مسلما داشتن خواب کافي براي حفظ سلامتي لازم است اما بايد گفت که پرخوابي مي تواند دليل بسياري از مشکلات باليني نظير ديابت، افسردگي و افزايش خطر مرگ باشد. به عقيده محققان از بين دلايل بي شمار اين اختلال ، افسردگي و وضعيت اجتماعي- اقتصادي نا مطلوب نقش پر رنگ تري دارد. اين دو فاکتور مي تواند دليل بسياري از تاثيرات منفي بر سلامتي باشد. زيرا براي مثال مي توان گفت که افراد با سطح اجتماعي – اقتصادي نا مطلوب دسترسي کمتري به مراقبت هاي پزشکي دارند و بنابراين انبوهي از اختلالات نا شناخته مثل بيماري قلبي در جسم و روح آنها لانه کرده است، که مي تواند دليلي براي پر خوابي آنها شود.


چه مقدار خواب نرمال است؟
مقدار خواب نرمال در دوره هاي مختلف زندگي متفاوت است. اين مقدار وابسته به سن، سطح فعاليت بدني و سبک زندگي است. براي مثال در دوران استرس و بيماري شما نياز بيشتري به خواب را احساس خواهيد کرد. اما نياز به خواب در زمان هاي مختلف و در افراد مختلف تفاوت مي کند. با اين حال متخصصان پيشنهاد مي دهند که بزرگسالان بايد در طول شب بين 7 تا 9 ساعت خواب داشته باشند.


چرا برخي افراد زياد مي خوابند؟
براي افرادي که از پرخوابي رنج مي برند ، خوا ب بيش از اندازه نيز مي تواند دليل اختلال باليني باشد . اين امر سبب مي شود که فرد از احساس خواب آلودگي بيش از اندازه در طول شبانه روز رنج ببرد که حتي با چرت زدن هم رفع نمي شود.همچنين اين احساس سبب مي شود که آنها در طول شب نيز بيش از اندازه طبيعي به خواب روند. بسياري از افراد مبتلا به اين اختلال از اضطراب، سستي و مشکلات حافظه رنج مي برند. بيماري خفگي در خواب – اختلالي که باعث توقف دم به دم تنفس در خواب مي شود- نيزمي تواند دليلي براي افزايش نياز به خواب باشد. زيرا چرخه طبيعي خواب را بر هم مي زند. البته همه افراد پر خواب دچار اختلال باليني نيستند. ممکن است به دلايل ديگري نظير مصرف الکل و داروهاي خاص باشد. و در ميان افرادي نيز هستند که از خواب زياد لذت مي برند.

و اما اختلالاتي که باعث پر خوابي مي شود:


ديابت: در مطالعه اي که توسط محققان امريکايي صورت گرفته به اين نتيجه رسيده اند که رابطه معنا داري با پر خوابي و خطر ابتلا به ديابت وجود دارد. به عبارتي مي توان گفت افرادي که بيش از 9 ساعت در شب به خواب مي روند، 50 % بيشتر از بقيه مستعد ابتلا به ديابت هستند. اين استعداد در افرادي که ساعت خواب کمتر از نرمال(کمتر از 5 ساعت)دارند نيز مشاهده شده است.يعني مي توان گفت کم خوابي يا پر خوابي هردو مي تواند خطر ابتلا به ديابت را افزايش دهد.
چاقي: خواب بيش از اندازه باعث بروز چاقي مي شود. مطالعه اي نشان داده است که بيش از 9 ساعت در شب مي خوابند 21% بيشتر از بقيه در طول شش سال مبتلا به چاقي خواهند شد. اين ارتباط حتي با در نظر گرفتن غذا و تمرينات بدني ثابت است.


سردرد: در مورد افراد مستعد سردرد، خواب طولاني در آخر هفته و ايام تعطيل مي تواند باعث سر درد شود. محققان معتقدند که پر خوابي باعث تاثير بر فرارسانهاي عصبي (نظير سروتنين)در مغز مي شود. افرادي که در طول روز به خواب مي روند و در شب خوابشان مختل مي شود ، دچار سردرد صبح هنگام مي شوند.


کمر درد: براي افراد مبتلا به کمر درد اصولا پزشک دستور استراحت مستقيم در بستر مي دهد. و همين امر سبب پر خوابي مي شود. براي چنين افرادي توصيه مي شود که از فعاليت بدني روزانه خود بکاهند تا کمتر دچار کمردرد و تبع آن پر خوابي شوند.


افسردگي: اگر چه بي خوابي در افراد افسرده رايج تر از پر خوابي است با اين حال 15 % از افراد مبتلا به افسردگي دچار پر خو ابي هستند. و اين امر سبب بدتر شدن افسردگي آنها مي شود. لذا در بعضي از شرايط ويژه فقر خواب مي تواند درماني براي بيماران افسرده باشد.
بيماري قلبي: مطالعه اي نشان ميدهد که زناني که 9 تا 11 ساعت در شب مي خوابند 38% درصد بيشتر از بقيه مبتلا به بيماريهاي قلبي کرونري هستند. ولي تا کنون دليل اين ارتباط مشخص نشده است.


مرگ: مطالعات متنوع نشان مي دهد که شانس مرگ و مير در افرادي که 9 ساعت يا بيشتر به خواب مي روند بيشتر بقيه است. ولي دليل اين ارتباط نيز مشخص نشده است. اما محققان دريافته اند که افسردگي و وضعيت اجتماعي – اقتصادي نا مطلوب با پر خوابي مرتبط است. آنها گمان مي کنند که اين فاکتورها مي تواند سبب افزايش مرگ و مير در افراد پر خواب شود.