آسفالت

[javad jan]

آسفالت بطور کلی مخلوطی است از مصالح سنگی با دانه بندی پیوسته و یک ماده چسباننده که معمولا قیر است. آسفالت با توجه به کاربرد آن به صورتهای گوناکون ساخته می شود. آشناترین نوع آسفالت همان آسفالت گرم یا بتن آسفالتی گرم است. مصالح سنگی معمولا بیش از 90 درصد مخلوط آسفالت را تشکیل می‌دهند. از اینرو مصالح سنگی تاثیر بسزایی در کیفیت آسفالت حاصله دارد.

[javad jan]

1-1)بتن آسفالتی:

بتن آسفالتی ، پوسته متراکم و سیاهرنگی است که قسمت عمده و بطور کلی استخوان بندی آن را مصالح سنگی دارای دانه بندی پیوسته (با کمترین فضای خالی) تشکیل می‌دهد و ذرات آن به توسط قیر به هم چسبیده‌اند. بتن آسفالتی جسم همگن و توپری است که خود بار می‌برد، مقاومت برشی نسبتا زیاد دارد، در برابر عوامل جوی و چرخ وسایل نقلیه پایداری می‌کند و نیاز به تعمیر همیشگی ندارد.
به عبارت دیگر بتنی است که در آن ، به جای دوغاب سیمان ، قیر بکار رفته است و برای پر کردن هر چه بیشتر فضاهای خالی آن از گرد سنگ استفاده شده است. بتن آسفالتی را به روش گرم و معمولا در ماشینهای خودکار ساخته و مخلوط می‌کنند و سپس در سطح راه پخش نموده و می‌کوبند. آسفالت را تا 4 یا 5 سانتیمتر در یک قشر و کلفت تر از آن را در بیش از یک قشر می‌سازند.

[javad jan]

1-2)ویژگیهای آسفالت در قسمتهای مختلف راه:

معمولا قشرها از رویه و آستر تشکیل می‌شود. لایه رویی که تحت تاثیر عوامل جوی و چرخ وسایل نقلیه است، باید از جنس ممتاز ساخته شود. یکی از وظایف اصلی لایه زیرین که در روی پی (زیرسازی) راه قرار می‌گیرد و ممکن است خود از یک یا چند لایه درست شده باشد، انتقال بار از رویه به زیرسازی راه است. قشر آستر معمولا با دانه بندی درشت تر و قیر کمتر و قشر رویه با دانه بندی ریزتر و قیر بیشتر ساخته می‌شود.
در زمان تهیه آسفالت ، علاوه بر نوع مصرفی که خواهد داشت به حمل مصرف آن توجه می‌شود. از آن جمله است: آفتابی یا سایه بودن محل ، روباز بودن یا قرار گرفتن درون تونل ، خشکی و نمناکی محل کار ، تغییرات دمایی که باید تحمل کند، فصل ساختن راه و مانند آن.

[javad jan]

1-3)انواع مصالح جهت ساخت بتن آسفالت :
1-3-1)مصالح سنگي:

1-3-1-1)مصالح سنگی درشت:

شامل ذرات درشت تر از الک شماره 8 (یا 10) است. این مصالح که معمولا از شن طبیعی و سنگ یا قلوه سنگ شکسته است، باید عاری از مواد پوشاننده سطح دانه‌ها (مانند لای یا رس) یا هر نوع ماده مضر دیگر که مانع چسبیدن قیر به ذرات می‌شود ذرات سست و کلوخه‌های گلی و سنگهای تجزیه شده باشد. ساییدگی این مصالح در 500 دور چرخش ماشین لوس آنجلس نباید از 40 برای آستر و از 30 برای رویه تجاوز کند. همچنین باید لااقل 60 درصد وزنی دانه‌های درشت ، حداقل در دو چشمه شکسته باشند. مقاومت اینگونه مصالح در مقابل عوامل جوی پس از 5 چرخه آزمایش با سولفات سدیم نباید از 8 درصد بیشتر باشد.
1-3-1-2)مصالح سنگی ریز:

به مصالحی اطلاق می‌گردد که از الک شماره 8 می‌گذرند، ولی روی الک شماره 200 باقی می‌مانند. این مصالح از شکستن سنگ یا شن یا از ماسه طبیعی یا مخلوطی از آنها بدست می‌آیند. مصالح سنگی ریز ، باید تمیز و سخت و بادوام و تا حد امکان گوشه‌دار و عاری از پوشش رسی ، لای یا هرگونه مواد مضر دیگر ، که مانع چسبیدن قیر به ذرات می‌گردد، باشند. علاوه بر آن باید عاری از کلوخه‌های رسی و دانه‌های سست سنگهای تجزیه شده باشند. مقاومت این مصالح در مقابل عوامل جوی پس از 5 چرخه آزمایش با سولفات سدیم باید کمتر از 8 درصد باشد (افت وزنی کمتر از 8 درصد).
1-3-1-3)مصالح سنگی فیلر (پرکننده):

فیلر به دانه‌های ریزی از مصالح سنگی اطلاق می‌شود که از الک شماره 200 می‌گذرند. این ذرات باید عاری از مواد آلی و رس باشند. فیلر را می‌توان از شکستن و خرد کردن سنگهای مناسب بدست آورد. هرگاه فیلر موجود (حاصل از شکستن سنگ یا قلوه سنگ و شن) کافی یا مرغوب نباشد، می‌توان از گرد سنگهای آهکی ، آهک شکفته ، سیمان پرتلند یا سایر موارد معدنی مشابه که خمیرسان نباشند و با استاندارد کار وفق دهند، استفاده کرد.
فیلر مصرفی در آسفالت ، چه به صورت فیلر موجود در مصالح سنگی درشت و ریز و چه به صورت فیلری که احیانا جداگانه تهیه و به مخلوط اضافه می‌شود، باید به اندازه‌ای باشد که دانه بندی مصالح سنگی و فیلر به روی هم در حدود فرمول کارگاهی شود.

[javad jan]

ویژگیهای مصالح سنگی بتن آسفالتی :

مصالح سنگی بتن آسفالتی باید دارای دانه بندی پیوسته باشد. به نحوی که ذرات ریز فضاهای بین ذرات درشت تر را پر نماید. دانه بندی مصالح سنگی و فضای خالی آن فوق العاده در کیفیت آسفالت حاصله تاثیر دارد. مصالح سنگی پس از آن که بر طبق فرمول کارگاهی مخلوط شدند، باید آزمون ارزش ماسه‌ای بر روی آنها انجام شود. نتیجه این آزمون باید لااقل 50 باشد. قیر مصنوعی در آسفالت گرم معمولا 70/60 است. البته ممکن است، با توجه به وضع آب و هوا و نوع ترافیک ، از انواع دیگر قیر نیز استفاده شود. مقدار قیر مصرفی در مخلوط آسفالت بیشتر به صورت درصد قیر نسبت به مخلوط آسفالت نشان داده می‌شود.

کمیت و کیفیت مصالح سنگی و قیر و نحوه اختلاط آنها معمولا بر طبق بررسیهایی که در مورد همان کار مخصوص انجام گرفته و
(4)
به طرح آسفالت موسوم است، انجام می‌شود. آسفالتها انواع دیگری نیز دارند که از آن میان می‌توان از آسفالت نفوذناپذیر نام برد که برای جلوگیری از نفوذ آب به داخل جسم راه اجرا می‌شود یا آسفالت سرد که در آن به عنوان ماده چسبنده از مخلوط قیر و قطران ، که در سرما نیز مایع است، استفاده می‌شود. آسفالت سرد را بیشتر بطور برجا می‌سازند.

