرد را فکندیم این سان زکار

نبود این چنین کشور و دین ما
کجا رفت آیین دیرین ما؟

به یزدان که این کشور آباد بود
همه جای مردان آزاد بود

در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت

گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
گرامی بد آنکس که بودی دلیر

نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت

از آنروز دشمن بما چیره گشت
که ما را روان و خرد تیره گشت

از آنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد

چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند

به یزدان که گر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم

بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگی کردن و زیستن

اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است

بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم...

[yamahdi]

می به دهن بردوچومی می گریست
کای من بیچاره مراچاره چیست؟

[mohamadasas]

تورا میبینم و هردم زیادتمیکند دردم
مرا میبینی و دردم زیاذت میکند هردم

[tania]

مرا دردی است اندر دل اگر گویم زبان سوزد
وگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد.

[mohamadasas]

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد
ناله ها کرددر این کوه که فرهاد نکرد

[Fahime.M]

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبير درمانند در مانند

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند
بدين درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند

[tania]

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
ازگوشه بامی که پریدیم ، پریدیم.

[mohamadasas]

مرا خیال روی تو خواب نمانده شب وروز
کزین غم جدایی کجا نهان کنم غم فراق را

[MAHBOOBEH]

ای که دل بردی زدلدار من آزارش نکن
آنچه او در کار من کرده ست در کارش نکن

[mojgan77]

ندانی که بابای کوهی چه گفت/ به مردی که ناموس را شب نخفت؟
برو جان بابا در اخلاص پیچ/که نتوانی از خلق رستن به هیچ
کسانی که فعلت پسندیده اند/هنوز از تو نقش برون دیده اند
چه قدر آورد بنده ی حوردیس/که زیر قبا دارد اندام پیس
نشاید به دستان شدن در بهشت / که بازت رود چادر از روی زشت
(بوستان سعدی)

[tania]

تو لطف مقطع ومن درد ممتد
تو خوب همیشه ولی من همه بد.

[mojgan77]

دمادم حوریان از خلد رضوان می فرستندت/که ای حوری انسانی دمی در باغ رضوان آی
دریچهای ز بهشتش به روی بگشایی/ که بامداد پگاهش تو روی بنمایی
(سعدی)