فلفل از میوه یا دانه های بوته ای رونده به نام «پی. نیگروم» واقع در مناطق استوایی به دست می آید که در ابتدا در سواحل غربی هندوستان رشد کرد. امروزه بیش از هشتاد درصد فلفل مورد نیاز ما از هند شرقی به ویژه اندونزی تأمین می شود. با وجود آن که فلفل گیاهی خودرو و وحشی است، ولی قسمت عمده ای از کشت آن در مزارع و کشتزارها صورت می گیرد. گیاه فلفل باید به طور مداوم کودپاشی و هرس شود. میوه آن در ابتدا سبز و سپس به رنگ زرد می آید و زمانی که می رسد، قرمز رنگ می شود. بوته فلفل پس از سه سال به ثمر می نشیند و در عرض هفت سال بازدهی آن به حداکثر می رسد. میوه های فلفل زمانی که به رنگ قرمز در می آیند، درست قبل از آن که کاملا برسند، چیده می شوند. دلیل این کار این است که میزان تندی آن در این زمان بیش تر است. سپس فلفل ها را جلوی آفتاب پهن می کنند تا خشک شوند و پس از خشک شدن رنگ شان سیاه می شود. ساده ترین راه برای مصرف فلفل سیاه آسیاب کردن آن است.