سال 87 و امــــــروز در تـــــاريخ جهـــان

[Borna66]

مجمع ملل و دمكراسي كانت» - راه نيكبختي بشر 26 ژوئن سال 1795 ميلادي، «كانت» فيلسوف آلماني اثر خود «صلح پايدار» را منتشر كرد.
امانئول كانت Immanuel Kant فيلسوف آلماني (1804- 1724) در عصر خود بزرگترين حامي دمكراسي بود. وي در زماني از ضرورت دمكراسي براي تأمين حقوق اساسي مردم و پيشرفت كشورها و استفاده از همه مغزها براي خدمت به جامعه سخن به ميان آورد كه کشورهاي اروپايي ازجمله آلمان (پروس) نظام فئودالي داشتند.
با مطالعه کتاب «صلح پايدار» بر عقايد و فرضيه هاي کانت مي توان وقوف يافت. نظر كانت در وهله اول بر توجه به دمكراسي داخلي [سياست داخلي] يک كشور بود. وي عقيده داشت كه لازمه دمكراسي، «سياست باز Openness» است نه تصميم گيري و تصميم به انجام كارهاي عمومي و تعيين افراد براي اجراي امور در خفا. وي مي گفت كه اگر دمكراسي در يک جامعه تحقق يابد خالق افرادي خواهد بود كه در نهايت دقت، و رعايت منطق به تصميم گيري خواهند پرداخت و بنابراين، تصميمات آنها در جهت تأمين کامل منافع جامعه و سعادت واقعي اكثريت مردم خواهد بود. به علاوه، اين تصميمات - معارض و مخالفت كمتري خواهند داشت.
كانت مي گويد: پنهان كاري دولت كه مغاير دمكراسي است باعث نزاع و جنگ بر سر قدرت مي شود و به دليل دامن زده شدن آن توسط قدرتهاي خارجي ممكن است به جنگ خارجي بيانجامد كه جنگ- داخلي يا خارجي- در جهت منافع مردم نيست.
«كانت» در عين حال همانند كوروش بزرگ بنيادگذار امپراتوري ايران كه دو هزار و سيصد سال پيش از او مي زيست عقيده داشت كه براي پايان يافتن برخورد ملل با هم و قطع توطئه بر ضد يكديگر و استفاده بهينه ملل از امكانات اقتصادي كره زمين بايد كشورها با حفظ حاكميت ملي و آزادي عمل، يك اتحاديه (نوعي حکومت جهاني) به وجود آورند كه در اين صورت دمكراسي در هريك از اعضاي اتحاديه كه ديگر نگران سياست خارجي، منازعه، داد و ستد تجاري نيست به كمال خواهد رسيد و نيكبختي بشر تأمين خواهد شد. «كانت» در مسائل اجتماعي تأكيد بر آزادي «انتخاب» داشت، و تفاوت فرهنگها را مي پذيرفت.
«كانت» مي گفت: آن زمان كه (با اجراي فرضيه او در مورد ايجاد يك اتحاديه از همه كشورهاي جهان و دست كم به صورت مجمع ملل)خوبها در كنار هم قرار گيرند بدها خود به خود از ميان خواهند رفت. بعدا لنين از اين عقيده «كانت» استفاده كرد و گفت كه اگر همه ملل، «سوسياليسم» را به عنوان نظام خود بپذيرند؛ جنگ، فقر، نابرابري، استثمار و جنايات از سراسر گيتي رخت برخواهد بست. لنين معتقد بود كه ميان دو كشور سوسياليست كه معتقد به يك عقيده و مجري آن هستند جنگ روي نخواهد داد.
پيروان كانت از عقايد او نتيجه گرفته اند كه نظامات و ترتيبات داخلي هر كشور مي تواند به نتايج مطلوب بين المللي و حذف جنگ بيانجاميد، و دمكراسي بهترين ترتيبات داخلي يك كشور را به وجود مي آورد. اين گروه و صاحبنظران ديگر، كانت را پدر فكر تأسيس جامعه ملل و سازمان ملل مي دانند و مي گويند كه «وودرو ويلسون» رئيس جمهوري دهه دوم قرن 20 آمريكا بر اساس همين عقايد كانت، طرح ايجاد جامعه ملل براي جلوگيري از جنگ و تجاوز عمومي ديگري را مطرح كرد .«وودرو ويلسون» در عين حال يك فلسفه دان آمريكايي و قبلا استاد دانشگاه بود.
عقايد کانت در اواخر قرن 20 به تاسيس اتحاديه اروپا که مي رود کشورهاي متحده اروپا شود کمک بسيار کرده است.
پيروان كانت تفسير مي كنند كه هدف او از «ترتيبات خوب داخلي يا Good Demostic Arrangement» تعيين ترتيبات اجتماعي جامعه يعني توزيع عادلانه ثروت و درآمد، تأمين فرصت هاي مساوي براي همه، رعايت حقوق شهروندان و عدم تبعيض و حفظ انحصار بوده است.


نخستين بانوي امريکايي برنده جايزه نوبل در ادبيات

پرل باک26 ژوئن زادروز بانو «پرل باك pearl buck» نخستين زن آمريكايي است كه برنده جايزه نوبل در ادبيات شد. «پرل» كه بسال 1892 در ايالت ويرجينياي غربي (آمريکا) به دنيا آمد و ششم مارس 1973 در گذشت طفل بود كه با خانواده اش به چين رفت و 39 سال در آنجا زندگي كرد و داستانهاي او عمدتا در زمينه تجربه اش از همين دوران است. پرل ضمن اقامت در چين، براي ادامه تحصيل در دانشگاه به آمريکا مي آمد و هر بار چند سال در اينجا مي ماند. وي در چين در دانشگاه، زبان و ادبيات انگليسي تدريس مي کرد. پدر پرل يک مبلغ مسيحيت در چين بود.
نخستين داستان او كه شرح زندگاني يك دهقان چيني است ، «زمين خوب(منظور کره زمين است)» عنوان دارد. داستان معروف ديگر او «باد شرق» است. وي داستان «فرشته جنگي» را درباره فعاليت هاي مذهبي والدينش نوشت. پرل كه بيش از يكصد كتاب نوشته در تاليف كتب غير داستاني هم مهارت كامل از خود نشان داده است. او در شناختن چينيان و تاريخ و فرهنگ چين به آمريکاييان تلاش بسيار کرد. کتاب هاي او، چينيان را در نظر آمريکاييان به صورت مردماني آرام، مودب، پرکار، قانع و صلح طلب درآورده اند که به سختي مي توانند کينه آنان را به دل راه دهند.


ثبت اختراع دوچرخه و نگاهي كوتاه به تاريخچه آن
26 ژوئن 1819 اختراع دوچرخه به ثبت رسيد. به درستي معلوم نيست كه در چه تاريخ و به دست چه فردي، نخستين دوچرخه ساخته شده است. طبق تحقيق برخي از مورخان، نخستين دوچرخه در سال 1790 در فرانسه ساخته شده بود. اسناد دقيق، از ساخت دوچرخه كاملتر و بازرگاني شدن اين صنعت (توليد انبوه) در سال 1817 در آلمان و توسط «كارل دريس Karl Drais» حكايت مي كند.
دوچرخه هاي اوليه داراي زنجير و خودرو نبودند. زنجير دوچرخه (انتقال نيروي ركاب زن به چرخ) در سال 1885 ساخته شد و حركت با دوچرخه را آسان و بدون زحمت ساخت.
پيش از عمومي شدن استفاده از اتومبيل، دوچرخه به صورت سه و يا چهار چرخه،
دو نفره و سه نفره هم ساخته مي شد كه دوچرخه سوار مي توانست همسرش را همانند نشستن در اتومبيل (نه روي زين و ترك بند) با خود ببرد و سواري دهد.
طبق برآورد رسمي، درسال 2005، جهان داراي بيش از يك ميليارد دوچرخه بوده است. پيش بيني شده است كه با گران شدن بهاي بنزين و نيز به خاطر حفظ تندرستي (لزوم ورزش روزانه)، استفاده از دوچرخه بارديگر افزايش يابد.
طبق يك ميثاق بين المللي، از سال 1968 دوچرخه در عداد وسائط نقليه كه در رديف «خودرو» هستند در آمده و راكب دوچرخه عنوان «راننده» يافته و لذا بايد همه مقررات راهنمايي و رانندگي را رعايت كند. به علاوه، اتومبيلرانان بايد به حق دوچرخه سوار در معابر احترام بگذارند و ضمن حركت، حق تقدم و فاصله قانوني را با دوچرخه رعايت كنند.
عكس زير يك دوچرخه چند چرخه دو نفره را در سال 1886 نشان مي دهد:






انقلاب سال 1920 عراقي ها برضد سلطه انگلستان

انگلستان پس از خارج ساختن عراق از دست عثماني در پايان جنگ جهاني اول، نقشه ديگري براي آن كه در زمان عثماني شامل 3 ايالت بود داشت. تا زمان نادرشاه، عراق عمدتاً توسط ايران اداره مي شد.
شيعيان عراق كه اكثريت مردم اين كشور را تشكيل مي دهند با تقشه انگلستان مخالف بودند. مخالفت شيعيان عراق در اواخر ژوئن سال 1920 به انقلاب آنان انجاميد. در آن ماه نيروهاي انگليسي فرزند آيت الله شيرازي را كه پس از وفات آيت الله يزدي در سال 1919 رهبري شيعيان عراق را به دست داشت و مرجع تقليد آنان بود دستگير كردند كه آيت الله برضد انگلستان و نقشه استعماري آن دولت فتوا صادر كرد و رواداشت كه انقلاب به صورت مسلحانه در آيد.
دستگيري عده اي در كربلا و نجف آتش انقلاب را به سراسر عراق گسترش داد و صدها سرباز انگليسي كشته شدند. انگلستان در پايان ژوئيه 1920 (ماه بعد) كه شكست خود را حتمي ديد، با دادن استقلال تدريجي (مرحله به مرحله) به عراق موافقت كرد.
در اين ميان كردها هم از شكست پادگانهاي انگليسي در عراق مركزي و جنوبي استفاده كردند و بسياري از شهرهاي كردنشين را از دست انگليسي ها خارج ساختند و ... .

ميليونها خارجي مقيم كشور سعودي اجاز حمل سلاح يافتند

دولت سعودي 25 ژوئن 2004 اجازه داد كه خارجيان مقيم آن كشور براي دفاع شخصي سلاح حمل كنند؛ كاري كه به گفته اصحاب نظر، نتيجه معكوس خواهد داد و احتمالا باعث گسترش خونريزي خواهد شد . دولت سعودي در پي گردن زده شدن يك تكنيسين آمريكايي چنين تصميمي را گرفت تا خارجيان ساكن آن كشور بتوانند در لحظه احساس خطر، از خود دفاع كنند. در كشور سعودي در اين تاريخ ( ژوئن 2004 ) هشت ميليون و هشتصد هزار خارجي بسر مي برند و عده خارجيان درست نصف سعودي ها است كه 17 ميليون برآورد شده اند.





