امیر از رفتن تيموريان دلخور است، می ترسد كه مجتبی جباری را از دست بدهد و برای نگه داشتن سيدمهدی رحمتی حاضر است تمام آن بگومگوها را فراموش كند و اكنون اين است امير قلعه‌نويی كسی كه در اوج ترس و نگرانی پيش‌روی مان ايستاده و از همين امروز برای تحمل يك ناكامی ديگر آماده‌مان می كند!


رجا: امیر قلعه‌نویی آن روز كه با راننده‌اش از در وزارت ورزش خارج شد و با لبخندی معنا‌دار برابر خبرنگاران اعلام كرد: «به استقلال نمی‌توان نه گفت» و با این جمله سرمربیگری خود را بار دیگر در این باشگاه اعلام كرد به چه دلیل و چه منظور سرمربی آبی‌ها شده است؟ امیر آمده است كه چه چیزی به هواداران هدیه كند؟

اظهارات اخیر او كه ناشی از ترس و اضطراب پیش از رقابت است علامت سوال بزرگی را روی سر هواداران استقلال قرار داده است. آیا دوباره استقلال دستش از تصاحب جام قهرمانی كوتاه خواهد ماند؟ امیر قلعه‌نویی حرف‌هایی می‌زند كه شنونده‌ را به فكر فرو می‌برد. او می‌گوید: «آندرانیك تیموریان به خاطر پول استقلال را ترك كرد.»
هدف قلعه‌نویی از بیان این حرف چیست؟ او با درآمد بیشتر تیموریان مشكل دارد؟! نه! امیر قلعه‌نویی با همین جمله می‌كوشد به طریقی انتظارات و توقعات را از خود و همكارانش محدود كرده و پایین بیاورد. امیر به دنبال فرار از زیر بار مسوولیت خطیری است كه بر دوش او گذاشته شده است. امیر باید استقلال را در فصل دوازدهم قهرمان كند چرا كه بركناری پرویز مظلومی از سمتش تنها به این دلیل بود كه او نتوانست در لیگ بر سكوی نخست بنشیند.

پرویز را بركنار كردند تا امیر بیاید و استقلال را قهرمان كند اما امروز آشكارا می‌بینیم كه قلعه‌نویی جا زده و چقدر زود او در قامت یك مربی بازنده قد علم كرده است! آیا جدایی تیموریان می‌تواند دلیل ایده‌آلی برای نق نق كردن‌های سرمربی جدید استقلال باشد؟! امیر قلعه‌نویی می‌خواهد ما را به كجا ببرد؟! او دنبال چه اهدافی است؟! آیا او همانی نبود كه مظلومی را به خاطر ناتوانی در قهرمان نكردن استقلال كهكشانی به سخره می‌گرفت؟

شاید امیر از یاد برده است كه همین پرویز مظلومی در فصل یازدهم 24 هفته آندرانیك تیموریان را در بازی‌های لیگ برتر در اختیار نداشت. شاید امیر از یاد برده كه آندو در فینال جام حذفی حضور نداشت و بازی با الاتفاق را هم به خاطر مصدومیت از كف داد. آیا استقلال مظلومی به تیموریان وابسته بود؟!

فصل قبل آبی‌ها هفته‌های بسیاری را در غیاب تیموریان سپری كردند و امیر و افرادش توقع داشتند استقلال در نبود این عضو تأثیرگذار و البته جباری، زندی، رحمتی، حیدری و میداودی استقلال را به بام لیگ بنشاند اما امیر هم اكنون تنها به خاطر نداشتن یكی از مهره‌های كهكشانی فصل قبل چنین جا زده است و آه و ناله سر می‌دهد. آیا اظهارات قلعه‌نویی را نباید به مثابه به بازی گرفتن افكار عمومی دانست؟!

***

اگر امیر قلعه‌نویی مربی بزرگی است، اگر امیر قلعه‌نویی فوت و فن مربیگری را بلد است،‌اگر امیر قلعه‌نویی بهترین و تواناترین مربی فوتبال ایران محسوب می‌شود پس نباید از رفتن ستاره‌ها اینچنین مضطرب و نگران باشد اما امروز امیر را در قامت یك مربی كاملاً وابسته می‌بینیم.

او از رفتن تیموریان دلخور است، می‌ترسد كه مجتبی جباری را از دست بدهد و برای نگه داشتن سیدمهدی رحمتی حاضر است تمام آن بگومگوها را فراموش كند و اكنون این است امیر قلعه‌نویی كسی كه در اوج ترس و نگرانی پیش‌روی‌مان ایستاده و از همین امروز برای تحمل یك ناكامی دیگر آماده‌مان می‌كند!