افراد عادی به طور معمول طيف وسيعي از حالات خلقي را تجربه ميكنند و مجموعه تظاهرات عاطفيشان نيز به همان اندازه وسيع و بزرگ است، همچنين احساس ميكنند كه ميتوانند بر حالات خلقي و عاطفي خود كما بيش مسلط باشند. در اختلالات خلقي احساس تسلط از بين رفته است و فرد رنج و عذابي عظيم ميكشد.
همانطور كه از نام اين گروه برميآيد مهمترين تغييردر خلق بيمار رخ ميدهد كه ميتواند به صورت خلق افسرده و يا برعكس خلق بالا باشد (يعني بيش از حد عادي خوشحال و...) ظاهر شود. در بيماراني كه خلق بالايي دارند (يعني مانيا)، گشادهخويي، كاهش نياز به خواب، افزايش بيمارگونه اعتماد به نفس، افكار خود بزرگ بينانه، پرحرفي و حواسپرتي جزو علايم اصلي محسوب ميشوند. در بيماراني كه خلق افسردهاي دارند (يعني در افسردگي)، از دست دادن انرژي و علاقه، احساس گناه، دشوار شدن تمركز، از دست دادن اشتها و افكار مرگ يا خودكشي وجود دارد.
بر سر دو راهی
پاسخ با نقل قول