[javad jan]

1-3-2)چسباننده‌هاي سياه
1-3-2-1)كليات:
چسباننده‌هاي سياه شامل مواد قيري و قطراني هستند. قيرجسمي است به رنگ سياه مايل به قهوه‌اي و چسباننده كه از تعدادي هيدروكربور ساخته شده، برخي از هيدروكربورهاي قيرداراي گوگرد، اكسيژن و ازت هستند.
قير در دماي عادي جامد است و بر اثر گرما نرم و روان مي‌شود. قير در روغنهاي معدني و حلالهايي مانند سولفور كربن، تترا كلرور كربن و تري كلروفنل حل مي‌شود. امروزه دو نوع قير معدني و نفتي در ساختمان مصرف مي‌شود.
هنگامي كه موادي آلي مانند چوب، زغال سنگ، تورب و نظاير آنها را در ظروف سربسته و دور از هوا حرارت دهند، از آنها گازهايي برمي‌خيزد كه از سرد كردن اين گازها، قطران خام حاصل مي‌شود. در اثر پالايش و تقطير قطران خام، مواد فرار آن خارج شده و جسم جامد يا نيمه جامدي از آن به جا مي‌ماند كه زفت قطران ناميده مي‌شود.
ويژگيهاي عمومي قابل توجه چسباننده‌هاي سياه عبارتند از: غير قابل نفوذ بودن در برابر رطوبت و آب، عايق بودن الكتريكي، پايداري در برابر اسيدها، بازها و نمكها، قابليت ارتجاع، چسبندگي به ساير مصالح و تشكيل قشر نازك بر روي آنها، از طرفي چسباننده‌هاي سياه داراي معايبي هستند كه اهم آنها عبارتند از: تجزيه شدن در گرماي زياد و تبديل آنها به زغال همراه با اشتعال، از دست رفتن چسبندگي آنها در محيطهاي مرطوب و آلوده به خاك و مواد نرم و تغيير شكل در برابر فشار و برخي حلالها.

[javad jan]

