شیمی دان های دانشگاه شیکاگو برای اولین بار با استفاده از یک مدل آزمایشگاهی ساده که تنها شامل چند واکنش شیمیایی است قادر به پیش گویی زمان و مکان لخته شدن خون شده اند. به کمک این روش دانشمندان می توانند لخته شدن خون در آسیب های عروقی را در اندازه های ریز (میکرون) دنبال کنند. میکرون واحد اندازه گیری باریک تر از یک تار موی انسان است.
اگرچه دانشمندان اطلاعات زیادی در مورد 80 واکنش درگیر در فرآیند لخته شدن خون دارند اما هنوز سؤالات زیادی در مورد دینامیک تمامی واکنش ها باقی مانده است.
رستیم اسماگیلوف (Rustem Ismagilov) شیمی دان دانشگاه شیکاگو و همکارانش، روشی را گسترش داده اند که به کمک آن محققان می توانند نقش کمپلکس های حاکم بر واکنش های بیولوژیکی را درک کنند. مرگ و زندگی بستگی نزدیکی به لخته شدن خون کاملاً تنظیم شده و دقیق دارد. یک پاسخ لخته شدن سریع و مؤثر برای جلوگیری از خون ریزی در یک جراحت، ضروری است. اما لخته شدن مشابه در یک موضع اشتباه می توانند منجر به مسدود شدن عروق خونی و تهدید زندگی شود.
در گذشته دانشمندان لخته شدن خون در عروق را به کمک یک بالن دنبال می کردند اما مزیت مهم فناوری ریزسیالات، توانایی کنترل واکنش های پیچیده در مکان و زمان بحرانی است.
تاریخ شیمی دارای موارد زیادی از استفاده ی مدل های ساده برای فهم رفتار پیچیده است. در این تحقیق نیز دانشمندان به جای بررسی صدها معادله برای لخته شدن خون، آن را به سه معادله اصلی کاهش داده اند و از مطالعه این معادلات توانستند ویژگی های دینامیک زیادی از لخته شدن خون را توضیح دهند.
شیمی دان ها امیدوارند در آینده با استفاده از ریزسیالات به مطالعه سایر شبکه های پیچیده ای که اعمال بیولوژیکی مختلف را کنترل می کنند، بپردازند. در زمینه پزشکی نیز این روش راهی برای انجام سریع آزمایشات تشخیص باشد.