نویسنده : عبدالصمد جودتی استیار
 قانون در اصل كلمه‌اي است يوناني به معني قاعده كه وارد زبان عربي شده،معرّب گرديده و از عربي به فارسي راه يافته است.
قانون به طور كلّي عبارت است از رابطۀ ثابتي كه بين اشياء وجود دارد. در علم حقوق قانون گاهي به معني عامّ و گاهي به معني خاصّ به كار گرفته مي‌شود.
قانون به معني عام، هر قاعده يا دستور كلّي است كه از طرف قدرت حاكمه كشور وضع و اطاعت از آن اجباري گردد.
پس قانون به معناي اعمّ شامل قانون اساسی، قانون­های مصوب مجلس، و مصوبات هیئت دولت اطلاق می شود.
قانون به معني خاص را قوۀ مقنّنه وضع مي‌كند كه به عنوان نمونه مي‌توان در ايران به قانون انتخابات رياست جمهوري، قانون انتخابات مجلس شوراي اسلامي و قوانين مربوط به شرايط قضات و اركان قوّۀ قضائيّه اشاره كرد.


منبع:
مدني، سيدجلال الدين؛ كليّات حقوق اساسي، تهران، انتشارات­پایدار، 1376، چاپ اول، صص 42- 41.