برخي ديگر از رويدادهاي 26 ژوئن

· 1787: در آستانه انقلاب فرانسه، يك برده سياهپوست به نام اتوبا كوگوآنو كه به همراه ارباب انگليسي خود از قاره آمريكا به لندن منتقل شده و در اينجا از بردگي به نوكري تغيير وضعيت داده بود كتابي درباره زشتي تجارت برده و خشونت و بي رحمي نسبت به آنان منتشر ساخت كه اروپا را به لرزه درآورد و اشك بسياري را جاري ساخت.
· 1898: ويلي مسراشميت Messerschmidt طراح آلماني هواپيما در اين روز به دنيا آمد. وي كه سازنده جنگنده هاي مسراشميت بود در سال 1978 درگذشت.
· 1907: (25 ژوئن) پروفسور «هانس جنسن» فيزيكدان اتمي آلمان در هامبورگ به دنيا آمد و در سال 1963 برنده جايزه نوبل در اين رشته شد.
· 1934: پروفسور آلماني «هنريك فوكه» هواپيماي عمود پروازي را كه ساخته بود به نام اف. دبليو ـ 61 در برلن به پرواز درآورد. اين وسيله پرواز تركيبي از هواپيما و هلي كوپتر بود كه بوسيله بال گرد، عمودي بلند مي شد و فرود مي آمد و با ملخ هواپيما افقي پرواز مي كرد (درست شبيه هواپيمايي كه اخيرا آمريكا براي سپاه تفنگداران خود ساخته است).
· 1940: دولت مسكو از دولت روماني خواست كه دو منطقه بسارابياBessarabia و Bukovina بوكووينا را به آن دولت پس بدهد. اين دو منطقه را امپراتوري روسيه نزديك به دو قرن پيش از عثماني گرفته بود. پيمان عدم تجاوز ميان برلين و مسكو (معروف به قرارداد مولوتف ـ فن ريبنتروپ) اجازه بازگرداندن اين دو سرزمين را به دولت مسكو داده بود. اين دو سرزمين كه بعدا ضميمه شوروي شدند، پس از فروپاشي اين اتحاديه (به اظهار بسياري از اصحاب نظر، براثر خيانت داخلي) اينك در جمهوريهاي مولدوا و اوكراين واقع شده اند.
· 1945: منشور ملل متحد كه بر پايه آن سازمان ملل تاسيس شده است در نشست سانفرانسيسكو امضاء شد. مبتكر اين منشور و سازمان فاتحان آلمان بودند كه مي خواستند از اين طريق هم كنترل جهاني داشته باشند و اين كنترل با وجود هفت دهه اعتراض و انتقاد ادامه دارد. اين سازمان كمكي به بشريت و تامين حقوق و آزادي هاي انسان نكرده، و نتوانسته است كه از جنگ و كودتا و ... جلوگيري كند.
· 1960: انگلستان به «سومالي لند» واقع در قسمت شمالي سومالي بزرگتر كه قبلا همانند گوسفند قرباني ميان ايتاليا، فرانسه و انگلستان قسمت شده بود استقلال داد ولي اين استقلال تنها پنج روز دوام داشت. سرزمين سومالي (شاخ آفريقا) به علت برخوردار بودن از يك موقع استراتژيك ممتاز سالهاست كه دچار تفرقه و بي نظمي و بي حكومتي است.

حمد بنخليفه
· 1995: پرنس حمد بن خليفه آل ثاني نخست وزير و فرمانده ارتش قطر برضد پدر خود «خليفه بن حمد آل ثاني» كودتا كرد و برجاي او نشست. اين كودتا بدون خونريزي و تلفات بود. حمد امير تازه كه متولد 1952 و فارع التحصيل آكادمي نظامي انگلستان است در زمان حكومت پدر، در عين حال يك ژنرال بود. «حمد» ادامه دهنده سلطنت خاندان آل ثاني است كه از دو قرن پيش بر قطر حكومت مي كند. مرور زمان نشان داده است كه سياست هاي «حمد» معتدل و دورانديشانه بوده است.

بانومهستي
· 2007: بانو مهستي (خديجه دده بالا) خواننده قديمي آواز و ترانه هاي ايراني 25 ژوئن در كاليفرنياي آمريكا در 61 سالگي از بيماري سرطان جهاز هاضمه درگذشت. هايده خواهر مهستي كه او نيز يك خواننده معروف آوازهاي ايراني بود قبلا در كاليفرنيا فوت شده بود. اين دو خواهر پس از انقلاب و ممنوع شدن خوانندگي بانوان، جز در محافل زنانه، وطن را ترك كرده بودند. بانو مهستي چند سال پيش از «هايده» به دنياي موسيقي گام گذارده بود.

[Borna66]

زادروز بازي هاي المپيك دردو هزار و 784 سال پيش

Coubertinتاريخ ورزش و مسابقه هاي ورزشي به 34 قرن پيش باز مي گردد، اما بازي هاي المپيك از يكم ژوئيه سال 776 پيش از ميلاد (دو هزار و 784 پيش) آغاز شد و به طور منظم تا سال 393 ميلادي كه به فرمان «تئودوسيوس» امپراتور روم ممنوع شد ادامه يافت. دور جديد بازيهاي المپيك از سال 1896 از سر گرفته شده است. تقويم نگاران پس از محاسبات دقيق، يكم ژوئيه سال 776 پيش از ميلاد را به دست داده اند.
نخستين دور تازه اين مسابقه ها پنجم آوريل 1896 در يونان، زادگاه اين مسابقه ها، از سرگرفته شد، دومين دور آن در سال 1900 در پاريس و از آن پس هر چهار سال يك بار در يك كشور انجام مي شوند. مسابقه ها به دو صورت انجام مي شوند: تابستاني و زمستاني.
مسابقه هاي المپيك در سال 776 پيش از ميلاد در جلگه المپ در يونان به خاطر شادي «زئوس» يكي از خدايان يونانيان عهد باستان آغاز شده بودند. در آن زمان اين مسابقه ها، مواردي ديگر از رقابت هاي مسالمت آميز از جمله شعر خواني و رقص را هم شامل مي شد كه پس از تجديد حيات، تنها در قلمرو ورزش بدني صورت مي گيرد.
اين مسابقه ها در قرن چهارم ميلادي به تصميم امپراتور وقت روم كه آنها را به دليل برپاداشته شدن به خاطر زئوس، غير مذهبي اعلام داشت برچيده شده بودند.
ابتكار تجديد حيات اين مسابقه ها كه دور تازه آن امسال در چين برگزار خواهد شد از يك بارون فرانسوي به نام «پير دو كوبرتين» است كه براي راه اندازي مجدد آنها تلاش بسيار كرد. مراسم برپايي اين بازيها بمانند عهد باستان با مشعل فروزان و رژه ورزشكاران و ... همراه است.
بارون پير دو کوبرتين Baron Pierre de Coubertin احياء کننده مسابقه هاي پهلواني المپيک كه دوم سپتامبر سال 1937 در 74 سالگي درگذشت در نطقي که در 1892 در دانشگاه «سوربن» ايراد کرد پيشنهاد کرد که مسابقه هاي المپيک که بيش از 14 قرن پيش از آن به تصميم يک امپراتور مذهبي روم ممنوع شده اند از سر گرفته شوند، زيرا که وزرش عامل تندرستي است و به علاوه، مسابقه هاي جهاني ورزشي باعث نزديک شدن ملت ها به يکديگر و ايجاد يک محيط مسلمت آميز در جهان خواهد شد. وي در اين نطق سپس به ذکر تاريخچه و هدف يونانيان پاستان از ابداع اين بازي ها پرداخته بود.
انتشار اظهارات بارون دو کوپرتين در جرايد سبب شد که هواداران احياي اين بازيها به مساعي او به پيوندند و بر اثر فشار و تبليغ اين گروه، نمايندگان 9 کشور در سال 1894در پاريس گرد آيند و در اين زمينه مذاکره کنند. احياي مسابقه هاي جهاني المپيک در اجلاس دوم نمايندگان اين كشورها که در سال 1896 برگزارشد به تصويب رسيد.
پس از احياي المپيک، بارون دو کوبرتين از سال 1896 تا 1925 به مدت 29 سال رئيس کميته برگزار کننده اين مسابقات بود.
زادروز پونسله


ژان ويكتور پونسله Jean – Victor Poncelet رياضي دان معروف فرانسوي كه به عنوان بنيادگذار هندسه تحليلي شناخته شده است اول ژوئيه 1788 به دنيا آمد و 22 دسامبر سال 1867 درگذشت.
بناي هندسه تصويري (پروژكتيو) از پونسله است كه در ارتش ناپلئون يك افسر مهندس بود و در جريان عقب نشيني از روسيه به اسارت روسها در آمده بود و در طول اسارت به تكميل علم هندسه همت گمارد. تنظيم و فرموله كردن اصل تداوم و يافتن قطب و خط ميان قطبين نيز از پونسله است.
اخبار دولتي؛ تنها ده درصد

" ويليام شميكWilliam Schmick " ناشر روزنامه قديمي و پر تيراژ « بالتيمور سان » كه آن را از پدرش به ارث برده بود 28 ژوئن 2004 در 90 سالگي فوت شد. وي در روزنامه نگاري داراي چند ابتكار معروف است از جمله اين كه از اخبار دريافت شده، جز مطالبي كه خبرنگار و نويسنده روزنامه مي دهد، تنها بايد به صورت « سر نخ » و « اشاره » استفاده و سپس در تحريريه روزنامه آنها را تكميل و منتشر ساخت و بر همين پايه، تعداد دفاتر خبري بالتيمور سان در كشورهاي ديگر بيش از هر روزنامه بزرگ آمريكايي است. اين اصل هم از اوست كه تنها ده درصد خبرهاي روزنامه بايد درباره فعاليتهاي دولت( مقامات رسمي ) باشد.



تاسيس اتحاديه بين المللي پست (UPU)

اتحاديه بين المللي پست (UPU) كه در سال 1874 با تاسيس آن موافقت شده بود از اول ژوئيه 1875 كار خود را آغاز كرد كه از 1948 به صورت يك آژانس وابسته به سازمان ملل فعاليت مي كند و 189 عضو دارد. هدف عمده از تاسيس آن عبور دادن و توزيع پاكات و بسته هاي كشورهاي عضو در ممالك يكديگر به بهترين صورت ممكن است. تلاش براي تاسيس اين اتحاديه، از سال 1863 آغاز شده بود. با ايجاد اين اتحاديه، جهان از نظر امور پستي به صورت يک کشور عمل مي کند.
انگيزه وكيل قضايي براي قتل رئيس جمهور آمريكا!

Charles Guiteau«چارلز گيتيوCharles Guiteau» وكيل قضايي 41 ساله آمريكايي سي ام ژوئن 1882 به جرم كشتن «گارفيلدGarfield» رئيس جمهور اين كشور به دار آويخته شد.
چارلز در طول مبارزات انتخاباتي «گارفيلد» براي پيروز شدن او تبليغات وسيع كرده، نطق نوشته و حتي كتاب تاليف كرده بود. وي انتظار داشت كه در عوض، گارفيلد به او سمت سفارت بدهد. گارفيلد در آغاز كار با سفير شدن گيتيو موافق بود ولي گيتيو اصرارداشت كه سفير آمريكا در پاريس بشود كه وزير امورخارجه با انتصاب او به اين سمت موافقت نداشت و مي گفت كه سفير آمريكا در فرانسه نه تنها بايد تجريه كار ديپلماتيك داشته باشد بلكه بر زبان فرانسه هم مسلط باشد.
گارفيلد براي خلاص كردن خود از دست گيتيو، به منشي اش دستور داد كه از آن پس به گيتيو وقت ملاقات ندهد. گيتيو كه متوجه قضيه شده بود تصميم به قتل گارفيلد گرفت و اورا در دوم ژوئيه 1881 در يك ايستگاه راه آهن در شهر واشنگتن گلوله زد. گارفيلد مجروح مدتها بستري بود كه معالجات، و عمدتا به دليل عدم كشف آنتي بيوتيك به جايي نرسيد و بر اثر عفونت زخم درگذشت.

