قابل توجه فوتباليست ها؛
در انتخاب رنگ كفش دقت كنيد
جام جم آنلاين: يک روانشناس انگليسي در يک سايت کفشهاي فوتباليستها را از ديدگاه روانشناسي مورد ارزيابي قرار داده و نشان داده است که کفش‌هاي سياه براي فوتباليستهاي حرفه اي، کفش‌هاي آبي براي فوتباليستهاي باتجربه، کفش‌هاي طلايي براي فوتباليستهاي قهرمان و سفيد براي استادان فوتبال است.

به گزارش مهر، مارتين پري روانشناس ورزشي و ويراستار مجله انگليسي «چهار چهار دو» در سايت footy-boots.com به بررسي روانشناسانه لوازم فوتبال مثل کفش، جوراب و پيراهني که فوتباليستها در هر سطح از آنها استفاده مي کنند پرداخته و اظهار داشته است که سبک و رنگ لباسهاي فوتباليستها نشان دهنده ويژگيهاي رفتاري آنها است به طوري که وقتي فوتباليستها در زمين فوتبال بازي مي کنند رنگها و سبکهايي را به هواداران نشان مي دهند و به اين ترتيب روحيات و خصوصيات رفتاري و اخلاقي خود را به آنها منتقل مي کنند.

در اين خصوص دکتر مارتين پري توضيح داد:«هنوز به خوبي کفش هاي سفيد آلن بال را دهه 70 به ياد مي آورم که اما در 10 سال اخير اين چيزها تغيير کرده اند و ديگر براي قهرمان پوشيدن کفشهاي رنگي مختلف لازم نيست. به طوري که يک فوتباليست ديگر تيپ خود را براساس ويژگيهاي شخصيتي خود انتخاب نمي کند و اغلب مي تواند هفته به هفته رنگ لباسهاي خود را براي تبليغات مارکها تجاري تغيير دهد».

در اين مورد مي توان به کفشهاي نارنجي کريستيانو رونالدو و کفشهاي سفيد خوئه کول اشاره کرد چراکه اين رنگها فروش مارکهاي تجاري توليد کننده آنها را بيشتر مي کند.

اين روانشناس در اين خصوص گفت:«من متاثر مي شوم وقتي مي بينم که امروزه فوتباليستها از رنگهاي اشتباه استفاده مي کنند براي مثال مدافعان نبايد کفش سفيد بپوشند و اين کاملا اشتباه است چون در حقيقت آنها بايد از کفشهاي سياه استفاده کنند. رنگ سياه نماد امنيت عملکرد فوتباليست است و نشان دهنده حرفه اي بودن آن است».

اين روانشناس فهرستي را منتشر کرده است که ارتباط ميان رنگ کفشها و روش بازي فوتباليستها را نشان مي دهد و پيشنهاد کرده که فوتباليستها به جاي استفاده از رنگهاي تبليغاتي از اين روش براي نشان دادن توان عملکردي خود استفاده کنند.

سياه: کاملا حرفه اي. اين فوتباليست خودمختار است و مي تواند امنيت ساير بازيکنان را تامين کند. اين کفشها براي کاپيتان تيم بسيار مناسب است. کسي که هميشه سياه مي پوشد هرگز عقيده خود را تغيير نخواهد داد.

سفيد: استاد. نماد نور و اطمينان. سفيد نشان مي دهد که فوتباليست از استعداد بدون بحثي برخوردار است و توانايي پراکندن نور نبوغ حرفه اي خود را دارد.

قرمز: سيب زميني جوشان. کسي که در غليان احساسات غوطه ور است. هميشه مخالف با ديگران است. بسيار تند و بي پروا و اغلب زود خشم است. يک بازيکن کاملا عالي است و واکنشهاي هولناکي از خود بروز مي دهد.

آبي: باتجربه. انتخاب مطلوبي براي فوتباليستهاي با تجربه 33 ساله اي که توانايي انتقال آرامش خود را به قهرمانان دارد و آرامش وي دروني است.

سبز: معما. کسي که در بسياري از بازيهاي تيم ملي شرکت مي کند و از شانس بالايي در اين رقابتها برخوردار است. اين فوتباليست نه تنها در ميدان فوتبال بلکه از نظر شخصيتي نيز گونه اي معما است. قادر است يک هفته به تنهايي تيم را برنده کند ولي هفته بعد هيچ موفقيتي به دست نياورد. به طور خلاصه هنرمند کلاسيک توپ است.

زرد: لوده و بانمک. روح و قلب تيم است. اين فوتباليست خوش بين و نشاط انگيز است و به نظر مي رسد هيچ چيز نمي تواند خوش خلقي وي را از بين ببرد. انرژي و اشتياق اين بازيکن زماني که گل مي زند به اوج خود مي رسد و معمولا پس از گل زدن حرکات جالب نمايشي از خود نشان مي دهد.

قهوه اي: سازماني شده. در کل مدافعي است که پاهايش روي زمين است. قهوه اي رنگ خاک است و اگر يک مربي زيرک وي را به عنوان کاپيتان انتخاب کند با حس وظيفه اي که دارد مي تواند آرامش را به تيم هديه کند.

طلايي: پسر طلايي. اين بازيکن قهرمان طلايي تيم است.

نقره اي: مرغ بدون سر. بازيکني با انرژي خستگي ناپذير. نقره اي رنگ ماه است و ايده نور و تعادل را مي دهد. بنابراين بازيکني که اين رنگ را انتخاب مي کند با ثبات است.

نارنجي: غيرعادي. سمبل آزادي حتي از نظر احساسي. اين رنگ به معني نيروي محرک غيرعادي و فوري است. نارنجي همچنين آرزوي قوي فرديت قهرمان گرايي را نشان مي دهد که و بنابراين مي تواند به دفعات خطاهايي را انجام دهد.