๑آشنایی با انواع مواد مخدر

[Borna66]

در این تاپیک قصد دارم تا در خصوص مواد مختلف مخدر و توهم زا (داروهای روان گردان ) اطلاعاتی هر چند مختصر اما مفید را به عزیزان بدهم.

امیدوارم مورد استفاده قرار بگیرد.

تذكر مهم:
اين اطلاعات ارايه شده فقط جهت اشنايي شما عزيزان با انواع مواد مخدر جهت مقابله با آن مي باشد و مسوليت هر گونه استفاده ي ناردست از اين اطلاعات بر عهده ي خود كاربر مي باشد.

[Borna66]

حشیش :
ضمغ چسبیده به گل و برگ و ساقه گیاه ماده از بوته کانابیس است که در قالب تکه های جامد مکعبی ،تخته ای ، لواشکی ، قرص ، تراشه و اشکال مختلف دیگر فروخته می شود و در رنگ های مختلف از سبز تیره و گاهی قهوه ای کم رنگ تا سیاه و به صورت انواع مختلف از خشک و سخت گرفته تا نرم و شکننده دیده می شود.اغلب آن را خرد و ریز کرده و در پیپ و سیگارهایی که با دست درست می کنند می پیچند و با ماری جوانا یا توتون مصرف می کنند.حشیش بعنوان خشت پخته می شود.از نظر طبقه بندی فارماکولوژی تعضیف کننده یا محرک سیستم اعصاب مرکزی است.حشیش در بعضی مقالات بنام چرس آمده است.


روش شناسایی :

1- خواص فیزیکی : از روی شکل ظاهری صمغ گونه و رنگ و بوی خاص آن قابل تشخیص است.
2- روش علمی استفاده از معرف های شیمیایی : یکی از معرف ها که برای شناسایی حشیش به کار می رود پودری بنام fast blue salt است.اگر کاغذ صافی را با آب مقطر خیس کردهو مقداری حشییش را روی این کاغذ مالیده و مقدار بسیار جزئی از این معرف را روی کاغذ صافی بیندازیم معرف در آب کاغذ حل شده و به سرعت به رنگ صورتی در می آید.

[Borna66]

ما ری جوانا :

بیشتر از قسمت های فوقانی برگ ها ، گل و تخمک های شکفته شده ی بوته شاهدانه جنس ماده که بریده و خشک شده باشد تهیه می شود و در رنگ های سبز متمایل به خاکستری و قهوه ای وجود دارد.دارای بوی تند و بصورت کشیدنی در پیپ یا سیگارهای دست پیچ استفاده می شود.
برگ ها و گل ها را پس از خشکاندن بین دو لایه پارچه ی ضخیم و یا پارچه های چرمی ساییده و به شکل توتون در می آورند.توتون زبر بدست آمده را در چند لایه کاغذ مانند سیگار می پیچند و مانند آن تدخین می کنند.این سیگار به کندی میسوزد و خیلی زود خاموش می شود.بهمین دلیل مصرف کنندگان این ماده به صورت دسته جمعی با پک های عمیق و سریع و دست به دست کردن مانع از خاموش شدن آن می شوند.برای آنکه دود آن هدر نرود در فضاهای بسته استعمال می شود.ماری جوانا بیش از 400 ماده ی شیمیایی دارد و یکی از این مواد t.h.c است که به آن درانابینول می گویند.

تاریخچه :
در تاریخ آمده است که در مصر باستان هلن ماری جوانا را از مصر برای هدیه کردن به معشوقه خود به تروا آورد.
در اوایل قرن بیستم مصرف حشیش در کشورهای اسلامی بخصوص در عربستان سعودی و عراق خیلی شایع بود.امیر سعودی حشیش را به هر شکلی که مصرف شود را ممنوع کرد.او دستور داد هر کسی حشیش مصرف کند تمام دندانهایش را بکشند و همین کار را هم کرد.اما به محض اینکه امیر عبدالعزیز آل سعود مرد مصرف این ماده مجددا بالا گرفت.

علائم مصرف :
افرادیکه حشیش میکشند مرتبا سرماخوردگی دارند و اکثرا به برونشیت مبتلا هستند.آنها بعلت کم حوصلگی و بی حالی و بی تفاوتی از خانواده و دوستان نزدیک خود دوری می کنند و دوست دارند تنها بمانند و اکثرا مرتکب تخلف می شوند که در نتیجه با دادگاه و پلیس سرو کار دارند.

آثار مصرف :
اگر بصورت کشیدنی باشد 2 تا 4 ساعت و در موارد خوردنی 5 تا 12 ساعت طول میکشد.
در عین حال که موجب سر خوشی و کیف می شود. غالبا هوشیاری و خودآگاهی مصرف کننده را به هم می زند و فرد دچار تحریف ادراکات و عدم هماهنگی و توازن ، گیجی و افزایش ضربان قلب و تنفس می گردد.

[Borna66]

مف آمفتامین ( شیشه )

این دارو در جنوب شرقی آسیا بخصوص تایلند ، سنگاپور ، مالزی و همچنین در آزمایشگا های مکزیک و کالیفرنیا به مقدار زیاد تولید شده و به تمام نقاط جهان قاچاق می شود.
پودری کریستالی رنگ ، بی بو ، تلخ و شبیه خرده های یخ است.به تازگی مت آمفتامین (شیشه) به شکل قرص هم به بازار آمده است هر چند که عمومیت زیادی پیدا کرده است.این دارو (مت آمفتامین )در ایران بنام های شیشه یا کریستال معروف است و بر خلاف اکستازی حالت های هیجانی و سرخی چشم ندارد.تزریقات این دارو یکی از عوامل مهم شیوع بیماریهای ویروسی مثل هپاتیت و ایدز است.بطور کلی مصرف کنندگان مواد مخدر ترجیح می دهند بجای کسب آثار و علائم ناشی از تزریق در بدنشان قرص آنها را مصرف کنند.
مت آمفتامین ها ( شیشه ها ) مانند کوکائین ، متیل فندیت و فنترمین همگی محرکهایی هستند که همچون مت آمفتامین محرک سلسله اعصاب مرکزی هستند و در طبقه ی دوم از قانون کنترل مواد طبقه بندی شده است.

نام های متداول مت آمفتامین :

1- مت
2- کریستال
3- آتش
4- شیشه
5- سرعت

6- یخ

7 - شابو

[Borna66]

اکستازی

تاریخچه

وقتی دانشمندان شرکت دارو سازی مرک در دارسته ی آلمان در سال 1912 مشتق شیمیایی جدیدی از آمفتامین را سنتز و آن را بعنوان یک ماده واسط شیمیایی چند کاره برای سنتز دارو های دیگر ثبت کردند به فکر هیچ کس نمی رسید این ماده در آخر قرن 20 با نام اکستازی (کلمه ای که برای سر مستی شاعران به کار می رفت ) به کار رود.منبع گیاهی آن درخت جوز هندی است که این ماده از روغن آن ساخته شده است.آمفتامین در دهه 1930 به عنوان ضد اشتها و کاهش دهنده وزن وارد بازار شد اما به زودی بخاطر خطر وابستگی و سایر عوارض از بازار عرضه خارج شد.مشتق دیگر آمفتامین یعنی (متیلن دیوکسی آمفتامین ) در سال 1956 بعنوان ضد سرفه در سال 1960 به عنوان مهار کننده ی سرفه و در سال 1961 بعنوان مهار کننده اشتها ثبت شد ولی باز هم هیچ گاه وارد بازار نشد.
کاربرد دیگر این ماده در ارتش آمریکا بعنوان داروی اعتراف گیر و شستشوی مغزی بود.همچنین مدتی نیز توسط روان درمانگران به عنوان دارویی برای کمک به فرایند درمان مورد استفاده قرار گرفت.

