به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر سیدکاظم علوی‌پناه -برنده جایزه علامه طباطبایی و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران که به دعوت چند دانشگاه امریکا برای حضور در کنفرانس علمی «بیابان‌زدایی» به یکی از مراکز تحقیقاتی ناسا دعوت شده بود، پس از بازگشت به کشور گفت: حضور دانشمندان و متخصصان ایرانی در مجامع علمی جهان نقش بسزایی در افزایش ارتباطات علمی ایفا می‌کند.
وی افزود: در سفر اخیر خود به امریکا که به دعوت دانشگاه‌های DUKE و UAH صورت گرفت مقاله‌ای را در زمینه سنجش از راه دور با موضوع «اثر متقابل دما روی بیابان و بیابانی‌شدن» ارائه کردم که در این مقاله از طرفی اثرات دما بر افزایش بیابانی‌شدن، خشکسالی و طوفان‌های گردوغبار و از طرفی اثرات این پدیده‌ها بر افزایش تصاعدی دمای زمین بررسی شده بود.
علوی‌پناه با اشاره به ضرورت تحقیق پیرامون دما و حرارت، خاطرنشان کرد: باتوجه به سال‌ها فعالیت در حوزه دما، اعتقاد دارم دما میزانی از شاخص هوشمندی جهان است؛ یعنی اگر در سیستمی تعادل دمایی حفظ شود، تعادل سیستم پایدار خواهد شد.
وی با بیان اینکه این سخنرانی در مرکز پژوهش‌های سازمان هوا و فضای امریکا «ناسا» انجام شد، ادامه داد: دستاوردهای ارائه شده در این مقاله مورد استقبال کم‌نظیری از سوی اساتید دانشگاه، پژوهشگران و محققان ناسا و دیگر دانشمندان حاضر در سالن مواجه شد تا جائی که پس از پایان نشست تا ساعت‌ها پیرامون مباحث مطرح شده در این مقاله بحث و تبادل نظر صورت گرفت.
برنده جایزه علامه طباطبایی با تأکید بر اینکه بغض و نفرت جایی در فضای علمی ندارد، اظهار کرد: همواره برخورد گرم و صمیمانه‌ای بین دانشمندان جهان وجود داشته است؛ در فضای علم و فناوری بر خلاف فضای سیاسی، غالباً بغض و نفرت جایی ندارد و دانشمندان فارغ از ملیت و قومیت، از یافته‌های یکدیگر استقبال می‌کنند. البته اگر این دستاوردها از سوی یک هم‌وطن حاصل شود، شور و شوق فرد دوچندان خواهد شد.
وی افزود: در میان آن جمع با دکتر ارسطو بی‌آزار، از پژوهشگران برتر ناسا آشنا شدم و چندین ساعت با یکدیگر به بحث و مبادله یافته‌های علمی پرداختیم.
دکتر علوی‌پناه در پایان با اشاره به اینکه حرارت و دما از ویژگی‌های منحصر بفردی در فرهنگ و تمدن ایران برخوردار است، گفت: در آثار ادبی به جا مانده از گذشتگان نیز اهمیت حرارت بخوبی قابل لمس است. به عنوان مثال تعریف مولانا از حرارت با تعریف امروزی انطباق دارد البته این بدان معنا نیست که مولانا بر علم امروزی تسلط داشت بلکه به این معنی است که او از راهی دیگر، به درک درستی از آتش و حرارت رسیده بود