1-3-2-2)انواع چسباننده‌هاي سياه به شرح زير مي‌باشند:
1-3-2-2-1)قيرهاي معدني:
روغنهاي نفت خامي كه از زمين مي‌جوشد، به مرور زمان و در برابر عوامل جوي، به آرامي و در گرماي كم مي‌پرد و قيرآن به جا مي‌ماند كه به آن قير معدني گفته مي‌شود. قيرهاي معدني خالص نيستند و بيشتر به همراه اجسام معدني مانند خاك رس كلوئيدي، خاكستر آتشفشاني، گوگرد و بقاياي گياهي مي‌باشند. براي پالايش قيرهاي معدني آنها را تا حدود 160 درجه گرم كرده و صاف مي‌كنند.
1-3-2-2-2)قيرهاي خالص:
قيرهاي خالص از پالايش نفت خام به دست مي‌آيند. در اثر حرارت دادن نفت خام، بنزين، حلالهاي نفتي، نفت چراغ، نفت
(5)
گاز و ساير روغنهاي سبك آن در برجهاي تقطير پالايشگاه جدا شده و در گرماي بيش از حدود 380 درجه (در فشار عادي) قيرآن به جا مي‌ماند كه به صورت جامد يا نيمه جامداست. چنانچه تقطير در خلاء انجام شود، گرماي مذكور كاهش مي‌يابد. نفت خام به انواع آسفالتيك، پارافينيك و آسفالتيك ـ پارافينيك تقسيم مي‌شود. بيشتر نفتهاي خام معادل ايران از نوع آسفالتيك ـ پارافينيك است. قيري كه از نفت آسفالتيك به دست مي‌آيد براي كارهاي راهسازي از همه مناسب‌تر است. با روشهاي ويژه‌اي پارافين قيرهاي پارافينيك را جدا كرده و در راهسازي به مصرف مي‌رسانند.
در مقايسه قيرهاي معدني و قيرهاي خالص، تفاوتهايي وجود دارد كه اهم آنها بدين شرح است:
ـ قيرهاي نفتي گوگود كمتري دارند.
ـ قيرهاي معدني حاوي مواد معدني و خاكستر هستند، در حالي كه قيرهاي نفتي خالص‌ترند.
ـ روغن قيرهاي خالص بيشتر از قيرهاي معدني است.
ـ شمار اسيدي، استري و صابوني شدن قير نفتي كمتر از قير معدني است.
ـ پارافين قير معدني كمتر از قيرهاي خالص است.
قيرهاي خالص، با درجه نفوذشان نامگذاري شده‌اند، قيرهاي خالص، با درجه نفوذ 10/20،20/30،30/40،40/50 و 60/70 را با دميدن هوا در قيرهاي نرم‌تر، و قيرهاي خالص 40/50 ،60/70 ، 80/100 ،100/120 ،130/150 ، 180/220،200/250 و 280/320 را از راه تقطير نفت خام در خلأ مي‌سازند. در ايران قيرهاي 40/50، 60/70 و 80/100 بيشتر در راهسازي و قير 60/70 در آب‌بندي بام در نواحي معتدل به مصرف مي‌رسد.
1-3-2-2-3)قير دميده يا قير اكسيده:
قيردميده يا قير اكسيده از دميدن هواي داغ 200-300 درجه به قير خالص در مراحل نهايي پالايش يا قير خالص حل شده در روغنهاي معدني به دست مي‌آيد. در اثر دمش هوا اتمهاي هيدروژن ملكولهاي قير با اكسيژن هوا تركيب شده و در نتيجه اين واكنش، آب و هيدروكربورهاي سنگين‌تر به وجود مي‌آيد (پليمريزاسيون).
با دميدن هوا به قير، روغنهاي آن نمي‌پرد و در سرما هم خاصيت انگمي خود را از دست نمي‌دهد. قير دميده داراي درجه نفوذ كمتر و درجه نرمي بيشتري از قير خالص اوليه است و حساسيت آن نسبت به تغيير درجه حرارت، كمتر مي‌باشد. چسبندگي قير دميده در گرماي زياد نيز بيش از قير خالص اكسيد نشده است.