آثار کوتاه مدت :

1- کاهش خواب
2- کاهش ترس
3- کاهش اشتها
4- خلق افسرده
5- کاهش وسواسی بودن
6- خستگی
7- کاهش لیبیدو ( غرایز جنسی )
8- تغییر ادراک زمان .......................

آثار بلند مدت :

1- کاهش اشتها
2- قفل شدن فک ها
3- کاهش تمایل برای انجام تکالیف بدنی یا روانی
4- کشیدن دندانها روی هم
5- افزایش بی قراری
6- نیستاگموس (حرکت غیر ارادی کره ی چشم )
7- سر درد
8- تنگش مردمک چشم .............................

درمان : برای درمان اعتیاد به این ماده به روان درمانی و کار سخت گروهی نیاز است.هیچ پادزهری برای مسمومیت با اکستازی وجود ندارد.در صورت بروز علائمی مثل تب شدید ، تشنج و تغییرات ضربان قلب (تاکی آریتمی) درمان علامتی است از ترکیبات ضد افسردگی و آنتی سایکوتیک برای درمان عوارض در روزهای پس از مصرف استفاده می شود.

تفاوت اکستازی و هروئین :
مصرف هروئین احساس گرما و خواب آلودگی و موجی از لذت در بدن ایجاد می کند اما مصرف اکستازی ببیشتر روی نخاع اثر تخریبی داشته و حواس بینایی شنوایی و بویایی را تغییر می دهد.همچنین ایجاد توهمات شدید و تغییر افکار از عوارض مصرف اکستازی است.با این حال خطر مصرف هروئین کمتر از مصرف اکستازی است.مصرف حشیش بهمراه قارچ تقریبا علائم بالینی اکستازی را به همراه دارد اما خطرهای اکستازی را بوجود نمی آورد.

[Borna66]

مطلبی که در اینجا قرار داده می شود بدلیل این است تا شبهات و اطلاعات غلطی که دوستان از مباحث مواد اعتیاد آور دارند که 90 % این اطلاعات از صحبتهای عامیانه و اجتماع شکل گرفته است اصلاح شود امیدوارم بدون سو گیری و قصد و قرز باشد.

طبقه بندی مواد اعتیاد آور از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی :

1- طبقه بندی بر اساس خود سازمان بهداشت جهانی : اساس این طبقه بندی میزان نظارت بر خرید و فروش و مصرف این مواد است که به مراجع قانونگذاری توصیه می شود.نگاه این طبقه بندی بر مصارف درمانی است.

2- طبقه بندی بر اساس تاثیر ماده ی مخدر بر ارگانیسم بدن : اساس این طبقه بندی میزان مسمومیتی است که ماده ی مخدر بر بدن ایجاد می کند.

3- طبقه بندی بر اساس گروه بندی بالینی اولیه ( l.levine - ال . لوین ) : اساس این سبقه بندی که در فرانسه انجام شده است گروه بندی های بالینی بوده است که توسط لوین انجام شده است.او ماود مخدر را به دسته های نشئه زا - خیال بر انگیز - سکر آور - خواب آور و محرک تقسیم می کند.
4- طبقه بندی بر اساس منشا مواد : بر این اساس مواد یا منشا طبیعی یا مصنوعی دارند
الف) مواد مخدر طبیعی : موادی که مستقیما در طبیعت وجود دارند و با اعمال فیزیکی و روشهای شیمیایی از قسمت های مختلف گیاهان بخصوصی گرفته می شوند.
ب ) مواد مخدر مصنوعی :مواد مخدری که در آزمایشگاه ها تولید و ساخته می شوند.

5- طبقه بندی بر اساس اثر مواد بر روی فعالیت های فکری و وضع روحی بدن :

الف ) مواد سستی زا : موادی که فعالیت های فکری و بدنی را کاهش می دهند.
ب ) مواد توهم زا (هالوسینوژن ها ) : فعالیت های فکری مصرف کننده را مختل می کنند و او را دچار اوهام سمعی و بصری می کنند.
ج ) مواد نیروزا ( توان افزا ) : موادی که فعالیت های فکری و گاهی بدنی مصرف کننده را افزایش می دهند و باعث ایجاد هیجان درونی می شوند.این مواد را محرک نیز می گویند.



پس هماهنگونه که مشاهده می شود هیچ ماده ی مخدری نیست که کم ضرر و یا بی ضرر باشد و قیاس اینکه سیگار یا قلیان یا ...... ضررش از فلان ماده ی مخدر کمتر است یا بیشتر اصلا علمی نیست و هر یک به نوبه ی خود دارای مضراتی هستند که از محاسن آن هزاران بار بیشتر هستند.
دوستان عزیز عموما مطالبی که در ذهن دارند و یا نقل می کنند مواردی است که پایه و اساس علمی نداشته وعمدتا بصورت عوام گونه از سایرین شنیده و نقل می کنند.
حتی لزوما استفاده و مطالعه از اینتر نت نمی تواند دلیل علمی بودن مطلبی باشد مگر اینکه منبع ذکر شده برای آن وجود داشته باشد و موثق نیز باشد.


موفق ، شاد ، سالم و ورزشکار باشید

[Borna66]

ترياك چيست و چگونه بدست مي آيد؟

ترياك به شكل ماده قهوه اي تيره رنگ به گونه دلمه شده مانند پلاستيك وجود دارد. ترياك شيره الكالوييد داري است كه از تيغ زدن گرز خشخاش (تصوير شماره 1) و لخته شدن شيره خشخاش نارس بدست مي آيد. تخمدان حاوي دانه هاي خشخاش، بيضي شكل است كه گلبرگهاي صورتي رنگ دارد. وقتي اين گلبرگها رو به پژمردگي مي رود، با تيغ زدن تخمدان نارس، عصاره شيري رنگي شروع به تراوش مي كند كه در مجاورت هوا به صورت (دلمه) شده پس از گذشت يك شبانه روز به رنگ قهوه اي و گاهي سياه در مي آيد و به حالت صمغي چسبيده بر جدار خارجي تخمدان باقي مي ماند كه آن را تراشيده و جمع آوري مي كنند.
اين گياه را در انگليسي ((Papaver Somniferom)) و خشخاش را ((Poppy)) و در فارسي كوكنار و دانه هاي خشخاش را به انگليسي ((Poppy Seeds)) و صمغ جمع آوري شده را ترياك كه از ترياكا (Theriaca) يوناني گرفته شده و در عربي افيون، ابيون، ترياق، درياق و در انگليسي ((Opium)) مي نامند، ابيون يا افيون نيز از ريشه يوناني اپيون ((Opion)) اقتباس شده است.

