اختلال استرس پس از سانحه


اختلال استرس پس از سانحه یکی از اختلالاتی است که بعد از مواجه شدن فرد با واقعه اسیب زا مانند جنگ وزلزله و تصادف شدید و تجاوز و ادم ربایی بروز کند. اگر شاهد اسیب جسمانی و مرگ غیرمنتظره یکی از عزیزان خود باشبم می تواند باعث این اختلال شود. شروع علایم حداقل 1 هفته و حداکثر 30 سال پس از سانحه می باشد. شابعترین سن ابتلا اوایل بزرگسالی و زنان نسبت به مردان اسیب پذیر تر هستند. علایم اصلی این اختلال: یاداوری و تجربه مجدد سانحه در رویا خواب و بیداری. اجتناب شدید از یاداوری خاطرات ان سانحه. تحریک پذیری و برانگیختگی شدید. سایر اختلالاتی که با ptsd همراه است است عبارتند از: افسردگی , اضطراب , حملات وحشتزدگی (panic disorder), مصرف مواد و الکل. بالا ترین میزان همزمانی این اختلال با افسردگی زیاد می باشد. به طور کلی مبنلایان بهptsd اغلب گوشه گیر , عصبانی حساس به سر و صدا , گاه به خاطر عذاب وجدان از زنده ماندن احساس گناه می کنند. ویزگی ptsd ان است که به طور ناگهانی یک عامل بسیار ناچیز و جزیی می تواند سر نخی برای یاد اوری افکار و تداعی خاطرات گذشته شود. درمان: رواندرمانی , مشاوره فردی , گروه درمانی , اموزش های خانوادگی ,رفتار درمانی , شناخت درمانی, هیپنوتیزم و دارو درمانی. دارو های مجاز در درمان ptsd عبارتند از : ایمی پیرامین , امی تریپ تیلین , و برای پر خاشگری های فرد از هالوپریدول استفاده کرد. الپرازولام در درمان این اختلال موثر بوده اما عوارض جانبی این دارو استفاده ان را محدود کرده است. در صورت احتمال خود کشی بستری شدن فرد الزامی میباشد.



منابع: اسیب شناسی روانی 1 سیدمحمدی . دستیابی سریع به اصول بیماریهای روانپزشکی دکتر مجتهدی و همکاران . جزوات استاد دکتر افسانه طاهری

جمع اوری مطالب : امیرعلی منصوری