بازگشت هنگ کنگ به دامان مادر - سالروز استعمارزدايي از هنگ كنگ چين و ...


سلطه 156 ساله انگلستان بر هنگ كنگ چين در نخستين دقيقه يكم ژوئيه 1997 پايان يافت. هنگ كنگ پس از شكست نظامي چين از انگلستان در نخستين «جنگ ترياك»، از دسامبر 1841 به تصرف انگلستان درآمده بود، از 29 اوت 1842 (طبق قرارداد نانكينگ) يك كلني انگليسي شده و از سال 1898، اين اشغال نظامي «اجاره 99 ساله» عنوان گرفته بود. جنگ ترياك در پي مخالفت چينيان با ورود ترياك محصول هند توسط انگليسي ها به آن كشور و معتاد شدن مردم چين آغاز شده بود (كاري كه در آن زمان ايرانيان نكردند). چين به سبب نداشتن قدرت آتش و ناوگان مجهز در نخستين جنگ ترياك شكست خورده بود و همچنين در دومين جنگ ترياك (سال 1860)، حال آن كه چينيان، خود مخترع باروت بوده اند و ماركوپولو اين اختراع آنان را به اروپا منتقل كرد و توپ و تفنگ ساخته شد.
هنگ كنگ (به معناي بندرگاه معطر = لنگرگاه خوشبو، به علت بارگيري چوبها معّطر از آنجا در زمان قديم) مجتمعي است از 262 جزيره به وسعت يك هزار و 104 كيلومتر مربع و 7 ميليون جمعيت. هنگ كنگ كه پاي نخستين اروپايي در سال 1513 به آن رسيد پس از استعمارزدايي با روش «يك كشور با دو نوع نظام» اداره مي شود ـ روشي كه شوروي آن را رد كرد و فروپاشيد. در سال 2006 درآمد سرانه (هر فرد در هر سال) در هنگ كنگ نزديك به چهل هزار دلار بود.
دولت لندن كه در دهه 1990 متوجه قدرت عظيم چين نوين شده بود و احتمال مداخله ارتش آزاديبخش را پيش بيني كرده بود در 1984 موافقت كرد كه در پايان ژوئن 1997 هنگ كنگ را به چين بازگرداند.
«هو»

در يكم ژوئيه 2007 به مناسبت دهمين سالروز استعمارزدايي از هنگ كنگ، «هو» رهبر چين از هنگ كنگ ديداركرد و با جوانان هنگ كنگي سرود ملي چين را خواند. «هو» زماني، خود از فعالان انقلاب فرهنگي چين بود.
رسانه هاي آمريكا از آغاز سال 2007 چين را كه قدرت آن روزافزون و ايست ناپذير شده است به زير حمله كشيده اند و اين حملات از نوع اقتصادي است. يك بار، اسباب بازي هاي چيني را غير بهداشتي گزارش مي كنند، بار ديگر داروهاي آن و در ژوئن 2007 خمير دندان، لاستيك خودرو و ماهي وارداتي از جمهوري خلق چين را. در همه اين انتقادها، اشاره اي هم به غير ضروري بودن تقويت بنيه نظامي چين مي شود و اينكه چرا اين كشور هرسال بيش از يكصد ميليارد دلار صرف تهيه جنگ افزار تازه مي كند. حدود بيست درصد لاستيك وارداتي آمريكا، محصول چين است.

زادروز حزب كمونيست چين ـ بزرگترين حزب جهان


Chen Duxinحزب كمونيست چين يكم ژوئيه 1921 چين به نام «ژنگوئو گونگچان دانگ Zhonggguo Gongchan Dang تاسيس شد و از 23 ژوئيه آن ماه پس از برگزاري نخستين كنگره اش آغاز بكار كرد. اين حزب با 75 ميليون عضو كارتدار (داراي کارت عضويت حزب) بزرگترين حزب جهان است كه از اكتبر 1949 زمام امور كشور پرجمعيت چين را به دست دارد. عضويت در اين حزب همانند ساير احزاب با ماهيت سوسياليستي پس از طي مراحل مشخص و اطمينان از واقعا سوسياليست بودن فرد صورت مي گيرد. پيش از تاسيس اين حزب، انجمن ها و گروههاي متعدد براي سوسياليستي شدن چين تلاش مي كردند كه از ژوئيه 1921 در حزب كمونيست چين متمركز شدند. «چن دوشيو Chen Duxin» و «لي داژائوLi Dazhao» را از موسسان رديف اول حزب كمونيست چين بشمار آورده اند. در نخستين كنگره حزب، چن دوشيو به سمت چرمن حزب انتخاب شد. در اين كنگره، مائو تسه تونگ (مائو دسه دونگ) به عنوان نماينده كمونيستهاي «هونان» شركت كرده بود. «لي داژائو» تحصيلكرده ژاپن رئيس كتابخانه دانشگاه پكن و مائو دستيار او در اين كتابخانه بود. لي در 28 آوريل 1927 اعدام شد. «چن» نخستين دبير اول (چرمن) حزب كمونيست چين قبلا ناشر روزنامه «جواني نو» بود و با اين روزنامه عقايد خود را به ميان نسل تازه چين مي برد. لي و مائو هم براي اين روزنامه مقاله مي نوشتند.
Li Dazhao

حزب كمونيست چين از آغاز كار، مرام خود را برپايه آميزش سوسياليسم ماركسيستي با خصوصيات فرهنگي چينيان، و رعايت آداب و روانشناسي آنان قرارداده بود و ناسيوناليسم چيني را رد نمي كرد و با فعاليت همزمان اعضاي حزب در جنبش هاي ناسيوناليستي مخالفت نداشت. به تدريج «چن» از اين روش عدول كرد و يك ماركسيست ارتدوكس شد و به تاييد عقايد تروتسكي (انقلاب جهاني ـ انقلاب دائمي و ...) پرداخت حال آن كه قرار نبود، كمونيسم چين كه از نوعي سوسياليسم ملي جانبداري مي كرد وارد كار صدور اين فرضيه به نقاط ديگر جهان و نيز جهش شود. چون «چن» از نظرات خود دست برنداشت مقام رياست حزب را ازدست داد. در همين زمان دولت چين هم وي را به اتهام طراح براندازي دستگير كرد كه از سال 1932 به مدت چهار سال و چند ماه در زندان بود و پس از آن نيز به كار نوشتن و فلسفه پرداخت و در 27 ماه مه 1947 براثر حمله قلبي درگذشت. وي هيچگاه از ترويج ماركسيسم شانه خالي نكرده بود.
مائو پس از به دست گرفتن كنترل حزب، از عقايد ماركس و لنين، ناسيوناليسم چيني و فرهنگ مردم چين و تجربه خود، مائوئيسم را به وجود آورد. اين دوران با تهاجم ژاپن به چين، وابستگي دولت كومين تانگ (ملّيون) به آمريكا و ... همراه بود و تلاش هاي مائو و دستيارانش عمدتا در امور جنگي مي گذشت كه در اكتبر 1949 به ثمر رسيد و جمهوري خلق چين به وجود آمد.
مائو پس از درگذشت استالين به تدريج نسبت به صداقت سران مسكو در سوسياليسم اصيل ترديد كرده بود و آنان را گروهي فرصت طلب مي پنداشت. اين سوء ظن با روي كار آمدن خروشچف افزايش يافت و كار به جايي كشيد كه مائو علنا سران مسكو را «تجديد نظر طلب» خواند. از اين پس، مائو در دو جبهه مي جنگيد: با آمريكا و با شوروي. آمريكا در جريان جنگ كره طعم قدرت چيني ها را چشيده بود و دست از مبارزه با آنان بر نمي داشت. مسكو نيز چين را در رهبري كمونيستها رقيب خود مي دانست. در اين ميان، مائو بدون اين كه جامعه چين آمادگي داشته باشد، ناگهان انقلاب فرهنگي به راه انداخت تا ارتباط با گذشته دفعتا قطع شود كه نتيجه بخش نشد.
پس از درگذشت مائو، و گذشت مدتي، دنگ شيائو پينگ كه در جريان انقلاب فرهنگي كنار گذاشته شده بود فرضيه تازه اي را مطرح ساخت و با حفظ سوسياليسم به عنوان هدف نهايي، به نيمه راه بازگشت و سيستم اقتصادي تازه اي را به اجرا گذارد . به عبارت ديگر؛ «دنگ شيائو پينگ» تغييراتي در مرامنامه حزب داد كه به صورت يك حزب سوسياليستي با خصوصيات ويژه چيني ها درآمده است. فيدل كاسترو به مناسبت 87 ساله شدن حزب حاكم چين روش تازه اين حزب (ادامه راه سوسياليستي با توجه به خصوصيات و مميزه هاي چينيان) را مورد تاييد قرارداد.
روش تازه نه تنها باعث تقويت بنيه اقتصادي چين شده بلكه ناسيوناليسم چيني را بيدار و تقويت كرده است و اين كشور مي رود تا آرام ـ آرام قدرت نخست جهان شود.
كنگره حزب كمونيست چين كه طبق قانون اساسي اين كشور حاكم بر نظام سوسياليستي چين است هر پنج سال يك بار تشكيل اجلاس مي دهد. يك كميسيون ويژه در اين حزب اداره امور ارتش چين را به دست دارد. حزب داراي يك كميته دائمي 9 نفري و يك دبيركل است. دبيركل حزب رهبر كشور بشمار مي رود و هو جينتائو Hu Jintao شصت و شش ساله اينك اين سمت را برعهده دارد.