ويژگيهاي قير دميده نزديك به قير معدني است. قير دميده براي ساختن لايه‌هاي آب‌بندي پيش‌ساخته (مقوا و شمع قيري) اندودهاي آب‌بندي، رنگهاي ضد آب، اندودن لوله و مانند اينها مصرف مي‌شود. پر كردن درزها و تركهاي رويه‌هاي بتني و فضاي خالي زير آنها نيز با قير اكسيده انجام مي‌شود. در پالايشگاههاي ايران دو نوع قير اكسيده 25/80 R و 15/90 R ساخته مي‌شود كه اعداد 25 و 15 درجه نفوذ و 80 و 90 درجه نرمي آنها است. با افزودن كاتاليزورهاي ويژه در حين توليد قير دميده،
(6)
مي‌توان قير اكسيده‌اي ساخت كه حالت خميري آنها در سرما حفظ شود. از اين نوع قير كه تا اندازه‌اي شبيه لاستيك است، براي پوشش كف كانالها استفاده مي‌شود.
1-3-2-2-4)قيرهاي محلول يا پس بريده:
قيرهاي محلول از حل كردن قير خالص در روغنهاي معدني به دست مي‌آيد. جنس قير محلول بستگي به نوع قير خالص و حلال آن دارد. هرچه حلال، زودتر بپرد، قير محلول زودگيرتر و هرچه مقدار حلال بيشتر شود، قير آبكي‌تر است. مقدار حلال حداقل (10%) وزن قير محلول مي‌باشد.
روغن راه نوعي قير محلول است كه از حل كردن قير خالص در روغنهاي سنگين مانند نفت كوره ساخته مي‌شود. قيرهاي محلول آبكي را به صورت سرد و قيرهاي سفت را با كمي گرم كردن به مصرف مي‌رسانند. در صورت گرم كردن، درجه گرماي قيرهاي محلول بايد كمتر از درجه اشتعال حلال آنها باشد. قيرهاي محلول را در ساختن رويه‌هاي سياه راه در هواي سرد و خشك، اندود آب‌بندي و اندودهاي سطحي و نفوذي راه به مصرف مي‌رسانند.
قيرهاي محلول را، بسته به زمان گرفتنشان، گروه‌بندي و به شرح زير نامگذاري كرده‌اند:
ـ قيرهاي محلول زودگيركه از حل كردن قير خالص در بنزين ساخته مي‌شود.
ـ قيرهاي محلول كندگير كه از حل كردن قير خالص در نفت چراغ به دست مي‌آيند.
ـ قيرهاي محلول ديرگير كه از حل كردن قير خالص در نفت گاز يا نفت كوره حاصل مي‌شود.
روغن راه نوعي قير محلول ديرگير است.
هر يك از اين انواع، بسته به مقدار حلالشان، دسته‌بندي مي‌شوند: قيرهاي زودگير از Rc_o تا Rc₅ ، قيرهاي كندگير از Mc_o تا Mc₅ و قيرهاي ديرگير از Sc_o تا Sc₆ ، امروزه تقسيم‌بندي نويني جانشين تقسيم‌بندي فوق شده است كه بستگي به كندرواني (ويسكوزيته) كينماتيكي قير دارد.
1-3-2-2-5)امولسيونهاي قير:
امولسيون قير مخلوطي از دانه‌هاي خيلي ريز (يا گلبول) قير و آب به رنگ قهوه‌اي است كه ريزي دانه‌هاي قير، حدود 1 تا 10 ميكرون مي‌باشد، براي جلوگيري از چسبيدن گلبولهاي قير به يكديگر آنها را با ماده‌اي به نام امولگاتر اندود كرده‌اند. بسته به نوع امولگاتر، امولسيونها را به كاتيوني، آنيوني و كلوئيدي تقسيم كرده‌اند. از نظر پايداري، امولسيونها به سه دسته، زودشكن، كندشكن و ديرشكن گروه‌بندي شده‌اند.
امولسيونهاي قير در آغاز براي اندود كردن سنگدانه‌هاي سرد و تر ساخته شدند، ولي امروزه آنها را براي اندود كردن سنگدانه‌هاي تر يا خشك، پايدار كردن خاك و ساختن شفته و خشت قيري، اندود كردن ماسه‌هاي ريزدانه و جلوگيري از روان