تاريخچه ترياك بوته خشخاش از گياهان آسياي صغير بوده است. (مارسل گرانيرد وايه) (Marcel Granin Doyeux) معاون سابق بخش كنترل مواد مخدر در سازمان ملل متحد، متخصص و دارو شناس و نزوئلايي در اين باره گفته است كه:
(در لوحه هاي سومري متعلق به سه يا چهار هزار سال پيش از ميلاد مسيح مطالبي پيرامون گياه ترياك نوشته شده و آن را (گياه شادي بخش) ناميده اند. متون آشوري، مصري و يوناني در مورد استفاده ترياك در زمانهاي قديم مطالب بسياري دارند).
در كتاب اديسه هومر آمده است كه (النا) (Elena) همسر شاه (منلائو) شربتي به (تلماكو) (Telemaco) داد. از جستجوي بي حاصل پدر غمگين بود، (مروفه) (Morfer) خداي رويا و خيال در داستانهاي اساطيري يونان – گل خشخاش بدست مي گيرد.
هرودت، ارسطو و هيپوكرات در كتابهايشان از ترياك بسيار سخن گفته اند. زنان مصري از شربت ترياك براي فرونشاندن خشم و تسكين غم استفاده مي كرده اند، از زمان (ارسطو) تا (ويرژيل) شاعر رومي و ديگر نويسندگان يونان و رم همواره از خشخاش و ترياك سخن گفته اند. صحبت از آن، در قرون وسطي نيز ادامه يافت.
برخي مطالعات نشان مي دهد، اين ماده در قرن هشتم (ميلادي) در هند رايج شده و عده اي عقيده دارند، سابقه استفاده از آن در هند به دروازه قرن قبل از لشكر كشي اسكندر مقدوني مي رسد.

گياه خشخاش

به نظر مي رسد اولين تركيب دارويي ترياك در قرن 16 ميلادي به دست آمد و آن را به نام كاشف سوئيسي اش ناميدند كه دكتر پاراسلوس بود.(Claudanum Para cel si), (Dr. Paracelsus) يك پزشك انگليسي به نام توماس سيدنهام (Thomas Sydenham) كه افلاطون انگلستان ناميده شده، نيز در قرن هفدهم م. داروي جديدي را با ترياك تهيه كرد.
در قرن نوزدهم م. بسياري ديگر از فرآورده هاي آن ( مورفين ، كدئين و... ) كشف گرديد.
گيـــــاه خشخاش از ناحيــــــه آسياي صغير به يونان منتقـــــل شده، اگـــــر چه در بعضـــي منــــابع آمــــده است كه در اروپـــــا مجـــــارها اولين ملتي هستند كه با گياه خشخاش آشنا شده اند و گياه شناسان اين كشور، اين آشنايي را از هزار و دويست سال قبل از ميلاد به بعد مي دانند. ولي هومر شاعر نابينا و حماسه سراي يوناني كه احتمالا 600 سال قبل از ميلاد مي زيسته در آثار خود از گل خشخاش ياد مي كند كه در باغهاي شهر روم كشت مي شده و چون يونانيان زمان سقراط يعني حدود چهار صد سال قبل از ميلاد از تاثيرات طبي ترياك سخن گفته اند، مي توان گفت كه حداقل آشنايي يونانيان با تاثيرات طبي مخدرها به چند صد سال قبل از ميلاد مسيح بر مي گردد.

گياه خشخاش

بقراط در چهار صد سال قبل از ميلاد مسيح و نئوفراست در همان تاريخ از ترياك براي درمان اسهال و رفع درد استفاده مي كرده اند.
از نوشته هاي پاپيروس بر مي آيد كه مصري ها از زمانهاي قديم (اپيوم) استعمال مي كرده اند و اسم (Thebaica) مشتق از شهر (Thebes) است كه در آنجا خشخاش نيز مي كاشتند.
در ژاپن تا قرن پانزدهم ميلادي گياه خشخاش كشت نشده بود، در دايره المعارف بريتانيكا آمده كه ترياك در قرن هفتم قبل از ميلاد مسيح در چنين كشت مي شده و به وسيله تركها و عربها در قرون 6 و 7 به چين برده شده و تا قرن هفدهم ميلادي براي تسكين دردها و به طور محدود مورد استفاده بوده است. در قرن هيجدم م. مصرف دارويي ترياك در دنيا حدود 1700 تن بود.
ترياك خام (طبيعي) به صورت گلوله، چانه، قرص، قالبي، آجري و حتي به صورت پودر عرضه مي گرديد و در قديم براي تسكين درد به طور مايع و جامد استفاده مي شده است.
در ايران، پزشكان عالي قدري مانند شيخ الرييس ابوعلي سينا (370 – 427 ه. ق) و ابوبكر محمد بن زكرياي رازي (251- 313 ه. ق) از ترياك در مواد گوناگون بيماري ها استفاده كرده اند و در اشعار شعرايي كه پس از اين دو دانشمند مي زيسته اند، به موارد طبي ترياك اشاراتي شده است.
اگر چه خوردن ترياك در چيــــن معمول بود، ولي دود كردن و كشيدن ترياك از آمريكاي شمالي به چين رسيد و رايج گرديد. بعضي از مــــردم تــــرياك را با توتون مخلوط مي كردند، و بزودي كشيدن ترياك به حدي بين مردم گسترش يافت و عمومي شد كه حتي به درباريان هم سرايت كرد و به عنوان يك مشكل بزرگ اجتماعي چين در آمد كه در سال 1729 م. توسط امپراطور (يانگ چينگ، 1735 – 1723 م.) ممنوع اعلام شد.
فروش و كشيدن ترياك ممنوع گرديد و موقتا به تجارت ترياك لطمه زد. با وجود اين لطمه، كمپاني انگليسي هند شرقي به كشت ترياك در ايالت بنگال هند ادامه داده و آن را در سال 1775 م. به وسيله (ناركي وارن هستينگ) كه از صورت يك كارمند ساده به حكمراني كليه املاك انگليس در هند رسيده بود، در انحصار خود گرفت و او اين ماده را با نرخي ارزان و مقدار فراوان عرضه مي كرد.
كمپاني ، خود مستقيما در چين فعاليت فروش نداشت و ترياك را به بازرگانان بزرگ و خصوصي چين در ساحل تحويل مي داد و بازرگانان ياد شده آن را در بازارهاي چين به فروش مي رساندند، و در ازاي فروش ترياك، طلا و نقره و گاهي هم چاي، كتان، ابريشم به نمايندگان كمپاني تحويل مي دادند.
مقدار ترياكي كه كمپاني ياد شده در سال 1729 م. به چين داده، 200 صندوق بود كه در سال 1767 م. به 1000 و در سال 1820 م. به 10000 و از 1830 تا 1838 م . به 40000 صندوق افزايش يافت.
در ماه مارس 1839 م. امپراطور وقت، (لين چه هسو) را كه مردي قاطع بود به كانتون فرستاد و او پس از گفتگوهاي بي نتيجه با تجار خارجي و چيني دستور داد بيش از 20000 صندوق كه حاوي حدود يك ميليون و نيم كيلو ترياك بود، مصادره شود. صندوقها را به ساحل بردند و (لين) شخصا در ميان ابراز احساسات مردم، آنها را آتش زد، آتشي كه 20 روز روشن بود.
به موازات انگليس ها و همراه با آنها پرتغاليها و ديگر كشورهاي غربي حتي ايالات متحده آمريكا از تركيه و هند ترياك تهيه كرده و به تجارت آن در چين مي پرداختند. مشكل ترياك سرانجام منجر به جنگهاي ترياك در سالهاي 42- 1839 م . و 60- 1856 م. شد.
در فاصله جنگ هاي اول و دوم، تجارت ترياك در چين از 50000 به 60000 صندوق افزايش يافت.
در ســــال 1907. (چينگ) توانست جلوي ورود ترياك را به داخل چين بگيرد و تا سال 1917 م. ورود تــرياك از هند به چين ممنوع بود ولي چيني ها خود مبادرت به كشت خشخاش در داخل كشورشان كردند.
با وجود ممنوعيت هـــاي فرمانروايان چين، در اوايل جنگ جهاني اول باز هم بيش از هفتاد ميليون كيلو ترياك وارد چين شد.
گويا در سال 1937 م. حدود 4 ميليون نفر چيني به ترياك معتاد بوده اند كه نامشان ثبت شده بود و در سال 1938 م (مائو) رهبر حزب كمونيست چين مي شود.
در دهه هاي 1940 تا 1980 م مبارزه شديد عليه اعتياد و درمانهاي اساسي و گسترده براي معالجه اعتياد در چين جريان داشته و اين كشور تجربيات با ارزشي در اين زمينه دارد.
هم اكنون در ناحيه يونتان در جنوب غربي چين كه در مجاورت برمه، لائوس و تايلند (مثلث طلايي) قرار دارد، كشت خشخاش براي استفاده دارويي مجاز است و همين امر موجب بقاي اعتياد در اين ناحيه شده و ضمنا گزارش شده ترياك از اين منطقه تا حدودي به صورت غير قانوني از بنادر چين به هنگ كنگ و غيره قاچاق مي شود.