روزي که به صدام حسين و دستيارانش تفهيم اتهام شد


صدام در جلسه اول ژوئيه


يکم ژوئيه 2004 ، صدام حسين و 11 دستيارش در يک جلسه قضايي مقدماتي تفهيم اتهام شدند و به اين اتهامات مختصرا پاسخ گفتند. (شرح جلسه مقدماتي و چند عکس ديگر صدام در سايت دوم ژوئيه).
سي ام ژوئن 2004 ،صدام حسين و 11 تن همکاران نزديکش كه از ماهها پيش زنداني آمريكا بودند در محلي نا معلوم و به صورت غير علني به حضور "سالم چلبي" که مدير يک دستگاه قضايي ويژه عراقي اعلام شده بود برده شدند و در آنجا به آنان اطلاع داده شد که از اين پس اسير جنگي نيستند و متهم به ارتکاب جنايت هستند و يکم ژوئيه دوباره احضار و در يک جلسه مقدماتي به آنان تفهيم اتهام خواهد شد و از موارد اتهامي خود آگاه خواهند شد. پس، در اختيار قوه قضايي عراق هستند ولي فعلا زندانبانان آنان همچنان آمريکائيان خواهند بود. قبلا از سوي رئيس جمهوري آمريكا، صدام يک " اسير جنگي" اعلام شده بود. از آنجا که ميثاق هاي ژنو درباره اسيران جنگي حکم مي کند که پس از اعلام پايان جنگ و اشغال نظامي، اين اسيران آزاد شوند، قبل از رسيدن آن زمان، سي ام ژوئن عنوان زنداني جنگي بودن صدام و دستياران سابقش تغيير يافت و ....
صدام حسين در آخرين روز سال ميلادي 2006 اعدام شد.
شش تن از متهمان
__________________

[Borna66]

مهمترين رويدادهاي ايران و جهان در طول تاريخ در اين روز 12 جولای

برخي از رويدادهاي 12 جولای

1799: تاسيس انجمن هاي سياسي در انگلستان ممنوع شد.
1806: ناپلئون بناپارت تحت حمايت فرانسه از 12امير نشين آلماني منطقه« راين» از جمله باواريا ، ماينز و بادن يك كنفدراسيون به وجود آورد.
1960: دولت فرانسه پذيرفت كه به مستعمرات آفريقايي خود نيژر ،چاد ، ساحل عاج ، ولتاي عليا ، كنگو (برازاويل ) ، افريقاي مركزي و داهومي استقلال دهد.
1993: يك زمين لرزه شديد صدها تن را در شمال ژاپن كشت . امواج دريا ناشي از اين زلزله به شهرهاي ساحلي آسيب فراوان رساند.

تاريخ جاري

نفت
هر بشکه نفت خام يازدهم ژوئيه 2008 به 147 دلار يعني 5 دلار بيش از روز پيش از آن بالارفت. اين افزايش، سبب بالارفتن بهاي بنزين در جايگاههاي فروش در آمريکا شد. عکس زير، بهاي بنزين را در يک جايگاه فروش در ايالت کاليفرنيا در يازدهم ژوئيه 2008 نشان مي دهد که هر سه نوع بنزين (معمولي، ******** و ******** کم اوکتان)، هرگالن بمراتب بيش از 5 دلار است

[Borna66]

رويدادهاي 5 اوت
مرگ ناگهاني مريلين مونرو و نگاهي كوتاه به زندگينامه او



مريلين مونرو بازيگر 31 فيلم سينمايي پنجم اوت سال 1962 در خانه اش در لس آنجلس « مرده » يافته شد. پليس گزارش كرد كه در كنار تختخواب او يك شيشه قرص خواب آور به دست آمد و جسد طوري قرار داشت كه دستش به سوي تلفن دراز بود و به نظر مي رسد كه با آخرين رمق ، تلاش كرده بود كه تلفن كند. گزارش پليس تعبير به خودكشي مريلين 36 ساله شده بود تا نتيجه معاينه جسد از سوي پزشكي قانوني شهر اعلام شود. رسانه هاي آمريكا از مريلين كه شايعاتي در باره معاشرت او با دو تن از كندي ها ( رئيس جمهوري و دادستان وقت آمريكا ) در افواه وجود داشت به عنوان جذابترين زن آن زمان ياد مي كردند.
داستان زندگي مريلين كه نام قانوني اش « نورما جين بيكر » بود و بدون تغيير آن در دادگاه ، خود را مريلين مونرو معرفي مي كرد از همان آغاز با ديگران متفاوت بود كه شنيدنش گوشه اي از تاريج اجتماعي جامعه او را باز تاب مي دهد. مريلين اول ژوئن 1926 در لس آنجلس به دنيا آمده بود.
پدر او شناخته نشد و مادرش كه در يك استوديو فيلمسازي كارمند فني بود حاضر نشده بود كه پدر او را فاش سازد. هنوز كودك بود كه مادرش به بيماري شديد اعصاب مبتلا شد و به تيمارستان انتقال يافت و مريلين را به پرورشگاه يتيمان سپردند ، ولي بانويي از دوستان مادرش او را هنگامي كه 11 ساله بود از پرورشگاه گرفت و بزرگ كرد.
مريلين 16 ساله بود كه شوهر آن زن به دليل جنگ ( جهاني دوم ) به شرق آمريكا منتقل شد و استطاعت نداشت كه مريلين را با خود ببرد . در اين وضعيت مريلين راهي جز ازدواج با پسر همسايه كه مايل به زندگي با او بود نداشت زيرا نمي خواست كه به پرورشگاه باز گردد . او با اين مرد كه جواني 21 ساله به نام جيمي بود ازدواج كرد. طولي نكشيد كه جيمي به دليل ادامه جنگ مجبور شد كه در كشتي كار كند و مريلين نيز در غياب شوهر در يك كارخانه كه عمدتا مايحتاج سربازان جبهه ها را توليد مي كرد مشغول بكار شد .
به منظور تشويق زناني كه در غياب مردان خود جاي خالي انان را در كارخانه ها گرفته بودند ، روزنامه هاي آمريكا تصميم به تهيه عكس و گزارش از اين زنان گرفتند .عكاسي كه به كارخانه محل كار مريلين در محله «بوربانك» لس آنجلس رفته بود متوجه زيبايي خيره كننده او شد و عكسش را به يك مجله پر تيراژ داد و انتشار يافت.
انتشار اين عكس سبب شد كه مديران بنگاههاي تبليغاتي ( تهيه آگهي هاي تجاري ) سراغ مريلين بروند تا در عكسهاي تبليغ كالا، مدل آنها شود . چون دستمزد خوبي پيشنهاد كرده بودند ، مريلين پذيرفت و مدل آگهي شد و ديري نپاييد كه مورد توجه فيلمسازان سينما كه عكسهاي او را در آگهي هاي تجاري مي ديدند قرار گرفت.
سال 1945 (سال پايان جنگ) شوهر مريلين به خانه بازگشت ، ولي با مريلين تازه اي رو به رو شد كه كار هنر را بر خانه داري و شوهر ترجيح مي داد.
جيمي به آساني مريلين را كه خواهان جدايي بود طلاق گفت . مريلين نزد« لاناترنر» و دو بازيگر ديگر كه به او نزديك شده بودند با فنون نمايش آشنا شد و در سال 1946 با كمپاني توليد فيلم سينمايي «قرن 21» قرارداد امضاء كرد و طولي نكشيد كه با يك بسكتباليست معروف هم ازدواج كرد.
مريلين كه زني باهوش بود، خيلي زود متوجه شد كه نبايد استثمار كمپاني هاي آزمند شود و درصدد داير كردن يك استوديو فيلمسازي از آن خود بر آمد ؛ به نيويورك رفت و ضمن تكميل هنر نمايش و درام مستقلا به تهيه فيلم پرداخت.
وي كه از شوهر دومش نيز جدا شده بود در جريان تهيه فيلم متوجه ضعف خود در نوشتن فيلمنامه شد و با «آرتو ميلر» نمايشنامه نگار معروف ازدواج كرد و كار او رونق گرفت.
ازدواج مريلين با آرتور پنج سال طول كشيد و در سال 1961 از هم جدا شدند و از آن پس مريلين، تنها زندگي مي كرد و بكار فيلم مي پرداخت و جوائز هنري را يكي پس از ديگري مي ربود. پيرامون او جنجالهايي هم به راه افتاده بود و شايعاتي شنيده مي شد كه مرگ ناگهاني اش اعلام گرديد.
در پي مرگ مريلين ، يك روانپزشك مدعي شد كه قبلا مريلين دوبار به فكر خودكشي افتاده بود. مرگ مريلين يك فيلم جالب او را كه سي و يكمين فيلمش بود نيمه تمام گذارد ه بود و همين امر بردامنه ترديدها هم افزود.
سالروز درگذشت "فردريک انگلس" و به اين مناسبت نگاهي کوتاه به انديشه هاي او

انگلس امروز سالروز درگذشت «فردريك انگلس Friedrich Engels» است که در پنجم اوت سال 1895 فوت شد. "انگلس" فيلسوف و سوسياليست بزرگ آلماني؛ يكي از دو نويسنده مانيفست كمونيست Communist Manifesto است. پدر او يك توانگر بود و كارخانه بافندگي داشت و مايل بود كه پسرش فردريك (فردريش) يك بازرگان شود و وي را براي اين كار آماده كرده بود. انگلس اندكي پس از پرداختن به كار تجارت از آن دست كشيد و اعلام داشت كه جسم و روح او اجازه نمي دهد كه از درآمد ناشي از تجارت كه وي براي توليد كالا زحمتي نكشيده است امرار معاش كند و اين نوع درآمد را زندگي انگلي و طفيلي گري و از دسترنج ديگران مي داند و نمي تواند به اين كسب و كار ادامه دهد.
انگلس ضمن بيان اين احساس، ابراز عقيده كرد كه دولت ها بايد به سود جامعه، تجارت را خود به دست گيرند و هر گونه خريد و فروش در دست دولت به عنوان خزانه دار جامعه باشد تا نه تنها بر قيمتها كنترل داشته باشند ، بلكه درآمد ناشي از اين عمل به طور مساوي براي همه مردم هزينه شود. « انگلس » كه با بيان اين عقيده، معروفيت يافته بود در پي خروج از دنياي تجارت و زندگاني پدر ثروتمندش، به برلن رفت و به مصاحبت فلاسفه وقت پرداخت . اين فلاسفه از جمله هگل به اين دليل كه پس از «مزدك» ، سوسياليست بزرگ ايراني قرن ششم ميلادي و بنيادگذار اين فلسفه در جهان، تا آن زمان كسي اين عقايد را تا به اين حد افراطي نداشت و يا مطرح نكرده بود وي را يك سوسياليست راديكال پنداشتند. اين تعبيرها و ارزيابي ها بود كه انگلس را در عقايدش استوار ساخت و به تنظيم و قراردادن اين عقايد در مكتب سوسياليسم پرداخت و نظرات خود را مشابه آن چيزي يافت كه كارل ماركس به زباني ديگر و علمي تر بيان داشته بود و براي مطابقت دادن هر چه بيشتر اين عقايد، در سال 1842 به انگلستان رفت و پس از مطالعه انواع سوسياليسم كه تا آن زمان مطرح شده بودند با كارل ماركس ملاقات كرد و پس از بحث بسيار و رفت و آمد مكرر، در سال 1844 كمونيست شد و در اين زمينه به ماركس پيوست و به اتفاق «مانيفست كمونيست» را نوشتند كه در سال 1848 انتشار يافت و سراسر اروپا را در انقلاب فرو برد.
انگلس همان سال به آلمان بازگشت و در انقلاب سال 1848 وطن شركت كرد. سپس به انگلستان مراجعت و عمر خود را وقف پيشبرد جنبش سوسياليست جهاني كرد. انگلس در زمان حيات ماركس هم اختلاف نظرهايي با او داشت، از جمله اين كه دانش را ناشي از تجربه مي دانست.
پس از درگذشت ماركس در 1883، انگلس به تدريج به اين نتيجه رسيد كه براي پياده كردن سوسياليسم و ايجاد جامعه بدون طبقه و مردمي از هرجهت برابر، به جاي انقلاب پرولتاريا و حذف همه آثار نظامهاي طبقاتي؛ بهتر است مرحله به مرحله عمل شود و «تحول» را جانشين «انقلاب» ساخت كه طبيعت بشر ، آسانتر ، پذيراي آن است. به اين ترتيب، وي ضمن وفاداري به «سوسياليسم تمام عيار (كمونيسم)»، راه رسيدن به آن را از طريق ايجاد يك جامعه دمكراتيك سوسياليستي( سوسياليستي كردن از طريق به دست گرفتن پارلمان و شوراهاي ديگر و انتخاب يك رئيس دولت كه تمايلات چپگرايانه داشته باشد) آسانتر و تحمل پذير دانست كه نياز به تخريب و خشونت و توليد مقاومت در ديگران ندارد.
پس از فروپاشي شوروي در سال 1991، به نظر مي رسد كه بيشتر احزاب كمونيست، اين روش انگلس را پذيرفته و پيروي مي كنند. در ميان رهبران سوسياليست، سالوادور آلنده ،و لولا دا سيلوا ( رئيس جمهور برزيل ) بيش از ديگران تاييدگر روش انگلس بوده اند. سوسياليسم مائو و هوشي مين و هرگونه سوسياليسم آسيايي بوي ناسيوناليستي مي دهد .به باور « ماندلا » و بسياري از چپگرايان ديگر، استقرار سوسياليسم در يك جامعه، نسبت مستقيم با رشد فكري و ارتقاء آگاهيهاي عمومي و ميزان اشتهاي مردم به استثمار نشدن و برداشتن ديوارهاي طبقاتي دارد. به عبارت ديگر آمادگي فرهنگي يك جامعه و اشتياق آن ، پياده كردن سوسياليسم را ايجاب و ميزان پيشروي در آن را تعيين مي كند ، نه هيات حاكمه( استالينيسم ).

