خرافی بودن یک ملت را نباید در رجوع به رمّالان و فال‌گیران دانست. این‌ها نشانه خرافی بودن یک ملت نیستند. در همه جای دنیا چنین خرافه‌هایی یافت می‌شوند. همیشه در شرق یا در غرب فرقی نمی‌کند عده‌ای دکّان‌دار چنین حرفه‌هایی بوده‌اند و معتقدان و مریدانی نیز داشته‌اند.

خرافی‌ بودن یک ملت را باید در جاهایی دیگر جُست. یکی از این خرافه‌ها آن است که ملتی را چنان از خود بیخود کند که حاضر باشد به خاطر یک مُشت مفاهیم واهی، یا به خاطر یکسری وعده وعیدهای غیر مسلّم، واقعی‌ترین و مسلّم‌ترین سرمایه خود یعنی جان خود را تلف کند. مثل هاراگیری ژاپنی‌ها در جنگ جهانی دوم، یا مثل جریان‌های انتحاری در دوران ما!