(7)
شدن ماسه‌هاي روان در هر آب و هوايي به مصرف مي‌رسانند و از آنها در ساختن پي و رويه راه نيز استفاده مي‌شود.
1-3-2-2-6)قطران:
هنگامي كه موادي آلي نظير چوب، زغال سنگ و تورب را در ظروف سربسته و دور از هوا گرما دهند از آنها گازهايي برمي‌خيزد، از سرد كردن اين گازها قطران خام به دست مي‌آيد. در اثر پالايش و تقطير قطران خام، مواد فرار آن خارج شده و جسم جامد يا نيمه‌جامدي از آن به جا مي‌ماند كه زفت قطران ناميده مي‌شود.
معمول‌ترين قطراني كه در ساختمان و راهسازي مصرف دارد، قطران زغال سنگ و زفت آن است. قطران زغال سنگ در كارخانه‌هاي كك‌سازي و گازسازي به تفاوت در دماي 600 تا 1200 درجه ساخته مي‌شود.

[javad jan]

1-4)انواع آسفالت:
1-4-1)الف:آسفالت سرد
آسفالت سرد به مخلوطي از مصالح سنگي و قير مخلوط يا امولسيون قيري اطلاق مي‌شود كه اختلاط مصالح آن در حرارت محيط صورت مي‌گيرد. در بعضي موارد و بسته به تأييد دستگاه نظارت، قبل از عمل اختلاط قير مورد مصرف، گرم شده، ولي مصالح سنگي حرارت داده نمي‌شود. تهيه آسفالت سرد به دو صورت با دانه‌بندي پيوسته يا دانه‌بندي باز (غير پيوسته) صورت مي‌گيرد. اين نوع آسفالت براي راههاي با ترافيك سنگين مورد عمل نبوده و براي خيابانهاي كم تردد و پياده‌روها توصيه مي‌شود، بسته به نحوه اختلاط مصالح قير دو نوع آسفالت سرد ساخته مي‌شود:
1-4-1-1)آسفالت سرد پيش‌ساخته:
در اين روش مصالح سنگي و قير در حرارت محيط و در كارخانه آسفالت مخلوط مي‌شوند.
1-4-1-2)آسفالت سرد رد ميكس:
در اين روش مصالح سنگي در كنار خيابان، ريسه و قير مناسب روي آن پاشيده مي‌شود و عمل اختلاط در سطح خيابان صورت مي‌گيرد.
تهيه مصالح و دانه‌بندي آن، نحوه اختلاط، پخش و اجراي هريك از دو روش فوق، بايد بر اساس مندرجات مشخصات فني خصوصي و مطالب ذيل اين بخش باشد.

[javad jan]

1-4-1-1)آسفالت سرد پيش‌ساخته:
اين نوع آسفالت از اختلاط مصالح سنگي با قيرهاي مخلوط يا امولسيون قيري در كارخانه توليد مي‌شود.
1-4-1-1-1) مصالح بكاربرده شده درآسفالت سرد پيش‌ساخته:
الف)مصالح سنگي
ب)قير
1-4-1-1-1-1) مصالح سنگي آسفالت سرد پيش‌ساخته:
مصالح سنگي مصرفي بايد از نوع مصالح سنگي مرغوب بوده و از شن و ماسه شكسته يا سنگ كوهي تهيه شود. اين مصالح بايد كاملاً تميز و عاري از هرگونه آلودگي و مواد زائد آلي و گياهي بوده و از نوع مصالح سخت و مقاوم باشد و كيفيت آن بر اساس مندرجات اين بخش به تأييد دستگاه نظارت برسد. دانه‌بندي مصالح بايد با مشخصات جدول زيرمطابقت نمايد.
جدول دانه‌بندي مصالح آسفالت سرد پيش‌ساخته

0/19 mm	5/12 mm	5/9 mm	اندازه ماكزيمم اسمي مصالح
III	II	I	شماره دانه‌بندي
درصد رد شده وزني از الك			اندازه الك مطابق آشتو M92
100	-	-	0/25 ميليمتر (1 اينچ)
100 - 90	100	-	0/19 ميليمتر ( اينچ)
-	100 - 90	100	5/12 ميليمتر ( اينچ)
80 - 60	-	100 - 90	5/9 ميليمتر ( اينچ)
65 - 35	70 - 45	80 - 60	75/4 ميليمتر (شماره 4)
50 - 20	55 - 25	65 - 35	36/2 ميليمتر (شماره 8)
20 - 3	20 - 5	25 - 6	30/0 ميليمتر (شماره 50)
8 - 2	9 - 2	10 - 2	075/0 ميليمتر (شماره 200)