گي دو موپاسان داستان نگار فرانسوي
Guy de Maupassan

گي دو موپاسان (هانري رنه آلبرت) داستان نگار فرانسوي كه در نوشتن داستانهاي كوتاه نبوغ داشت و چند داستان ترسناك هم نوشت پنجم اوت سال 1850 به دنيا آمد و تنها 43 سال عمر كرد.
دانشجوي دانشگاه بود كه ميان فرانسه و آلمان جنگ در گرفت و وي داوطلبانه به ارتش پيوست. در بازگشت از جبهه، داستان زني خود فروش را كه در ميان مسافران يك واگن بود و به « توپ پيه ( گلوله چربي ) » شهرت داشت نوشت.
دوموپاسان از مشاهده مناظر ، عكسها ، نقاشي و صحنه ها الهام مي گرفت و داستان خود را مي نوشت.
با اين كه جوان بود با بسياري از شعراء و اديبان وقت دوستي و معاشرت داشت و به محافل آنان مي رفت.
دو موپاسان را كه در عمر كوتاه خود سيصد داستان كوتاه نوشت بزرگترين نويسنده فرانسوي چنين داستانهايي عنوان داده اند.از وي شش داستان مستقل طولاني ، سه سفرنامه و يك مجموعه شعر هم باقي مانده است. نوشته هاي او داراي انواع زمينه ها از درام تا كمدي و پر از مطلب و ماجرا هستند. داستان « زندگي يك زن » كه شرح حيات يك بانوي نورمن است جذاب و خواندني است.
گي دو موپاسان در دوران جنگ به بيماري سيفليس دچار شده بود كه سالها بعد روي اعصاب او تاثير سوء گذارد به گونه اي كه يك سال پيش از مرگ با بريدن قسمتي از گردن خود قصد خودكشي داشت و از آن پس تحت مراقبت پزشكي زندگي مي كرد. بيماري سيفليس عمر او را كوتاه كرد. گي دو موپاسان ازميان يك فاميل قديمي اشرافي فرانسه برخاسته بود.

بكاررفتن نخستين بمب اتمي در جنگ

ابري قارج مانند ، پس از بمباران اتمي از شهر برخاست. پس از انفجار، برق بدون صدايي زده شد و نوري چندين برابر خورشيد ساطع گرديد پنجم اوت

سال 1945 به وقت آمريكا (ششم اوت به وقت ژاپن) يك بمب افكن «بي - 29» امريكا نخستين بمب اتمي را بر شهر هيروشيما در ژاپن فرو افكند كه در همان لحظه بيش از شصت هزار تن كشته و افزون بر 120 هزار تن ديگر مجروح شدند كه بسياري از مجروحين نيز به تدريج جان سپردند. آمريكا از سال 1939 كار توليد سلاح اتمي را آغاز كرده بود كه نخستين بمب 16 ژوئيه (بيست روز پيش از بمباران اتمي هيروشيما) در ايالت نيومكزيكو آمريكا آزمايش شده بود. بمباران اتمي ساعت 9 و 15 دقيقه بامداد به وقت محلي انجام شد. بمب معادل 20 هزار تن تي.ان.تي. قدرت انفجار داشت. خلبان هواپيمايي كه بمب را فروافكند سرهنگ پال تيبتز Paul w.TibetsJr. بود كه نام مادرش «انولاگي Enola Gay» را روي بدنه هواپيما نوشته بودند. پس از انفجار بمب، برقي خيره كننده جهيد و متعاقب آن ابر سياه ناشي از سوختن و ذوب شدن آن چه كه در زمين بود به آسمان بلند شد و در ارتفاع 300 متر قارچ سفيد رنگي از اين ابر برخاست كه تا ارتفاع هفت كيلومتري زمين بالا رفت. اين بمب در روي زمين به مساحت چهار مايل مربع همه چيز را نابود كرده بود. جمعيت هيروشيما پيش از حمله اتمي 345 هزار تن بود.
در همين روز در سال 1963 پيمان منع آزمايشهاي هسته اي در جو زمين و داخل اقيانوس امضاء شد و از آن پس اين آزمايشها در زير زمين انجام گرفته است.
در سال1995 نيز به مناسبت پنجاهمين سالروز بمباران اتمي هيروشيما صدها هزار تن در اين شهر اجتماع كردند.
شهر آباد و زيباي هيرو شيما پس از انفجار بمب اتمي به اين صورت در آمد


... و بمب افكن شماره 82 (انولا گي) پس از رها ساختن بمب اتمي بر هيروشيما در پايگاه خود فرود مي آيد



كاركنان پرواز بمب افكن 82 در كنار اين هواپيما. نفر وسط خلبان اول هواپيماست



برخي ديگر از رويدادهاي 5 اوت

1583: گيلبرت، دريا نورد انگليسي پس از رسيدن به «نيو فاوند لاند ـ كانادا» و توقفي كوتاه در آنجا ، انگلستان را مالك آن اعلام كرد!!!.
1772: روسيه ، پروس ( آلمان ) و اتريش سرزمين لهستان را ميان خود قسمت كردند.
1775: نخستين كشتي اسپانيايي وارد خليج سانفرانسيسكو شد.
1846: انگلستان و ايالات متحده كشور ارگون (واقع در شمالغربي آمريكا) را در مدار 49 درجه ميان خود قسمت كردند.
1858: خط (كابل) تلگراف سراسري اقيانوس اطلس به پايان رسيد و دو قاره آمريكا و اروپا از اين طريق به هم مرتبط شدند. اين خط توسط «سايروس فيلد» كشيده شد.
1861: ماليات بردرآمد در آمريكا 3 در صد تعيين شد . اينك برحسب ميزان درآمد 4 تا 9 برابر آن زمان است.
1939: ايران داراي كارخانه هواپيما سازي به نام شهباز و نيز يك باشگاه هواپيمائي شد.
1944: نخستين كنگره حزب توده كه دهم مرداد با شركت 168 تن نمايندگان تهران و شهرستانها و مدعوين خارجي در تهران تشكيل شده بود باصدور چند اعلاميه و قطعنامه پايان يافت.
1953: در پي امضاي قرارداد ترك مخاصمه ، كار مبادله اسيران جنگ كره آغاز گرديد.
1962: «نلسون ماندلا» كه به پدر آفريقا معروف شده است به اتهام تلاش براي براندازي دولت سفيد پوستان (اقليت) آفريقاي جنوبي دستگير و بعدا به حبس ابد محكوم شد كه پس از 27 سال زندان آزاد گرديد و رهبر وطن خود شد [جزئيات به موقع خود خواهد آمد].
1964: آمريكا كه با ماجراي حمله به ناوشكن« مادوكس» بهانه لازم را به دست آورده بود بمباران هوائي ويتنام شمالي از جمله شهر هانوي را آغاز كرد.
1972: بمبي در خيابان شاهرضاي تهران (خيابان انقلاب) منفجر شد و تلفات به بار آورد.

[Borna66]

شكست‌ ارتش‌‌تزاري ‌از ‌آلمان‌ در تاننبرگ
جام جم آنلاين: 94 سال پيش در روز 30 اوت سال 1914 ميلادي ، در حالي كه فقط يك ماه از آغاز جنگ بزرگ كه به جنگ جهاني اول شهرت يافت ، مي گذشت ارتش امپراتوري آلمان ، لشكر روسيه تزاري را در منطقه تاننبرگ در هم شكست. اين پيروزي نشان داد كه جنگ طولاني و بي رحمانه خواهد بود.

در روز اول اوت سال 1914 ميلادي در ساعت 4 بعدازظهر زنگ تمام ناقوس ها در سراسر فرانسه به صدا درآمدند كه طنين آنها خبر از واقعه شومي مي داد، بسيج عمومي در فرانسه اعلام شد.

آلمان در همان روز به روسيه و در روز دوم اوت به فرانسه اعلان جنگ داد. در روز 4 اوت ارتش آلمان بي طرفي بلژيك را نقض كرد و لشكرهاي آلماني وارد خاك اين كشور شدند.

در پي حمله آلمان به خاك بلژيك ، بريتانيا نيز در كنار فرانسه و روسيه با آلمان وارد جنگ شد. فرانسوي ها از متحد خود روسيه خواستند هر چه سريعتر به خاك آلمان حمله كند تا اين كشور ناگزير به جنگ در دو جبهه شود.

بنابراين دو سپاه روسيه در نيمه ماه اوت سال 1914 ميلادي ايالت پروس شرقي آلمان [امروز اين ايالت ميان لهستان و روسيه تقسيم شده است] را مورد حمله قرار دادند.

در روز 20 اوت، قواي نظامي دوم آلمان در گومبينن ناگزير به عقب نشيني شد.

در پاريس و لندن ، متحدان تزار روسيه ، موفقيت «جاده صاف كن روس» راجشن گرفتند.

ژنرال هلموت فن مولتكه ، فرمانده ارتش امپراتوري آلمان با دستپاچگي ، دو لشكر آلماني را از جبهه غربي به جبهه شرقي براي تحكيم اين جبهه منتقل كرد.

فرانسوي ها كه به شدت تحت فشار قرار گرفته بودند، از كاهش نيروهاي آلماني استفاده كردند تا مواضع خود را تحكيم كرده و مانع از اشغال كشورشان شوند.

ژنرال الماني پاول فن هيندنبورگ 67 ساله كه بازنشسته شده بود دوباره به خدمت بازگشت و براي جلوگيري از فاجعه فرماندهي قواي نظامي دوم را در دست گرفت و ژنرال اريخ لودندورف به معاونت وي منصوب شد.

آلماني ها توانستند مكالمات راديويي ميان ژنرال هاي روسي را استراق سمع كنند و متوجه شدند دو سپاه روسيه در فاصله دورتري از آنچه كه تصور مي كردند ، قرار دارند.

