نمی‎دونم حوصله دارین این دست نوشته رو بخونین یا نه؟ اصلاً شما آدم با حوصله‎ای هستین؟ یادم میاد اولین بار این نکتۀ قشنگ رو استادم فرمودن که: همون‎طور که توی جشن‎ها و مراسم شاد، نورافشانی و روشنایی و چراغونی کردن، رکن و اساس کاره، صبر و حوصله هم رکن و پایۀ زندگیه. اما متأسفانه ما غالباً به اندازۀ کافی صبور و پرتحمل نیستیم. عمدتاً بدنبال نتیجه‎های فوری و سریع هستیم و این یه آفت بزرگ واسۀ موفقیت و پیشرفته. هممون می‎خوایم توی شغلمون موفقیت‎های کلانی رو تجربه کنیم اما چندان صبور نیستیم. اگر تلاش‎ها و دوندگی‎هامون نتیجۀ فوری نده، دلسرد و پشیمون می‎شیم و حتی به این فکر می‎افتیم که شغلمون رو عوض کنیم. دلمون می‎خواد زندگی گرم و شیرینی داشته باشیم اما امان از کم‎تحملی‎مون. وقتی بداخلاقی‎ها و رفتار نامناسب همسرمون رو می‎بینیم زود از کوره در می‎ریم، داد و بیداد و قهر می‎کنیم، یه عده هم که زود می‎گن تفاهم نداریم و بریم توافقی جدا بشیم!. دوست داریم فرزندان خوبی تربیت کنیم اما تحمل نق زدن‎ها، بالا و پایین پریدن ها، استقلال‎طلبی‎ها و حتی لجبازی‎های طبیعی بچه‎هامون رو هم نداریم. جالب اینجاست که ما توی طاعت و عبادت خدا هم صبور نیستیم و دنبال نتیجه‎های زود و زیاد هستیم. چهار روز نماز و روزه و اندک مراقبتی در کنترل نفس داریم اونوقت انتظار داریم درهای رحمت الهی و مائده‎های آسمونی که خدا قول داده به روی اولیای الهی باز کنه به روی ما هم باز و سرازیر بشه، مستجاب الدعوه بشیم، چشمامون به حقایق این عالم باز بشه و در صورت لزوم طی الارضی هم بکنیم!اما دوستان صمیمی؛همه این رو باید بدونیم که لازمۀ موفقیت‎های بزرگ و پیشرفت‎های عظیم صبر و تحمله. باید بدونیم که هیچ نهال گردویی با چند روز آبیاری گردو نمی‎ده. فرقی نمی‎کنه که شما چه موفقیتی رو می‎طلبین. کمالات معنوی و بهشت رو می‎خواین، موفقیت‎های شغلی و مالی رو می‎خواین، زندگی گرم و صمیمانه و فرزندان خوب می‎خواین و یا ... . اونچه که مهمه اینه که باید حوصله داشت، تحمل کرد، ایستادگی کرد و صبور بود تا موفق شد. ظریفی می‎گفت: توی ترتیب الفبای فارسی ابتدا «ص» و بعد «ظ» است. ابتدا صبر و بعدش ظفر.
تصمیم بگیریم و تمرین کنیم که صبر و تحمل و بردباری و حوصله‎مون رو بیشتر کنیم که حضرت علی علیه السلام فرمودند: کسی که به مرکب صبر و بردباری سوار باشد به میدان پیروزی خواهد رسید ونیز فرموده‎اند: انسان صبور و شکیبا پیروزی را از دست نمی‎دهد اگرچه زمان آن طولانی شود.
صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم اند براثر صبر نوبت ظفر آید

از وب سایت استاد سید مجتبی حورایی