تاريخچه ترياك در ايران
در ايران كشت ترياك در دوره سلسله صفويه براي مصرف داخلي كه در ايران گسترش سرسام آوري داشته، تا حدي كه بعضي از پادشاهان اين سلسله هم معتاد بودند، ولي با دقت در اشعار شعراي پيش از اين تاريخ گويا ايرانيان پيش از اين دوره هم ترياك خواري داشته اند.
تاورنيه و شاردن كه در زمان صفويه از ايران ديدن كرده اند، مي نويسند: (خوردن ترياك و كوكنار در ايران رايج است).
فرير (Freyer) طبيب و جراح كمپاني انگليسي هند شرقي كه در سال 1087 ه. ق از ايران ديدن كرده، در سفر نامه خود مي نويسد: "ايرانيها هر وقت بخواهند كيفور شوند، ترياك مصرف مي كنند" و اضافه مي نمايد: " كه معتادين مي توانند مقدار زيادي از اين ماده مصرف كنند بدون آنكه ناراحتي پيدا نمايند و آنها حالتي شبيه به مستي پيدا مي كنند و در بين آنان ضرب المثلي وجود دارد كه مي گويند: در كرمان از هر سه نفر چهار نفرشان ترياكي هستند".
استعمار انگليس پس از به زانو در آوردن هند، بر آن شد كه ميان لندن و هندوستان خط ارتباطي تلگراف برقرار كند و براي اين هدف مي بايست از ايران بهره مي گرفت. بنابراين، موضوع را به ناصر الدين شاه گوشزد كرد و آن را عملــي ساخت و از اين رو سيم بانان و كارگران هندي خط ارتباطي، از بزرگترين عوامل گسترش و آمــــوزش ترياك كشي در ايران گرديدند و خراسان دروازه ترياك كشي شد، به طوري كه از سال 1230 ه. ش پيشقراولان قاچاقچيان اين ماده مخدر در لباس دراويش هندي در خراسان و كرمان پراكنده شدند و به ترياك كشي پرداختند.
اين سوداگران انگليسي بودند كه از يكسو به طور غير مستقيم سعي در تشويق كشت و توليد بيشتر ترياك نموده و از سويي ديگر ترياك كشي را در سطح گسترده اي در سراسر ايران گسترش دادند تا بتوانند سلطه خود را در كشور هاي تحت استعمار بيشتر كنند.
بنابراين همراه با رشد استعمار در جوامع در حال توسعه، كشت خشخاش و اعتياد به ترياك نيز در روستــاهاي ايران متداول گشت و خريد و فروش آن معمول گرديد و از آنجا كه انگليسي ها ترياك ايران را به قيمت خوبـــي مي خريدند، كشاورزان دست از كاشت گندم و ديگر محصولات كشاورزي كشيدند و قسمت زيادي از كشتزارهاي گندم را به كشت خشخاش اختصاص دادند، به طوري كه ترياك به صورت يكي از مهم ترين كالاهاي صادراتي ايران در آمد.
ماژوري نومي مورخ انگليسي در اين مورد در كتاب (شرق ميانه) مي نويسد: " از 26 ولايت ايران در 18 ولايت آن ترياك كاشته مي شود و........".
از طرفي براي كشت خشخاش كشاورزان و كارگران هنگام گرفتن شيره خشخاش از آن مي خوردند و به آن عادت مي كردند. سرانجام در 1329 ه. ش رژيم وقت به منظور كنترل ترياك و در واقع حفظ منابع مادي خود قرارداد "انحصار ترياك" را به تصويب مي رساند. هر چند اين قانون ظاهرا در جهت كاهش ميزان مصرف اين ماده و مبارزه با آن وضع گرديده بودن ولي عملا مردم را به ترياك كشي دعوت و تشويق مي نمود، زيرا در بخشي از اين قرارداد مقرر گرديده بود كه دولت موظف است سوخته ترياك را پس از مصرف، جمع آوري كند و در ازاي هر مثقال سوخته ترياك مبلغي هم به عنوان حق الزحمه به تحويل دهنده پرداخت نمايد. بدين گونه ملاحظه مي گردد كه چگونه استعمار خارجي و ايادي داخلي آن در تار و پود اين ملت رخنه مي كنند و مردم را به اسارت مواد مخدر در مي آورند.
در سالهاي جنگ جهاني دوم و پي از آن قاچاق مواد افيوني و اعتياد به آن رواج بيشتري پيدا مي كند، تا آنكه در سال 1334 ه. ش قانون منع كشت خشخاش و جلوگيري از مصرف غير طبي ترياك از تصويب مجلس گذشت و در سال 1348 دولت وقت، قانون منع كشت خشخاش را لغو كرده و قانون كشت محدود خشخاش و سهميه كوپن ترياك را جايگزين آن نمود. ولي كليه اقدامات دولت وقت، ظاهري بود و رژيم نه تنها سعي جدي در از بين بردن و حتي محدوديت آن اعمال نمي داشت، بلكه عوامل استعمار خارجي و داخلي نيز به نوعي در گسترش اعتياد مي كوشيدند.
آنچه قابل ذكر مي باشد اين است كه در سال 1311 ه. ش. (زمان سلطنت رضا خان) هشت شيره كش خانه به طور رسمي در محله باغ فردوس كنوني داير بود كه نام آنها را دارالعلاج يا شفا خانه گذاشته بودند!!
خلاصه آنكه استعمال ترياك در دوران قاجاريه، در زمان خاندان (پهلوي) گسترش يافت و علاوه بر ترياك، مصرف هرويين نيز معمول شد كه اين ماده را در حدود سال 1960 م. (1339 ه. ش) يك دارو ساز ايراني از آلمان به ايران آورد.

