(نگرش سيستمي) در درجه اول واقعيتي است مربوط به اشباع كمي و كيفي جهان و افزايش ارتباط و بستگي آحاد و اجزاي تشكيل‌دهنده آن به هم، در عين حال بدون شكل‌گيري ذهنيتي راجع به اوضاع جديد و رسوخ آن در باور بخش قابل توجهي از مردمان به تحقق عيني خويش نمي‌رسد. اما بهره‌وري عنوان عامي است براي آن بخش از ادبيات نظري درباره اين پديده نوظهور كه تلاش دارد به نحوي بي‌طرفانه به تبيين علل و عوامل پديد آورنده، تحليل فرايند و پيش‌بيني مسير، جهت و غايت آن در گذشته و حال و آينده بپردازد. اين اصطلاح كاربردي عامتر نيز دارد و بعضاً براي اشاره به خصلت (فرايندي) و فراارادي اين پديده نيز به كار مي‌رود. يكي از مخاطلات رايج در بحث بهره‌وري، به هم درآميخته‌بودن سطوح تئوريك، استراتژيك و اجرايي آنهاست.