هيندنبورگ و لودندورف تصميم گرفتند به سپاه ژنرال سامسونف حمله كنند. آنها از كينه اي كه ميان دو ژنرال روسي سامسونف و رننكامپف وجود داشت باخبر بودند و تصور مي كردند ژنرال رننكامپف فرمانده سپاه ديگر روسيه در كمك به سامسونف ترديد نشان خواهد داد. اين تصور آنها به حقيقت مبدل شد.

لشكر دوم آلمان به فرماندهي ژنرال هيندنبورگ 150000 سرباز سامسونف را مجبور به عقب نشيني به تاننبرگ كرده و راه بازگشت آنها را مسدود كرد.

در پي اين حمله غافلگيركننده شيرازه سپاه سامسونف از هم گسست. در اين نبرد 30000 سرباز روس كشته و همين تعداد مجروح شدند.

آلماني ها بيش از 90000 سرباز روس را اسير كرده و 500 قبضه توپ را به غنيمت گرفتند. بيش از 60 قطار اسيران روس را به غرب آلمان منتقل كردند.تلفات آلماني ها كمتر از 20000 نفر بود.

سامسونف از شدت نااميدي خودكشي مي كند.يك هفته بعد ، در سواحل درياچه‌هاي مازور سپاه ژنرال رننكامپف به نوبه خود از لشكر دوم المان به فرماندهي ژنرال هيندنبورگ شكست مي خورد.

به اين ترتيب در روز 30 اوت سال 1914 ميلادي ، ارتش امپراتوري آلمان سپاه روسيه تزاري را در منطقه تاننبرگ در هم شكست.

اين نخستين شكست بزرگي بود كه در روزهاي اوليه جنگ جهاني اول كه از سال 1914 تا 1918 ميلادي سراسر اروپا و بخش هاي وسيعي از جهان را به خون و آتش كشيد، رخ داد.

[Borna66]

فرانسه، مصر رابه انگلستان تسليم كرد

جام جم آنلاين: 206 سال پيش ، در روز 31 اوت سال 1801 ميلادي ژنرال فرانسوي منو ، فرمانده باقيمانده سپاهي كه ناپلئون به مصر برده بود تسليم ژنرال انگليسي آبر كرامبي شد و مصر كه توسط ناپلئون فتح شده بود را در اختيار انگلستان قرار داد. براساس توافق ، باقيمانده سپاهيان فرانسه با كشتي هاي انگليسي به كشورشان بازگشتند.

ناپلئون بناپارت كه در آن زمان مقام كنسول فرانسه را داشت ، تصميم گرفت كشور مصر كه تحت حاكميت سلطان عثماني بود را فتح كرده و سپس از راه زميني به هندوستان مستعمره انگلستان حمله كند.

او در 2 ژوييه سال 1798 ميلادي با 54000 سرباز و 190 فروند كشتي وارد بندر اسكندريه شد و پس از فتح اسكندريه و شكست دادن مرادبيگ ، مملوك مصر شهر قاهره را اشغال كرد.

ناپلئون كه از پيروزي خود سرمست شده بود ، تصور كرد كه لشكركشي اش به شرق با موفقيت قرين خواهد بود.

اما درياسالار هوراشيو نلسون، فرمانده نيروي دريايي انگلستان مكان ناوگان فرانسه كه در ابوقير در نزديكي اسكندريه لنگر انداخته بود را كشف كرد.

او با توپخانه قدرتمند ناوگان خود مدت 15 ساعت ناوگان غافلگير شده فرانسه را بمباران كرده و ناوگان فرانسه را از بين برد.

درياسالار فرانسوي برويس با ناو فرماندهي خود كه 118 توپ داشت فرار كرد ، ناخدا وپلونوو نيز با چند كشتي ديگر راه فرار را در پيش گرفت.

به اين ترتيب لشكر فاتح ناپلئون در سرزمين مفتوحه مصر زنداني شد و راه بازگشت آنها به فرانسه مسدود گرديد.

در روز 21 اكتبر سال 1798 ميلادي شورش بزرگي عليه فرانسوي ها در شهر قاهره به راه افتاد كه در جريان آن 300 سرباز فرانسوي از جمله ژنرال دوپوي كشته شدند و فرانسوي ها نيز بي رحمانه 3000 مصري را قتل عام كردند.

ناپلئون مردي نبود كه نااميد شود.
او مي خواست مانند اسكندر مقدوني هند را از راه زميني اشغال كند.

بنابراين در ابتداي سال 1799 ميلادي ، قبل از اين كه فصل گرما آغاز شود با 15000 سرباز راه سوريه را در پيش گرفت و پس از العريش و غزه ، شهر يافا در قلب سرزمين مقدس را محاصره كرد.

دو نفر از فرستادگان ناپلئون كه به نزد مردم شهر يافا رفته بودند توسط آنها به قتل رسيدند و سربازان فرانسوي پس از اشغال يافا دست به قتل عام زدند.
بيش از 2500 اسير ترك به ضرب گلوله يا توسط سرنيزه به قتل رسيدند.

اما در يافا ، سربازان فرانسوي به نوبه خود به طاعون مبتلا شدند كه اين بيماري تا انتهاي لشكركشي بناپارت به شرق ادامه يافت ، ناپلئون تصميم گرفت به مصر بازگردد.
در راه بازگشت سربازان فرانسوي تمام شهرهايي كه در مسير آنها قرار داشتند را غارت كردند.

پس از بازگشت ناپلئون به قاهره ، او مطلع شد كه ائتلاف بزرگي عليه اش در اروپا تشكيل شده و سربازان فرانسوي در تمام جبهه هاي اروپا در حال عقب نشيني هستند.

بنابراين بناپارت تصميم گرفت هر چه زودتر مصر را به مقصد اروپا ترك كند.

او فرماندهي سپاه فرانسه در شرق را به ژنرال كلبر واگذار كرد و خود با تعدادي از ژنرال هايش و تمام پولي كه در صندوق ها باقي مانده بود با يكي از معدود كشتي هايي كه از حمله نلسون آسيب نديده بود ، عازم فرانسه شد.

پس از ترك ناپلئون عثماني ها كه در ائتلاف عليه ناپلئون شركت كرده و از حمايت نيروي دريايي انگلستان برخوردار بودند ، به مصر حمله كردند.

كلبر كه تنها مانده بود با درياسالار انگليسي اسميت مذاكره كرد تا محترمانه خاك مصر را ترك كند ، اما پيشنهادش رد شد. جنگ ميان فرانسوي ها و انگليسي ها و نيروهاي عثماني شدت گرفت و كلبر موفق شد نيروهاي عثماني را در روز 20 مارس سال 1800 ميلادي در هليوپوليس در نزديكي قاهره شكست دهد.

اما چند ماه بعد ، در روز 14 ژوئن سال 1800 ميلادي ژنرال كلبر توسط يك مصري كه از ظلم و ستم فرانسوي ها به تنگ آمده بود ، به قتل رسيد.

ژنرال منو كه شخصيتي ضعيف داشت جانشين او شد. منو نتوانست در مقابل حملات نيروهاي انگليسي مقاومت كند ، بنابراين تصميم گرفت تن به مصالحه دهد.

به اين ترتيب در روز 31 اوت سال 1801 ميلادي ژنرال منو و باقيمانده سپاهيان شرق تسليم نيروهاي انگليسي به فرماندهي ژنرال آبركرامبي شدند.

گرچه سلطان عثماني در ظاهر بار ديگر بر مصر تسلط يافت ، اما اين مقدمه اي بود كه انگليسي ها در مصر حضور يافته و به تدريج مصر را تبديل به يكي از مستعمرات امپراتوري انگلستان كنند

[Borna66]

حيرت جهان از فرار موسوليني

جام جم آنلاين: 65 سال پيش در روز 12 سپتامبر سال 1943 ميلادي ، جهان با حيرت از ماجراي نجات و فرار بنيتو موسوليني از بازداشت خانگي در منطقه دست نيافتني «لانه عقاب» در كوه گران ساسو توسط يك گروه كماندويي اس اس به فرمانده سروان اوتو اسكورزني آگاه مي شود.

بنيتو موسوليني ، ديكتاتور سابق ايتاليا از سوي پادشاه ايتاليا ويكتور امانوئل سوم و شوراي عالي فاشيست از كار بركنار شده بود و به دستور دولت در يك مكان دست نيافتني موسوم به «لانه عقاب» در كوه گران ساسو به ارتفاع 2912 متر در رشته كوه هاي آبروز در بازداشت خانگي به سر مي برد.

موسوليني به دستور آدولف هيتلر ، رهبر آلمان نازي در يك عمليات حيرت آور توسط يك گروه كماندويي اس اس و چتربازان آلماني به فرماندهي سروان اوتو اسكورزني آزاد شده و به آلمان منتقل مي شود.

نيروهاي متفقين در روز 10 ژوييه سال 1943 ميلادي جزيره سيسيل ايتاليا متحد آلمان نازي را تصرف كرده و سپس در 3 سپتامبر وارد كالابريا جنوبي ترين بخش خاك ايتاليا شده و در روز 9 سپتامبر سال 1943 ميلادي تا كامپانيا پيشروي مي كنند.

نزديك شدن متفقين به شهر رم موجب وحشت طبقه سياسي ايتاليا مي شود.

ويكتور امانوئل سوم پادشاه ايتاليا و شوراي عالي فاشيست بنيتو موسوليني را از مقام نخست وزيري بركنار كرده و او را به بازداشتگاه خانگي محكوم مي كنند.

آنها در روز 23 ژوييه سال 1943 ميلادي بادوليو را به مقام نخست وزيري منصوب مي كند.

نخست وزير جديد ايتاليا با شتاب با متفقين در مورد آتش بس به مذاكره مي پردازد.قرارداد آتش بس در روز 8 سپتامبر فاش مي شود.

هيتلر كه حاضر به قبول شكست نبود 30 لشكر را تحت فرمان مارشال هوايي كسلرينگ قرار داد كه با نيروهايش مدت 2 سال در خطوط دفاعي دورا و گوستاو به شدت در مقابل نيروهاي متفقين مقاومت كرد.

هيتلر متقاعد شده بود كه تنها دوچه (لقب موسوليني) قادر است نيروهاي ناسيوناليست ايتاليايي را تحكيم كرده و دوباره مبارزه در كنار او را از سربگيرد.

هيتلر از نيروي هوايي آلمان «لوفت وافه» مي خواهد عمليات فرار موسوليني را طرح ريزي كند.

آلماني ها به دليل آنكه محل زندان موسوليني چندين بار تغيير كرده بود براي يافتن مكان او دچار مشكلاتي مي شوند.

سرانجام موسوليني را در «لانه عقاب» در قله كوه گران ساسو واقع در 120 كيلومتري شمال شرقي شهر رم مي يابند.

موسوليني در هتل كامپو ايمپراتوره برفراز يك صخره دست نيافتني كه تنها با تله كابين قابل دسترسي بود ، در بازداشت به سر مي برد.

در روز 10 سپتامبر در يك پرواز شناسايي برفراز اين منطقه يك محوطه كوچك مسطح را در نزديكي هتل تشخيص داده مي شود.

اسكورزني تصميم مي گيرد براي رسيدن به اين مكان از هواپيماهاي گرايدر استفاده كند زيرا استفاده از چتربازان بسيار خطرناك بود.