انواع ترياك 1- ترياك خام, كه عبارت از شيره خودبخود غليظ شده گرزهاي خشخاش است كه بدون توجه به ميزان آن, جز براي بسته بندي و ارسال, دستكاري ديگري در آن نشده باشد.(تصوير 1)
2- ترياك عمل شده (پرورده), طبق تعريف لاهه, ترياك پرورده محصولي است كه از ترياك خام با يك رشته عمليات مخصوص حل كردن, جوشاندن, بودادن و تخمير بمنظور تبديل آن به عصاره براي استعمال غير طبي تهيه مي شود. (تصوير 2)
3- ترياك پزشكي, ترياكي كه مقدار آن (دوز) مشخص بوده و براي مصارف درماني و پزشكي كاربرد دارد. و در صنايع داروسازي هر كشوري آن را بصورت گرد يا دانه هاي ريز درآورده و يا با مواد بي اثر مخلوط كرده و مورد مصرف قرار مي دهند.

تصوير 1- ترياك خام

مشتقات ترياك در ترياك حدود 25 نوع آلكالوئيد وجوددارند كه 6 نوع آن بيشتر از بقيه در ترياك يافت مي شوند كه عبارتند از : مورفين (3 تا 23درصد), كدئين (5/0درصد), پاپاورين (1/0درصد), نارسئين(1/0درصد), ناركوتين (7درصد), تبائين (3/0درصد).
هرچه مقدار مورفين موجود در ترياكي بيشتر باشد مي گويند آن ترياك داراي مرغوبيت بيشتري است. مقدار مورفين در ترياكهاي بازرگاني 6 تا 14 درصد مي باشد.
نحوه مصرف ترياك
ترياك به صورت خوردن، كشيدن يا تزريقي مورد مصرف قرار مي گيرد. ترياك از نظر طبقه بندي فارماكولژي، تضعيف كننده فعاليتهاي سلسله اعصاب مركزي است.
علائم مصرف ترياك
مهمترين علائم مصرف ترياك و مشتقات آن عبارتند از : 1- خواب آلودگي با حضور ذهن, 2- تسكين درد, 3- انبساط خاطر و آرامش, 4- احساس گنگ و مبهم به زمان و مكان, 5- بخواب رفتن با آرامش و تخيلات مطبوع, 6- سستي اراده و ضعف حركات فعاله و 7- كاهش اميال جنسي.

تصوير2- ترياك پرورده

اثرات دلپذير و آرامش بخش مواد مخدر بسته به مصرف دارو و تحمل شخص بمدت چهار تا شش ساعت ادامه مي يابد و پس از آن مرحله خماري فرا مي رسد كه بصورت خميازه و آبريزش از بيني, بيقراري, بي اشتهائي, افسردگي, تهوع و استفراغ مي باشد.
بعد از كشيدن به اصطلاح چند "بست" ترياك, توجه فرد بر روي خودش متمركز شده و گرايش شديدي به آرامش پيدا مي كند. درحقيقت اعصابش آرام و اراده اش سست شده و در تفكر و خيال فرو مي رود و از معاشرت با ديگران تا حدودي پرهيز مي كند و از وزن و زمان و فضا آزاد مي شود. و دگرگوني در جهت يابي زماني- فضائي در وي ايجاد مي شود. مصرف ترياك سبب مي شود تا گذشته وآينده فرد با هم مخلوط شده و مجموعه "حال" را برايش ايجاد نمايد و از زمان آزاد گردد.
شخص معتاد به ترياك در خيال واهي خود پس از استعمال ترياك احساس مي كند كه داراي روشن بيني زياد و قدرت فهم و قضاوت هوشيارانه و بينش و ادراك اصيل از دنياي اطرافش مي باشد و از اين كه بدون هيچ سعي و كوششي داراي اين حالت در تفكر و تصور گرديده ابتدا تعجب مي كند. ولي رفته رفته در حالت كيف فرورفته و احساس خوشي و خوشبختي به وي دست مي دهد و درنتيجه نسبت به محيط اطراف خود بيگانه و بي تفاوت مي گردد.
با توجه به مطالب ذكرشده, فرد معتاد به ترياك به سهولت مي تواند, ساعات شبانه روز را با بي خوابي و روياهاي رضايتبخش ادامه دهد. و بتدريج در وي وابستگي و بندگي ايجاد شود و در فواصل بست يا پيپ ها اين فرد انرژي خود را از دست داده و اندوهگين و بي حوصله مي شود و حالت يكنواختي در صدا و كندي در حركاتش نمايان مي شود.
لاغري و ضعف عمومي در معتادان به ترياك رفته رفته شديدتر مي شود و ضايعات فيزيكي و رواني و اجتماعي فرد بتدريج زيادتر شده و موجب زوال و نابودي فرد مي شود. يعني با گذشت زمان تحمل فرد به مقدار مصرف ترياك بيشتر مي شود و فواصل آن نيز كمتر شده و گروهي نيز در پايان به هروئين روي مي آورند. از نظر اجتماعي, اگرچه معتادان سنتي به ترياك در هر نقطه كشور همچنان به فعاليت خود اجباراً ادامه مي دهند ولي از هم پاشيدگي خانواده در اغلب موارد نتيجه اوليه اين نوع اعتياد محسوب مي شود. مصرف مزمن داروهاي مخدر توسط مادر در حين حاملگي كه شامل ترياك و مشتقات آن و آمفتامين ها و باربيتوراتها مي باشند براي جنين مضر است و سبب ديسترس داخل رحمي و كم وزني نوزاد و گاهاً مرگ جنين و نوزاد مي شود و در مواردي كه مادر حامله معتاد تمايل و سعي در ترك اعتياد را دارد بايستي سقط زودرس را انجام داد.

مصرف بيش از اندازه ( Overdose)
مصرف بيش از حد، موجب اختلالات سيستم تنفسي گرديده و تنفس به كندي و آهستگي صورت مي گيـــرد و در نهايت احتمالا متوقف شده و به مرگ منجر مي شود. استفاده ترياك همراه با الكل مي تواند، بسيار خطرناك باشد.

