هزاران گونه مختلف زنبور در جهان وجود دارد، بنابراین عادت و روش های زندگی آن ها کاملا متفاوت است. در مناطق معتدل که زمستان خیلی سخت و سردی ندارد، ملکه های جوان و درشت اندام زمستان را در حفره هایی که در ساحل های شنی کاملا خشک و یا در مکان های مناسب دیگر به سر می برند. آن ها تنها عضوی از کندو هستند که زمستان را پشت سر می گذارند. در فصل بهار، هر ملکه ای که جان سالم به در برده است اجتماع جدیدی را تشکیل می دهد. زنبورهای عسل خوش شانس تر هستند و بیش تر عمر می کنند چرا که می توانند خود را با تمام شرایط سخت آب و هوایی سازگار کنند. آن ها دارای یک نظام و سازماندهی اجتماعی بسیار کار آمد و پیچیده هستند و از این لحاظ شباهت زیادی به اجتماعات بشری دارند. در کندوهایی که آن ها زندگی می کنند، زنبورهای کارگر دما را با دقت خیلی زیاد تنظیم می کنند و آن را در ۳۳/۸ درجه سانتی گراد (یا ۹۳ درجه فارنهایت) ثابت نگه می دارند زیرا بچه زنبورها در این مکان رشد و نمو می کنند. آن ها نمی گذارند که در خلال زمستان درجه حرارت داخل کندو به پایین تر از ۷/۲ درجه سانتی گراد برسد. از عسل ذخیره شده در کندوها به عنوان سوخت غذایی و به منظور جلوگیری از کاهش گرمای زیاد بدن شان استفاده می شود.