يك گروه كماندويي چترباز اس اس نيز مامور تصرف فرودگاه كوچك اكوئيلا و به دست گرفتن كنترل تله كابين مي شود. عمليات 2 روز بعد در يك هوايي ابري انجام مي گيرد.

از 12 فروند گرايدر تنها 8 فروند آنها موفق به فرود در آن محوطه كم وسعت مسطح مي شوند.

بلافاصله نيروهاي كماندويي آلماني براي نجات بنيتو موسوليني اقدام مي كنند و نگهبانان ايتاليايي در مقابل آنها كمترين مقاومتي از خود نشان نمي دهند.

اسكورزني براي فرار دادن دوچه از يك هواپيماي كوچك شناسايي مدل فيسلر استورخ كه خلباني آن را گرلاخ خلبان مشهور به عهده داشت ، استفاده مي كند.

گرلاخ در يك اقدام جسورانه موفق به فرود مي شود اما برخاستن دوباره با 2 مسافر اسكورزني و موسوليني بدون آنكه اثاثيه ديكتاتور فراموش شوند به دشواري انجام شد.

اين عمليات به اندازه اي سريع انجام شد كه هنوز آخرين گرايدر آلماني فرود نيامده بود.

موسوليني اندكي پس از آزادي با خانواده اش در شهر وين تجديد ديدار كرده و سپس براي پيوستن به هيتلر به اقامتگاه او مشهور به «لانه گرگ» در پروس شرقي مي رود.

اوتو اسكورزني براي اين عمليات موفقيت آميز مدال صليب آهني را دريافت مي كند.

دستگاه تبليغات آلمان نازي خبر از آزادي بنيتو موسوليني نهايت استفاده را مي كند.

اين خبر به اندازه اي حيرت آور بود كه در جلسه مجلس عوام انگلستان اعلام مي شود.

هيتلر مانع از اين مي شود كه موسوليني دوران بازنشستگي خود را در آلمان سپري كند.

موسوليني ناگزير به سرعت به شمال ايتاليا مي رود و يك جمهوري خودخوانده به نام «جمهوري سوسيال ايتاليا» را تاسيس كرده و رياست آن را به عهده مي گيرد.

به اين ترتيب ، در روز 12 سپتامبر سال 1943 ميلادي جهان با حيرت از ماجراي نجات و فرار بنيتو موسوليني از بازداشت خانگي در منطقه دست نيافتني «لانه عقاب» آگاه مي شود.

موسوليني نزديك به 2 سال پس از اين تاريخ در روز 27 آوريل سال 1945 ميلادي توسط پارتيزان هاي ايتاليايي به قتل مي رسد و پس از اينكه جنازه او را در خيابان ها مي كشند ، آن را وارونه به دار مي آويزند.اين فرجام كار بنيتو موسوليني ، دوچه ، رهبر فاشيست هاي ايتاليا بود.

[Borna66]

شنبه 23 شهريور 1387 / 12 رمضان 1429 / 13 Sep 2008

مرگ‌مون‌كالم،تصرف‌كبك‌ت وسط انگلستان
جام جم آنلاين: 249 سال پيش در شب 12 و بامداد 13 سپتامبر سال 1759 ميلادي ، نيروهاي انگليسي به فرماندهي ژنرال جيمز وولف به شهر كبك ، مركز مهاجرنشين نوول فرانس كاناداي فرانسه كه تحت محاصره انگليسي ها بود حمله كردند و 5000 سرباز انگليسي از يك تپه كه مشرف به شهر بود ، بالا رفتند. ماركي لويي ژوزف دومون كالم دو سن وران فرمانده نيروهاي فرانسوي مدافع شهر با 4000 سربازي كه برايش باقي مانده بودند به مقابله با نيروهاي انگليسي پرداخت.

در اين جنگ ژنرال جيمز وولف كشته شد و مون كالم كه به شدت مجروح شده بود فرداي آن روز در 14 سپتامبر درگذشت و شهر كبك بي دفاع ماند.

مون كالم اندكي قبل از مرگ از دكتر جراح خود سوال كرده بود تا چه زماني زنده خواهد بود. جراح گفت: به زحمت چند ساعت.
مون كالم پاسخ داد ، بهتر ، پس من انگليسي ها را داخل كبك نخواهم ديد.

پس از مرگ مون كالم ، فرانسوي ها تلاش مي كنند ، نيروهاي خود را دوباره متمركز كنند اما شهر كبك كه با 6000 مدافع از روز 20 ژوئن سال 1759 ميلادي توسط 40 هزار سرباز انگليسي و 150 فروند كشتي جنگي انگلستان محاصره شده بود و بي وقفه زير آتش توپخانه انگليسي ها بود ديگر توان نداشت و در روز 18 سپتامبر شهر تسليم انگليسي ها مي شود.

چند ماه بعد ، نوبت شهر مونترال مي رسد و 11 هزار سرباز انگليسي اين شهر كه فقط 2400 نفر مدافع داشت را محاصره كردند.

ودروي فرماندار فرانسوي مهاجرنشين نوول فرانس ناگزير به تسليم مي شود.

او از انگليسي ها تضمين مي گيرد كه جان و حقوق ساكنان محفوظ بماند.

سرانجام براساس پيمان پاريس در روز 10 فوريه سال 1763 ميلادي لويي پانزدهم پادشاه فرانسه مهاجرنشين نوول فرانس در كانادا را به انگلستان واگذار مي كند.

سه سال پيش تصرف شهر كبك ، جنگ خونين معروف به جنگ هفت ساله در اروپا درگرفت.

در اين جنگ فرانسه و اتريش با اتحاديه اي شامل انگلستان ، پروس و پادشاهي هانوور درگير شدند.

ويليام پيت كه توسط جرج سوم ، پادشاه انگلستان در سال 1757 به مقام نخست وزيري منصوب شده بود ، تصميم گرفت دامنه جنگ را به متصرفات فرانسه در هندوستان و كانادا گسترش دهد.

فرانسه لويي پانزدهم كه بيش از اندازه درگير جنگ عليه پروس در قاره اروپا بود ، نتوانست با قدرت به تهاجمات انگليس به متصرفاتش در هندوستان و كانادا پاسخ دهد.

با اين حال ، در نخستين مراحل جنگ در كانادا ، فرانسوي ها موفق شدند با حمايت متحدان سرخ پوستشان به پيروزي هاي چشمگيري دست يابند.

نيروهاي فرانسوي تحت فرماندهي ژنرال ودروي بخشي از متصرفات انگليس را اشغال كردند.

اما در سال 1757 ميلادي ژنرال ودروي ناگزير شد فرماندهي نيروهاي فرانسوي را به ماركي دومون كالم واگذار كند.

مون كالم كه از فرانسه به كانادا آمده بود از شجاعت چيزي كم نداشت ، اما از شرايط جنگ در منطقه اي مانند امريكاي شمالي بي اطلاع بود.

مون كالم شيوه جنگ چريكي ژنرال ودروي با حمايت سرخ پوستان و مردم محلي را رها كرده و به شيوه جنگ هاي اروپايي رومي آورد و توجه خود را به شهرها معطوف مي كند.

اين در حالي بود كه مون كالم بيش از چند هزار سرباز در اختيار نداشت ، اما ويليام پيت ده ها هزار نيروي نظامي را از انگلستان به كانادا اعزام كرده و مهاجرنشين هاي انگليسي نيز به آنها پيوسته بودند.

انگليسي ها با حملات كوبنده تك تك تمام قلعه هايي كه از سه شهر عمده مونترال ، كبك و تروا ريوير محافظت مي كردند را تصرف نمودند.

در 20 ژوئن سال 1759 ميلادي ، يك ارتش انگليس شامل 40000 سرباز با حمايت 150 فروند كشتي جنگي شهر كبك را محاصره مي كنند.

مون كالم براي دفاع از شهر كبك فقط 6000 سرباز در اختيار داشت.

توپ هاي كشتي هاي انگليسي بي وقفه شهر كبك را بمباران مي كردند.

نيروي مدافعان رو به تحليل نهاده بود و تنها شجاعت مون كالم مانع از تصرف شهر توسط انگليسي ها شده بود.

به اين ترتيب ، در شب 12 و بامداد 13 سپتامبر ژنرال انگليسي جيمز وولف با 5000 سرباز از ارتفاعاتي مشرف به شهر كبك بالا مي رود و نيروهاي خود را در منطقه آبراهام در فاصله كمتر از يك مايلي شهر مستقر مي كند.

هنگامي كه مون كالم آگاه مي شود انگليسي ها يك سرپل براي حمله به شهر ايجاد كرده اند با قوايي به مراتب كمتر براي آزاد كردن اين موضع مي شتابد.

آتش بي وقفه توپخانه انگليسي ها صدها فرانسوي و كانادايي را به خاك و خون مي كشد. مون كالم به ناچار دستور عقب نشيني مي دهد.
او كه در عقب سربازانش حركت مي كرد مورد اصابت يك گلوله قرار مي گيرد.

مون كالم از جراحات اين گلوله جان سالم به در نمي برد و در ساعت 5 بامداد روز 14 سپتامبر پس از نوشتن نامه اي به خانواده اش و خداحافظي از آنها جان سپرد.

با مرگ مون كالم انگيزه دفاع مدافعان كه مدت نزديك به 2 ماه زير بمباران شديد انگليسي ها قرار داشتند از بين مي رود و شهر كبك ، مركز مهاجرنشين نوول فرانس كاناداي فرانسه در روز 18 سپتامبر تسليم نيروهاي انگليسي مي شود.

ماركي دومون كالم مدت 3 سال علي رغم در اختيار داشتن نيروي اندك و نرسيدن قواي كمكي از فرانسه از مهاجرنشين نوول فرانس در مقابل نيروهاي انگليسي كه ده ها برابر بودند دفاع كرد و بارها انگليسي ها را شكست داد.

مردم نوول فرانس كه بعدها ايالت كبك ناميده شد با اراده راسخ در مقابل سختگيري هاي انگليسي ها با موفقيت از زبان و مذهب كاتوليك و جامعه خود دفاع كردند.

اين مردم كه در قرن هجدهم تعدادشان 70 هزار نفر بود امروز 7 ميليون نفر جمعيت دارند.
حضور آنها در كانادا عمده ترين تفاوت كانادا با ايالات متحده را تشكيل مي دهد.

[Borna66]

مسكو در آتش سوخت
جام جم آنلاين: 196 سال پيش در روز 15 سپتامبر سال 1812 ميلادي يك روز پس از ورود فاتحانه ارتش عظيم ناپلئون اول ، امپراتور فرانسه به مسكو آتش سوزي هاي وسيعي در اين شهر رخ دادند و شهر مسكو كه ساكنانش قبلا تخليه شده بود در آتش سوخت . دستور افروختن حريق را كنت رستو پشين ، حاكم مسكو صادر كرده بود تا از مستقر شدن ارتش بزرگ ناپلئون ، امپراتور فرانسه در اين شهر جلوگيري كند.

ناپلئون در راس يك ارتش عظيم 500000 نفري در ماه ژوئن سال 1812 ميلادي وارد خاك روسيه تزاري شده بود.

ناپلئون و ارتش نيرومندش بدون آنكه نيروهاي روسي بتوانند در مقابل آنها مقاومت كنند در خاك روسيه پيشروي مي كنند. آنها در سراسر مسير خود با سرزمين هاي سوخته مواجه مي شوند.