درمان و ترك ترياك
اكثريت معتادان به مواد مخدر بويژه ترياك، تمايل به ترك اعتياد به صورت تدريجي و در منزل و بويژه زيرنظر پزشك را دارند. بدين منظور يك روش ساده و مفيد در زير عنوان مي‌گردد كه بسياري از معتادان قادر به ترك آن بوده و تعداد زيادي از معتادان نيز از طريق درمان سرپائي و درمانگاهي با همين روش اعتياد را ترك كرده اند و خوشبختانه هيچ خطري نيز دربر نداشته‌است. در اين روش ابتدا بايستي فرد معتاد به ترياك، در طي 15 روز و هر روز مقدار كمي از ميزان ترياك مصرفي روزانه‌اش را كم كند و پس از 15 روز به يك حد مي‌نيمم برسد، سپس با تجويز 4 داروي زير كه بيشتر جهت درمان علائم و نشانه‌هاي ترك اعتياد بكار مي‌رود و نوعي جايگزيني خفيف نيز مي‌باشند مي‌توان در مدت 10 روز، وي را از اعتياد نجات داد (درمجموع 25 روز). داروهاي مصرفي عبارتند از: 1- استامينوفن كدئين كه در روز اول به ميزان 6-3 عدد و براي 3 بار در روز مصرف گردد كه علاوه بر جايگزين شدن مقاديري از كدئين بجاي ترياك مصرفي، مي‌تواند علائم درد بدن و ناراحتي و سردرد ناشي از ترك اعتياد را بطور چشمگير كاهش دهد و سپس از روز دوم تا 10 روز مي‌تواند روزانه حدود 3 عدد از استامينوفن كدئين‌دار را مصرف نمايد.
2- مپروبامات و يا داروهاي خانوادة باربيتوريكها : كه جهت تكانهاي عضلاني و مسائل روحي و عصبي و عضلاني مي‌توانند مفيد واقع گردند كه در روز اول روزانه 3 عدد و روزهاي دوم و سوم روزانه 2 عدد و سپس تا روز دهم روزانه 1 عدد.
3- قرص ديفنوكسيلات كه بدليل اسهال و اختلالات گوارشي حاصله از ترك اعتياد بصورت روزانه 3-1 عدد و برحسب نياز به مدت 10 روز تجويز گردد.
4- قرص ديازپام دو عدد روزانه بصورت 1 عدد ديازپام 5 ميلي‌گرمي در صبح و يكي در شب مصرف گردد.
و براي ساير علائم حاصله از ترك اعتياد بايد داروي مربوط به آنرا تجويز نمود. مثلاً اگر فرد دچار استفراغ و تهوع شد بايد از داروهاي ضد استفراغ استفاده كرده و يا اگر تغييرات فشارخون و مسائل قلبي پيداكرد داروهاي مربوط به آنها را تجويز نمود. مصرف قرص يا آمپول كلرپرومازين و فنوباربيتال در صورت نياز مي‌تواند بسيار مفيد باشد. مصرف ساير داروهاي ترك اعتياد و رفع سندرم ترك اعتياد نيز مي‌تواند در هر مقطعي از ترك اعتياد مورد استفاده قرارگيرد.
افراد معتادي كه تمايل به ترك اعتياد دارند اگر زيرنظر پزشك اقدام به ترك نمايند بسيار موفق‌ترند و جاي هيچگونه اضطراب و نگراني از مسائل ترك اعتياد باقي نمي‌ماند زيرا پزشك مربوطه برحسب نياز مي‌توان به تزريق سرم و يا تجويز داروهاي مورد نياز اقدام نمايد.
مصرف اغذيه پرانرژي و مايعات ضروري همراه با ورزشهاي روزمره و مراقبت خانوادگي و تفريحات سالم و شادي‌بخش از ضروريات و اقدامات واجب در روزهاي ترك اعتياد مي‌باشند.

[Borna66]

کوکائين و کراک چيستند؟

كوكايين، آلكالوئيد اصلي برگ كوكا است كه از برگهاي بوته اي به نام (Ergthroxglom Coca) بدست مي آيد، كه مركز اصلي رويش آن آمريكاي جنوبي است. كوكايين به عنوان ماده موثر در سالهاي 60- 1859 م. از برگ كوكا (تصوير 1) مجزا و استحصال شد. كراك را نيز از كوكايين تهيه و در اواخر تابستان و اوايل پاييز سال 1985 م. به بازار شهر نيويورك عرضه كردند. كراك خطرناكترين ماده اعتياد آوري است كه تا كنون به بازار آمده و به حدي وابستگي آور است كه يك بار مصرف آن، فرد را معتاد مي كند. از نظر طبقه بندي فارماكولوژي، محرك سيستم اعصاب مركزي است.
كوكايين پودر سفيد نرم شفاف كريستالي با طعمي تلخ است كه اغلب با پودر تالك، يا ملين ها يا شكر مخلوط مي شود و معمولا به صورت استنشاق، تزريقي، خوراكي يا دود كردن و گاهي هم به طريق پاشيدن روي دستگاه تناسلي مصرف مي كنند.
دود معمولي آن براي انفيه و استنشاق 30 تا 100 ميلي گرم است و 10 تا 25 ميلي گرم آن براي تزريق استفاده مي گردد. كوكايين بي حس كننده موضعي است و به ندرت براي برخي از اعمال جراحي استفاده مي شود.
نامهاي خياباني آن Coke مخفف كلمه كوكايين (Cocaine)، Candy (شيريني) ، Nose (بيني) ،Snow (برف) ، Happy (خوشحال، خوشبخت) و Dust (مواد گردي، گرد و خاك) مي باشد.

تصوير1- گياه کوکا
استعمال كوكا قرنها است در كشورهاي هند، پرو و بوليوي معمول بوده، برگهاي رنگ كوكا را براي لذت و خوش بودن مي جوند، مردم اين كشورها براي قادر شدن به انجام كارهاي سخت و جدي و راه رفتن و تحمل گرسنگي و تشنگي از جويدن كوكا ياري مي گيرند. تا آنجا كه به تاريخچه كوكا مربوط مي شود، اين عادت در ميان ساكنان كوه هاي آند رايج بوده است. در تابوت هاي (Huacas) باستاني پرو، مجسمه هاي در حال استعمال كوكا كشف شده اند. روشن ترين علامتي كه بر چهره معتادان كوكا ديده مي شود فرو رفتگي گونه هاست كه در اثر مكيدن برگ كوكا به وجود مي آيد.

پودر کوکائين

کراک

اثرات كوتاه مدت:
اثرات كوتاه مدت آن مشابه آمفتامين است ولي با مدت زمان كوتاهتر، احساس افزايش انرژي، چابكي و سرخوشي زياد مي كند، از جمله اثرات آن پس از مصرف عبارت است از: افزايش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادگي مردمك چشم، پريدگي رنگ، كاهش اشتها، تعرق شديد، تحريك و هيجان، بي قراري، لرزش به خصوص در دستها، توهمات شديد حسي، عدم هماهنگي حركات، اغتشاش دماغي، گيجي، درد پا، فشار قفسه سينه، تهوع، تيرگي بينايي، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ.
در حالت قطع ماده نيز افسردگي شديد حادث مي شود. ناخالصي كوكايين خيابان اغلب موجب حساسيت و آلرژي شديد مي شود كه معمولا با آب ريزش بيني و بي خوابي شديد همراه است. در مسموميت حاد با كوكايين، فرد مصرف كننده دچار بي قراري و تشويش، هيجان، شوريدگي فكر و اختلال تنفسي مي گردد. ضربان، تنفس و فشار خون فرد افزايش مي يابد.