(9)
مصالح سنگي مورد مصرف بايد داراي ويژگيهاي زير نيز باشد:
ـ دامنه خميري مصالح مانده روي الك نمره 40، نبايد از (6%) بيشتر باشد و حداقل (65%) مصالح سنگي مانده روي الك نمره 4، بايد در يك جبهه (به غير از شكستگي طبيعي) شكسته باشد.
ـ ارزش ماسه‌اي مصالح مصرفي بر اساس روش آشتو T176 نبايد كمتر از (30%) باشد و افت وزني مصالح با آزمايش آشتو T104-76 با سولفات سديم پس از 5 بار، نبايد از (9%) تجاوز نمايد.
ـ ضريب سايش به روش آزمايش لوس‌آنجلس در 500 دور آزمايش، نبايد از (40%) بر اساس آزمايش آشتو T96 بيشتر باشد.
1-4-1-1-1-2) قير آسفالت سرد پيش‌ساخته:
قير مورد مصرف بسته به برنامه اجرايي كار، شرايط جوي و امكانات تهيه قير در منطقه، بايد در مشخصات فني خصوصي ذكر شود. در صورت نبود اين اطلاعات مي‌توان از يكي از قيرهاي مندرج در جدول زيراستفاده نمود.
جدول قيرهاي مورد مصرف در آسفالت سرد پيش‌ساخته

حرارت اختلاط بر حسب درجه سلسيوس	نوع مواد قيری
	قير مخلوط:
80 – 55	MC-250
100 – 75	MC-800
80 - 55	MC-250
100 – 75	SC-800
	امولسيون کاتيونيک:
70 – 10	CMS-2
70 – 10	CMS-2h

توضيحات جدول:
ـ درجه حرارت مندرج در جدول مربوط به درجه حرارت مخلوط آسفالتي است كه بلافاصله از مخلوط‌كن خارج مي‌شود و ارتباطي به درجه حرارت قير هنگام پاشيدن در مخلوط‌كن ندارد.
ـ از مصرف قيرهاي RC كه كاربرد آن داراي خطرات زيادي است، بايد خودداري شود.
ـ درجه حرارت مندرج در جدول در پاره‌اي موارد از درجه اشتعال قيرهاي مخلوط بالاتر است. در اين حالت بايد نهايت دقت به عمل آيد و از نزديك كردن شعله آتش به قير خودداري شود.

(10)
1-4-1-1-2) ساخت آسفالت سرد پيش ساخته:
قبل از ساخت آسفالت پيمانكار بايد مصالح موردنظر را بر اساس دانه‌بنديهاي خواسته شده در مشخصات فني خصوصي تهيه نموده و طرح اختلاط را زير نظر آزمايشگاه مورد قبول دستگاه نظارت آماده سازد. طرح اختلاط تهيه شده براي اجرا به پيمانكار ابلاغ خواهد شد. در صورت عدم دسترسي به آزمايشگاه و عدم تعيين طرح اختلاط، مي‌توان از روشهاي تجربي زير استفاده نمود:
1-4-1-1-2-1) آسفالت سرد با قير مخلوط MC يا SC:
در صورت استفاده از اين قيرها ميزان درصد قير با توجه به دانه‌بندي مصالح از رابطه زير به دست مي‌آيد:
P = 0.02a + 0.07b +0.15c + 0.2d
كه در رابطه فوق:
-pدرصد قير مخلوط آسفالتي نسبت به وزن مصالح خشك
-aدرصد مصالح مانده روي الك نمره 50 (3/0 ميليمتر)
-b درصد مصالح رد شده از الك نمره 50 و مانده روي الك نمره 100 (15/0 ميليمتر)
-c درصد مصالح رد شده از الك نمره 100 و مانده روي الك نمره 200 (075/0 ميليمتر)
-d درصد مصالح رد شده از الك نمره 200، است.
1-4-1-1-2-2) آسفالت سرد با امولسيون قير:
در صورت استفاده از امولسيون قير، مقدار درصد قير مصرفي از رابطه زير به دست مي‌آيد:
P = 0.05A + 0.1B + 0.5C
كه در رابطه فوق:
-pدرصد وزني امولسيون قير نسبت به وزن مصالح خشك
-A درصد مصالح مانده روي الك نمره 8 (36/2 ميليمتر)
-B درصد مصالح رد شده از الك نمره 8 و مانده روي الك نمره 200
-C درصد مصالح رد شده از الك نمره 200، است.
(11)
براي ساخت آسفالت سرد مي‌توان از كارخانه‌هاي آسفالت متناوب يا مداوم كه در تهيه آسفالت گرم به كار مي‌رود، استفاده نمود. به طور كلي مي‌توان از كارخانه آسفالتي كه مجهز به فلاسك قير براي گرم كردن مخلوط قير يا امولسيون و مخلوط‌كن باشد، استفاده نمود. چنانچه آسفالت سرد پيش‌ساخته در فصل زمستان و هواي سرد تهيه شود، لازم است كه مصالح گرم شوند تا عمل آغشته شدن قير و مصالح به سهولت ممكن گردد و سپس مخلوط آسفالتي در كارگاه، انبار و در هواي مناسب پخش گردد.
1-4-1-1-3) نحوه اجرا:
حمل آسفالت سرد با كاميون كمپرسي انجام مي‌شود. قبل از پخش آسفالت پيش‌ساخته سرد، بايد سطح جاده از گردوخاك و مواد خارجي كاملاً پاك و تمامي چاله‌ها و ناهمواريها، ترميم و مرمت شوند. سطح جاده كاملاً با نيمرخ موردنظر تطبيق يابد. پخش آسفالت با گريدر يا فينيشر انجام مي‌شود. ضخامت لايه‌هاي آسفالت سرد با توجه به اندازه ماكزيمم مصالح و نوع ماشين پخش‌كننده متفاوت مي‌باشد. اين ضخامت، بايد با مندرجات جدول زيرمطابقت نمايد.
جدول ضخامت لايه‌هاي آسفالت سرد پيش‌ساخته

