بیش فعالی به حالتی دلالت می کند که در آن کودک به طور افراطی پرتحرک  و پر جنب و جوش است .
دامنه توجه کوتاهی دارد.
نمی تواند تمرکز خود را بر روی  فعالیت یا تکلیف یا بازی نگهدارد .
هیجانهای خود را کنترل نمی کند.
تشخیص  بیش فعالی (ADHD) توسط روان پزشک  یا روان شناس صورت می گیرد زیرا گاهی ما رفتارهای  مقابله ای
ناشی از استرس  و اضطراب کودکان را با  علائم بیش فعالی اشتباه می گیریم . این علائم نشان دهنده مشکلات فرزند پروری
می باشد.
علایم بیش فعالی ( ADHD):
علایم مربوط به نقص توجه و تمرکز:

  • کودک از توجه به جزئیات ناتوان است.
  • در نگهداری توجه هنگام بازی  یا فعالیت مشکل دارد .
  • هنگام صحبت مستقیم بااوبه نظرمیرسدکه گوش نمی کند.
  • اغلب قادر به پیگیری دستورات ویا اتمام کارها نمی باشد.
  • از فعالیتی که نیاز به کوشش ذهنی دارد اجتناب می کند.
  • اغلب وسایل خود را گم می کند.
  • اشتباهات رفتاری زیادی دارد.
  • فراموشکار است.

علایم مربوط به پرتحرکی:

  • در اکثر اوقات در حال حرکت و جنب و جوش است.
  • اغلب می دود می پرد و فعالیتهای پر خطر انجام می دهد.
  • اغلب بازی یا فعالیتهایش پر سر و صداست.
  • کودک غالبا با دستهایش بازی می کند ودر جایش می لولد.
  • معمولا کلاس را ترک می کند.
  • زیاد صحبت می کند.
  • بی قرار است .
  • صبر و تحمل ندارد.
  • به نظر می آید همیشه در حال حرکت است.

علایم مربوط به تکانشگری:

  • غالبا قبل از فکر کردن کاری را شروع می کند.
  • در نظم دادن به کارهایشان با مشکل مواجه است.
  • معمولا فریاد می زند.
  • تحمل رعایت نوبت را ندارد.
  • به طور افراطی ازیک فعالیت به فعالیت دیگری
  • می پردازد.
  • گفتار دیگران را قطع می کند.
  • به طور مداوم نیاز به نظارت دارد .
  • هیجان پذیر ی بالایی دارد.
  • با شرایط موجود تطابق ندارد.