اثرات دراز مدت:

از جمله اثرات بلند مدت آن از دست دادن وزن بدن، يبوست، بي خواب، ضعف جنسي، دپرسيون تنفسي، اشكال در ادرار كردن، تهوع، كم خوني، رنگ پريدگي، تعرق شديد، دردهاي شكمي و اسهال، اختلالات در هضم و دستگاه گوارشي، سردرد، لرزش دست ها، لرزش و تشنج، پريدن عضلات و سفتي آنها، هپاتيت، آب ريزش دائمي بيني، ايجاد زخم، آماس و جوشهاي پوستي به خصوص اطراف مخاط گوش و بيني، زخم مخاط بيني (در مصرف به صورت انفيه)، اضطراب، بي قراري، تشنج پذيري شديد، سوء ظن، گيجي، اختلالات درك زمان و مكان، رفتار تهاجمي، تحريك پذيري شديد، افسردگي، پرخاشگري، تمايل به خود كشي، توهمات و اختلال در حواس (به خصوص بينايي، شنوايي، و لامسه)، افكار هذياني، و گاهي اشتهاي كاذب و سرانجام ناراحتي جدي دماغي و رواني به نام سايكوز و كوكايين.

تحمل و ايجاد وابستگي كوكايين مشابه آمفتامين است وابستگي شديد رواني ايجاد مي كند كه اين وابستگي در عصاره كوكايين يعني كراك شديدتر مي باشد.
در آزمايشاتي كه براي تحقيق پيرامون اثر كوكايين بر روي موش و ميمون انجام شده، پس از قطع مصرف آن، نشانه هاي ترك از جمله ضعف شديد، بد خوابي، افسردگي، تحريك پذيري، گرسنگي زياد ديده شده است.
مصرف كننده، كراك را چه به طريق استنشاق يا پاشيدن روي توتون و ماري جوانا و چه از راه كشيدن با پيپ استعمال كند، ديگر نمي تواند از مصرف آن خودداري كند و بايد پي در پي آن را استعمال نمايد. خيلي سريع جذب ريه گشته و به مغز مي رسد و حالت تهاجمي به مصرف كننده دست داده، باعث بزرگ شدن قلب، افزايش فشار خون مي شود، به گونه اي شديدتر از كراك پديدار مي گردد. اصولا فردي كه كراك مصرف مي كند، ديگر بر خود تسلط ندارد و گويا خودي خود را گم كرده است.

[Borna66]

ال.اس.دي (LSD) چيست؟

ال.اس.دي نخستين دارويي است كه در گروه توهم زاها قرار گرفت. اولين بار در سال 1938 توسط شيمي‌ دان سوئيسي بنام دكتر‌هافمن ساخته شده اما خواص آن در سال 1943 زماني كه بصورت اتفاقي توسط دكتر‌ هافمن مصرف شد مشخص گرديد.
اين ماده در دهه 1960 شهرت خاصي پيدا نمود و به مرور زمان از استعمال آن توسط مردم كاسته شد ليكن در دهه 1990 مجدداً در ميان دبيرستانيها و دانشجويان شهرت پيدا كرد واين ماده بعنوان ابزار جنبش ضد فرهنگ در غرب مورد استفاده قرار گرفت.
استفاه پزشكي
درحال حاضر اين دارو هيچگونه استفاده پزشكي ندارد. گرچه در دهه 1950 اين دارو ( بنام Delgsid)توسط برخي روانپزشكان براي درمان احساسات سركوب شده مورد استفاده قرار مي‌گرفت. سازمان سيا (CIA) نيز آزمايشات خود را بر روي انسان بصورت مخفيانه جهت بازپرسي ا زمتهمان انجام داد. در سال 1966 استفاده از اين ماده در آمريكا بدليل پيامدهاي بهداشتي و درماني آن ممنوع اعلام شد.
وابستگي رواني : ندارد
وابستگي جسمي‌: ندارد

شکلهای مختلف LSD

مقاومت داروئي اين نكته‌حائز اهميت است كه به مرور زمان و با استفاده مكرر از اين ماده ايجاد مقاومت داروئي مي‌كند و لذا براي ايجاد احساس اوليه از دوزه‌هاي بالاتري مي‌بايست استفاده شود.

مدت اثر
‌تاثيرات رواني 60-30 دقيقه پس از مصرف ماده شروع مي‌شود و حدوداً 12 ساعت باقي مي‌ماند. اوج اين تاثيرات حدوداً 5 ساعت پس از مصرف ال اسي دي مي‌باشد. تاثيرات رواني اين ماده وابسته به وضعيت جسمي‌فرد مصرف كننده ونيز محيط فيزيكي كه فرد در آن قرار دارد مي‌باشد.

روشهاي سوء استعمال
اين ماده غالباً درفرم قرص و يا كاغذ خشك كن يافت مي‌شود كه غالباً همراه الكل و يا آب بلعيده مي‌شود.

اثرات
LSD اثرات آگونيستي و آنتاگونيستي در سطح گيرنده‌هاي سروتونيني از خود نشان مي‌دهد همچنين فرضيه ديگري براين باور است كه LSD موجب افزايش فعاليت درغشاء مغزي و قسمت جلوي مغزي (limbic Forebrain) مي‌شود.

مصرف بيش از اندازه (Overdose)
موجب ميدرياز, افزايش فشار خون خفيف، تپش قلب (تاكي كاردي) و ندرتاً افزايش دماي بدن ( هيپرترمي‌)و از نظر رفتاري استعمال كننده ممكن است درونگرا ويا مضطرب شود. تاثيرات نامطلوب غالباً در افراد تازه كار يا افراديكه اشتباهاً LSD مصرف نموده اند حادث مي‌شود.

[Borna66]

تصور همه ی افراد این است که اعتیاد فقط در خصوص مواد مخدر و دود زا یا قرص ها رخ می دهد اما واقعیت این است که هر چیزی که به شکلی فرد را وابسته کند اعتیاد ایجاد کرده است.

از جمله ی این موارد الکل است.

الكل

الكل خالص، مايعي شفاف است و معمولا داراي 96 تا 97 درجه الكل خالص است. به اين معني كه در 100 حجم آن، 97 حجم الكل و 3 حجم آب و ديگر ناخالصي ها وجود دارد. الكل اتانول از دير زماني شناخته شده و در طبيعت تقريبا در همه جا يافت مي شود. در بسياري از انواع تخميرها هميشه مقداري از اين الكل به وجود مي آيد و مقدار كمي از آن نيز در آبهاي طبيعي و معدني يافت مي شود. براي تهيه الكل از شيوه هاي تخمير مواد نشاسته اي و قندي ، يا از شيوه هاي سنتز و مصنوعي استفاده مي كنند.
از نظر طبقه بندي فارماكولوژي، تضعيف كننده سيستم مركزي اعصاب است كه جزو آرام بخشها و سستي زاها طبقه بندي مي شود. در پزشكي مصارف زيادي دارد ولي به علت سو استفاده در مصرف آن، مشكلاتي را در جامعه بشري ايجاد مي كند.