ناپلئون در ابتداي ورود به روسيه متوجه تاكتيك جنگي مارشال كوتوزوف فرمانده ارتش روسيه تزاري نشد .

كوتوزوف از مصاف مستقيم با ناپلئون خودداري كرده و براي محروم كردن لشكر عظيم ناپلئون از تداركات تمام روستاها ، دهكده ها و كشتزارهايي كه در مسير او بودند را تخليه و تخريب مي كرد.

ناپلئون پس اشغال شهر ويلينيوس در ليتواني در 28 ژوئن متوجه تاكتيك دشمن شد كه قصد داشت با كشاندن لشكر عظيم ناپلئون به عمق خاك روسيه آن را فرسوده سازد.

ناپلئون با ناديده گرفتن واقعيت هاي آب و هوايي و جغرافيايي روسيه مرتكب اشتباهات متوالي وجبران ناپذيري شد.
او به جاي اينكه به سوي سنت پترزبورگ ، پايتخت روسيه پيشروي كند راه شهر مسكو كه صدها كيلومتر دورتر بود را در پيش گرفت.

سرانجام در روز 7 سپتامبر سال 1812 در حاشيه رودخانه مسكووا در نزديكي روستاي بورودينو دو ارتش به مصاف با يكديگر پرداختند.

ناپلئون به دليل تلفات ناشي از طولاني بودن مسير و عدم تامين تداركات ارتش فقط يك سوم از نيروهاي اوليه خود را در اختيار داشت.

او در مصاف با ارتش پرشمار و مجهز روسيه كه خود را براي نبرد آماده كرده بودند احساس كرد كه پيروزي با او نخواهد بود.

در پايان روز شجاعت متحدان باواريايي و ساكسون مانع از شكست قطعي ناپلئون مي شود. ناپلئون باز هم مرتكب يك اشتباه بزرگ شد و گارد امپراتوري را وارد جنگ نكرد.

او مي خواست گارد امپراتوري را براي ادامه پيشروي در روسيه دست نخورده حفظ كند. در نتيجه از اين جنگ يك نتيجه قطعي حاصل نمي شود و ارتش روسيه كماكان منسجم باقي مي ماند.

در اين جنگ 30000 فرانسوي و 50000 روس كشته مي شوند. ارتش ناپلئون راه مسكو را در پيش مي گيرد.

سربازان مارشال كوتوزوف قبل از رسيدن ناپلئون به مسكو كليه ساكنان شهر را تخليه كرده و آنها را به جنگل هاي پيرامون شهر منتقل مي كنند.

تنها زندانيان ، سارقان و جنايتكاران در شهر بودند كه به شرط اينكه استقبال گرمي از اشغالگران كنند از زندان آزاد شده بودند.

سربازان ناپلئون پس از ورود به مسكو دست به غارت شهر مي زنند اما از همان فرداي ورود خود به مسكو ناگزير مي شوند با آتش سوزي هاي بسياري كه نقاط مختلف شهر را دربر گرفته بودند ، مقابله كنند.

طرح آتش زدن مسكو پس از ورود ناپلئون به خاك روسيه و پيشروي به سوي مسكو توسط كنت رستو پشين ، حاكم مسكو سازماندهي شده بود و جنايتكاران و سارقان آزاد شده مامور برافروختن حريق ها بودند.

آتش به سرعت شهر مسكو كه از چوب ساخته شده بود را دربرمي گيرد.بخش اعظم مسكو در آتش مي سوزد.

در روز 18 سپتامبر بارش باران تا اندازه اي از شدت حريق مي كاهد و سرانجام در 20 سپتامبر آتش خاموش مي شود. از مجموع 9300 خانه و 800 كاخ و اقامتگاه باشكوه فقط حدود 2000 خانه نيمه ويران باقي مي مانند.

با اين حال ناپلئون سرسختي به خرج داده و مدت يك ماه با نيروهايش در ميان ويرانه هاي شهر اتراق مي كند تا پاسخ الكساندر اول ، تزار روسيه در مورد پيشنهادهايش براي مذاكرات برسد اما پاسخي از تزار دريافت نمي كند.

به اين ترتيب ، در روز 15 سپتامبر سال 1812 ميلادي يك روز پس از ورود ارتش ناپلئون به شهر مسكو حريق هاي عمدي توسط زندانيان روسي كه آزاد شده بودند و به دستور حاكم مسكو ايجاد شده و بخش هاي مختلف شهر را در برمي گيرند. به زودي بخش اعظم شهر مسكو در حريق سوخته و به ويرانه تبديل مي شود.

ناپلئون و ارتش عظيمش ديگر قادر به ماندن در شهر نيوده و بايد علي رغم فرا رسيدن زمستان وحشتناك روسيه خاك اين كشور را به سرعت ترك مي كردند.

از ارتش 500 هزار نفري ناپلئون فقط تعداد اندكي همراه او از اين مهلكه نجات يافتند. اين سرآغاز زوال و شكست هاي ناپلئون بود كه سرانجام منجر به سرنگوني او شد.

[Borna66]

تصرف جزيره مارتينيك توسط فرانسه
جام جم آنلاين: 373 سال پيش در روز 15 سپتامبر سال 1635 ميلادي پير بولن دو سنامبوك دريانورد فرانسوي پا به جزيره مارتينيك گذاشت واين جزيره را به نام لويي سيزدهم پادشاه فرانسه تصاحب كرد. اندكي بعد ، جزيره گوادالوپ در نزديكي آن نيز به تصرف فرانسه درآمد.

اشغال اين جزاير درچارچوب اراده كاردينال دوريشوليو ، صدراعظم فرانسه براي اشغال و مستعمره كردن جزاير آنتيل در درياي كارائيب صورت گرفت.

جزيره مارتينيك در روز 11 نوامبر سال 1493 ميلادي توسط كريستف كلمب در جريان سفر دوم او كشف شده بود.
نام كنوني اين جزيره آتشفشاني برگرفته از نام اوليه سرخپوستي آن « ماتينينو » است.

از سال 1636 ميلادي پس از قتل عام سرخپوستان كارائيب ، ساكنان اوليه اين جزيره ، فرانسوي ها و كمپاني جزاير آمريكا به منظور كشت نيشكر بردگان سياهپوست را از سنگال و آنگولا به مارتينيك آوردند.

منازعات ميان مهاجرنشينان ، شورش هاي بردگان و جنگ با ساير قدرت هاي استعماري ، انگلستان و هلند براي مدت هاي طولاني از وقايع روزمره جزيره مارتينيك بودند.

برده داري يكبار در سال 1794 ميلادي لغو شد اما در سال 1802 ميلادي دوباره توسط ناپلئون بناپارت برقرار گرديد.

در آن زمان جزيره مارتينيك كه وسعت آن 1100 كيلومتر مربع است 100000 نفر جمعيت داشت كه 90 درصد آنها بردگان سياه پوست يا دورگه بودند.

تا اينكه سرانجام در سال 1848 ميلادي برده داري نه تنها در مارتينيك بلكه در مجموعه مستعمرات فرانسه براي هميشه ملغي شد.

در روز 8 مه سال 1902 ميلادي ، جزيره مارتينيك قرباني فوران آتش فشان پله مي گردد و در اين فاجعه شهر سن پير و 28000 نفر اهالي آن از بين مي روند.

در سال 1946 ميلادي ، جزيره مارتينيك به يك استان ماوراء البحار جمهوري فرانسه تبديل شد.

به اين ترتيب در روز 15 سپتامبر سال 1635 ميلادي پير بولن دو سنامبوك دريانورد فرانسوي پا به جزيره مارتينيك گذاشت و اين جزيره را به نام لويي سيزدهم پادشاه فرانسه تصرف كرد.

اشغال جزاير آنتيل در درياي كارائيب به دستور كاردينال ريشوليو صدراعظم فرانسه صورت گرفت.

جزيره مارتينيك پس از چند قرن استعمار و سپري كردن دوراني پر فراز و نشيب سرانجام به يك استان ماوراء البحار جمهوري فرانسه تبديل شد و امروز اين جزيره با وسعت 1100 كيلومتر مربع و 400 هزار نفر جمعيت جزيي لاينفك از خاك فرانسه است.

بهرام افتخاري

جام جم آنلاين: 373 سال پيش در روز 15 سپتامبر سال 1635 ميلادي پير بولن دو سنامبوك دريانورد فرانسوي پا به جزيره مارتينيك گذاشت واين جزيره را به نام لويي سيزدهم پادشاه فرانسه تصاحب كرد. اندكي بعد ، جزيره گوادالوپ در نزديكي آن نيز به تصرف فرانسه درآمد.

اشغال اين جزاير درچارچوب اراده كاردينال دوريشوليو ، صدراعظم فرانسه براي اشغال و مستعمره كردن جزاير آنتيل در درياي كارائيب صورت گرفت.

جزيره مارتينيك در روز 11 نوامبر سال 1493 ميلادي توسط كريستف كلمب در جريان سفر دوم او كشف شده بود.
نام كنوني اين جزيره آتشفشاني برگرفته از نام اوليه سرخپوستي آن « ماتينينو » است.

از سال 1636 ميلادي پس از قتل عام سرخپوستان كارائيب ، ساكنان اوليه اين جزيره ، فرانسوي ها و كمپاني جزاير آمريكا به منظور كشت نيشكر بردگان سياهپوست را از سنگال و آنگولا به مارتينيك آوردند.

منازعات ميان مهاجرنشينان ، شورش هاي بردگان و جنگ با ساير قدرت هاي استعماري ، انگلستان و هلند براي مدت هاي طولاني از وقايع روزمره جزيره مارتينيك بودند.

برده داري يكبار در سال 1794 ميلادي لغو شد اما در سال 1802 ميلادي دوباره توسط ناپلئون بناپارت برقرار گرديد.

در آن زمان جزيره مارتينيك كه وسعت آن 1100 كيلومتر مربع است 100000 نفر جمعيت داشت كه 90 درصد آنها بردگان سياه پوست يا دورگه بودند.

تا اينكه سرانجام در سال 1848 ميلادي برده داري نه تنها در مارتينيك بلكه در مجموعه مستعمرات فرانسه براي هميشه ملغي شد.

در روز 8 مه سال 1902 ميلادي ، جزيره مارتينيك قرباني فوران آتش فشان پله مي گردد و در اين فاجعه شهر سن پير و 28000 نفر اهالي آن از بين مي روند.

در سال 1946 ميلادي ، جزيره مارتينيك به يك استان ماوراء البحار جمهوري فرانسه تبديل شد.

به اين ترتيب در روز 15 سپتامبر سال 1635 ميلادي پير بولن دو سنامبوك دريانورد فرانسوي پا به جزيره مارتينيك گذاشت و اين جزيره را به نام لويي سيزدهم پادشاه فرانسه تصرف كرد.

اشغال جزاير آنتيل در درياي كارائيب به دستور كاردينال ريشوليو صدراعظم فرانسه صورت گرفت.

جزيره مارتينيك پس از چند قرن استعمار و سپري كردن دوراني پر فراز و نشيب سرانجام به يك استان ماوراء البحار جمهوري فرانسه تبديل شد و امروز اين جزيره با وسعت 1100 كيلومتر مربع و 400 هزار نفر جمعيت جزيي لاينفك از خاك فرانسه است.

بهرام افتخاري