ضخامت لايه بر حسب سانتيمتر				اندازه ماکزيمم اسمی مصالح
پخش با فينيشر		پخش با گريدر
حداقل	حداکثر	حداقل	حداکثر
4	5/7	6	5/7	5/19 ميليمتر (دانه‌بندی شماره III )
4	6	مجاز نيست	مجاز نيست	5/12 ميليمتر (دانه‌بندی شماره II )
4	6	مجاز نيست	مجاز نيست	5/9 ميليمتر (دانه‌بندی شمارهI )

تراكم لايه‌ها پس از پخش آسفالت صورت مي‌گيرد. عمل تراكم به ترتيب با غلتك چرخ آهني دوچرخ، غلتك چرخ آهني سه‌چرخ و در پايان با غلتك چرخ لاستيكي يا غلتك ويبره انجام مي‌شود. لايه‌ها بايد به صورت يكنواخت و بدون ناهمواري باشند، ميزان رواداري ناهمواريها در طول شمشه 3 متري، نبايد در امتداد محور مسير از 5 ميليمتر و در امتداد عمود بر محور از 8 ميليمتر تجاوز نمايد.
پخش آسفالت سرد پيش‌ساخته در درجه حرارت محيط كمتر از 10 درجه سانتيگراد مجاز نيست. نظر به اينكه درجه حرارت مصالح برابر درجه حرارت محيط است، بايد اين نوع آسفالت در هواي گرم يا معتدل انجام شود و از اجراي آن در هواي سرد خودداري گردد.

[javad jan]

1-4-1-2)آسفالت سرد ردميكس:
اين نوع آسفالت سرد از طريق اختلاط مصالح و قير مخلوط با امولسيون قير به كمك وسايل مخلوط‌كننده نظير گريدر، لودر يا وسيله مناسب ديگر ساخته مي‌شود. از جمله مزاياي اين نوع آسفالت استفاده از مصالح مشخصي است كه در كنار راه، ريسه و يا در نزديكي آن انبار مي‌شود. آسفالت سرد ردميكس به عنوان قشر رويه پياده‌روها و خيابانهاي با ترافيك كم و به عنوان قشر اساس يا زيراساس آسفالت مورد استفاده قرار مي‌گيرد.