الكل

از جمله اثرات الكل افزايش خواب و گشاد شدن عروق است و به عنوان منبع انرژي زا استفاده مي شود. در دردهاي بسيار شديد مانند دردهاي سرطاني يا تخفيف اسپاسم هاي شديد عضلاني موثر است. هم چنين به صورت بخار در ماسكهاي اكسيژن براي افرادي كه دچار برخي ناراحتي هاي آسم، ريوي و اختلالات تنفسي هستند، استفاده مي شود. همراه با مرفين در اعمال جراحي قلب باز و نيز در ضد عفوني و پانسمان جراحات مختلف پوست به كار مي رود. از نامهاي خياباني الكل مي توان Booze (مشروب خواري ، ميگساري)، Sauce (سوس، ترشي) و Juice (عصاره، شربت) را ذكر كرد.
اثر اصلي و عمده كوتاه مدت الكل بر سيستم اعصاب مركزي است و به عنوان خواب آور يا بي حس كننده عمل مي كند. علاوه بر آن، اثراتي در هوشياري فرد و اعمال و وظايف دستگاه مغز و اعصاب دارد. به طور كلي اثر الكل بستگي به ميزان نوشيدن، اندازه، وزن بدن وضعيت سلامت جسمي و روحي فرد مصرف كننده، تجربيات فرد از جمله درجه تحمل و وابستگي، خلق و خوي و درجه خلوص نوشيدني محتوي الكل دارد.
مصرف نوشابه هاي الكلي در ابتدا موجب نوعي آرامش و رها شدن از قيودات و سرخوشي زياد مي گردد، ولي پس از مدتي اثرات واقعي آن از جمله ناهماهنگي در حركات عضلات (آتاكسي)، اختلال در قضاوت، آسيب اعمال حركتي و مهارتي، كندي واكنش و فعاليت دماغي و فكري تشديد حالت تهاجمي و پرخاشگري، تلوتلو خوردن، درهم و بر هم حرف زدن، سوزش قلب، پرحرفي، دوتا ديدن اشيا و افراد، گيج، گر گرفتگي ، كرختي و بي حسي اعضاي بدن و افزايش ادرار مي باشد.
مصرف الكل حتي مصرف كم آن به خصوص اگر همراه با ديگر مواد اعتياد آور باشد به مهارت رانندگي صدمه و آسيب مي رساند. پس از 8 تا 12 ساعت كه از مصرف زياد آن بگذرد، سردرد، تهوع، لرزش و استفراغ ايجاد مي شود. مصرف خيلي زياد آن ممكن است موجب فلج شدن فعاليتهاي مغزي و دستگاه تنفسي و در نتيجه مرگ مي گردد. به طور كلي اين اثرات چنانچه همراه با مصرف آرام بخشها و ديگر داروهاي تضعيف كننده باشد، تشديد مي گردد. مصرف زياد آن همراه با داروهاي ضد افسردگي از جمله بار بيتوريك ها اغلب ممكن است، موجب مرگ فرد گردد. مصرف منظم و مستمر حداقل 4 بار نوشابه هاي الكلي در روز ممكن است در بلند مدت و به تدريج موجب آسيب كبد، مغز، قلب، و ديگر اعضاي بدن گردد. مصرف مداوم نوشابه هاي الكلي موجب سايروز كبدي، پانكريت و اختلالات كيسه صفرا، ناراحتي هاي گوارشي، زخم معده و اثني عشر، گاستريت و برخي از سرطانها در دستگاه جهاز هاضمه مي گردد. نقشهاي دستگاه عصبي از جمله نارسايي هاي اعمال هوشي، حركتي و بي ثباتي هيجاني، كاهش ادراك حسي و سرانجام از دست دادن حافظه و فراموشي، تيرگي بينايي در بيشتر افراد معتاد به الكل ديده مي شود. شايع ترين اختلال سيستم عصبي در الكليسم مزمن، آسيب قرنيه و اعصاب چشم است. آسيب به مغز و ضايعات نسوج مغز، ناراحتي هاي قلبي از جمله آريتمي و تاكيكاردي از عوارض سوء مصرف است. الكل، رگهاي كرونري قلب را كاهش مي دهد. اين ماده در مردان موجب ضعف قواي جنسي مي گردد و قدرت باروري آنان را كاهش مي دهد. مصرف مزمن و زياد مشروبات الكلي موجب اضطراب، عصبانيت و تند خويي، تحريك پذيري دليريوم، ترمنس و دپرسيون سيستم اعصاب مركزي مي گرد. از هم پاشيدگي زندگي خانوادگي، شغل و اجتماعي به طور كلي اعمال ضد اجتماعي و زوال ابعاد شخصيتي در نتيجه ادامه مصرف مشروبات الكلي پديدار مي گردد.
الكل اتانول يكي از داروهاي اعتياد آور محسوب مي شود كه به عنوان ماده آرام بخش براي خواص نشاط آور آن مصرف مي شود. افزايش مقدار مصرفي آن به منظور ايجاد اثر مطلوب، ممكن است موجب ايجاد تحمل و وابستگي فيزيكي گردد. مصرف كنندگان مزمن يا افراد معتاد به آن ممكن است به مقدار ثابت مشروب بنوشند بدون اينكه مست شوند، در اين صورت احتمال دارد كه يك نوع وابستگي جسمي و رواني در آنان به الكل به وجود آيد كه قطع مصرف آن، نشانه هاي ترك را به صورت تحريك پذيري زياد، تشنج، دليريوم ترمنس، حالات بي قراري يا عصبانيت، بي خوابي، بد اشتهايي، عرق كردن و استفراغ ظاهر مي سازد.
الكل به عنوان داروي اعتياد آور، قدرت ايجاد وابستگي جسمي و رواني را دارد.

الكل و بارداري:
استفاده از مشروبات الكلي در دوران بارداري موجب ايجاد ناراحتي هاي جدي و غير طبيعي شدن نوزاد مي گردد. زنان بارداري كه در دوران بارداري به حد زياد مشروب مي نوشند، ممكن است كودكان غير طبيعي با نقيصه هاي ذهني يا جسمي به دنيا آورند. در يك آزمايشگاه – كه در اثرات الكل بر روي جنين مادران الكلي آزمايش انجام شد- مشخص گرديد كه: نوشيدن زياد و سپس قطع مصرف الكل در دوران بارداري، اثراتي را بر جنين مي گذارد. در 322 نوزادي كه غير طبيعي بودند، 32 درصد آنان متعلق به مادران مشروب خوار در حد افراط بودند و 14 درصد آنان متعلق به مادران مشروب خوار در حد متعادل و 9 درصد آنان متعلق به مادراني كه ترك كرده و در حال محروميت به سر مي برند. 20 نفر از 162 نوزادي كه پس از تولد دچار سندرم قطع الكل بودند، متعلق به مادراني بودند كه در دوران بارداري شان روزانه 300 ميلي ليتر يا بيشتر مشروبات الكلي مي نوشيده اند.