خشونت از نظر فیلسوف اصلاح‌گرا:




کارل ریموند پوپر، معروف به طرفداری از «اصلاحات تدریجی» است. در کتاب‌ «انقلاب یا اصلاح» هربرت مارکوزه از روش انقلاب دفاع می‌کند و پوپر از روش اصلاحات. با این‌همه پوپر یک فیلسوف واقع‌بین به شمار می‌آید. او در اندیشه‌های خود همیشه سعی می‌کند از نظریه‌پردازی‌های غیر واقع‌بینانه اجتناب ‌کند. به همین دلیل او اصلاحات را صددرصد تجویز نمی‌کند. چون او به خوبی می‌داند که مطلق‌گرایی در تئوری‌های اجتماعی راه به جایی نمی‌برد. به همین سبب او می‌گوید:‌‌ «چنین نیست که من در همه احوال و در کلیه‌ شرایط، مخالف انقلاب خشونت‌بار باشم.»
پوپر در دو مورد، توسل به انقلاب خشونت‌بار را جایز می‌شمارد:
۱. مورد اول هنگامی است که حاکمان راه را بر هرگونه اصلاحات ببندند. او می‌گوید:‌‌ «من هم مانند برخی از متفکران مسیحی قرون وسطی و دوران رنسانس که کشتن حاکمان جابر را جایز می‌دانستند بر این باورم که واقعا ممکن است در یک حکومت جابر و زورگو چاره ای جز انقلاب خشونت‌بار نباشد». اما او بلافاصله تذکر می‌دهد که «یگانه هدف هر انقلابی از این قسم، باید تأسیس دموکراسی باشد».
۲. مورد بعدی هنگامی است که اساس دموکراسی مورد حمله قرار می‌گیرد. او می‌گوید: «تنها در یک مورد دیگر در منازعات سیاسی استفاده از خشونت موجه است. و آن در هنگام ایستادگی در برابر هرگونه حمله (چه از داخل و چه از خارج) به اساس حکومت دموکراتیک و تعرض به روش‌های دموکراسی است. بر همه شهروندان وفادار واجب است که در برابر هر حمله‌ای از این قسم حتی با توسل با خشونت ایستادگی کنند».

- کارل ریموند پوپر، جامعه باز و دشمنان آن، ترجمه عزت‌الله فولادوند، نشر خوارزمی چاپ سوم ۱۳۸۰، ص ۹۵۷-۹۵۸.