چای داروی شفابخش
چای یکی از دلپسندترین نوشیدنیهای متداول در جهان است، به‌طوری‌که پس از آنب بیشترین مصرف را در بین مردم دارد و به‌طور میانگین روزانه یک میلیارد فنجان چای نوشیده میشود.
اولین مرجع مسلم در مورد چای لغت‌نامه چینی (KuoPo) است که در سال ۳۵۰ میلادی یافت شد.
گیاه چای به گروهی از گیاهان به نام کاملیا نزدیک است و به نام علمی کاملیا سیننسیس نزد دانشمندان شهرت دارد، در جهان ۳۰۰۰ نوع گوناگون از آن تاکنون شناخته‌اند.
دو برگ و یک غنچه از این گیاه همیشه سبز که در آب و هوای گرم و مرطوب مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری رشد و نمو میکند برای ساختن چای خشک برداشت میشود.
تمام انواع چای را می‌توان به سه گروه عمده: تخمیری (چای سیاه)، تخمیر نشده (چای سبز)، نیمه تخمیری (چای اولانگ و پوچونگ) تقسیم کرد.
۱. چای سیاه: برگ‌های چای را ابتدا له می‌کنند و آنگاه در مجاورت هوا قرار میدهند تا تغییرات شیمیائی در آنها پدید آید (ابتدا رنگ برگ‌های چای قهوه‌ای میشود و سپس مزه مشخص چای سیاه در این مرحله به‌وجود میآید) سپس محصول را خشک می‌کنند.
۲. چای سبز: قدیمی‌ترین نوع چای است و بیشتر در ژاپن و چین طرفدار دارد. در تهیهٔ این محصول، برگ‌ها کمتر تحت تغییر و تحول قرار می‌گیرند و فقط گرما داده و سپس خشک می‌شوند، بنابراین رنگ سبز خود را حفظ می‌کنند.
۳. چای اولانگ و پوچونگ: به حد وسط بین دو نوع چای سیاه و چای سبز گفته شده است.
گفتنی است بیش از ۴/۳ چای دنیا به چای سیاه تبدیل میشود و این نوع چای بیشترین مصرف را نزد اروپائیان و آمریکائیان دارد.
● ترکیبات، آثار و خواص چای
ترکیبات اساسی برگ چای عبارتند از: آب، تانن، کافئین، اسانس‌های روغنی، آلبومین، قند، پکتین، خاکستر و... بعضی از این مواد در کیفیت چای اثر مثبت و برخی اثر منفی و تعدادی بی‌اثرند.
کافئین متعلق به گروهی از ترکیبات طبیعی به نام زانتین‌ها است، زانتین‌ها احتمالاً قدیمی‌ترین محرک‌های شناخته شده در شکل گیاهی هستند، همهٔ آنها با مقادیر مختلف محرک دستگاه عصب مرکزی و عضلات اسکلتی هستند، پیامد این تحریک به‌صورت افزایش هوشیاری، توانائی به تعویق انداختن خواب، افزایش قوه ذهنی برای فکر کردن است. کافئین یک از قدرتمندترین زانتین‌هاست.
مقدار کافئین موجود در چای بین ۲ تا ۵ درصد متغیر است، مقدار کافئین موجود در یک فنجان چای که حاوی ۱۴۰ گرم مایع باشد حدود ۲۵ تا ۷۵ میلی‌گرم است.
قوی‌ترین ترکیبات موجود در چای فلاونوئیدها هستند که بیشترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی را داشته و به میزان ۵/۱ ۵/۰درصد در گیاهان وجود دارد. (پژوهشگران ایتالیائی ثابت کرده‌اند که نوشیدن چای، خاصیت ضداکسندگی در بدن را تقریباً تا ۵ درصد افزایش میدهد).
ترکیب فنلی موجود در چای کاتشین است که ۳۰درصد وزن خشک چای را تشکیل میدهد، کاتشین چای حاوی اپی کاتشین (ـ) اپی گالاکتو کاتشنی (ـ) و استرهای گالانته آنهاست.
از جمله اثرات این ترکیبات فنلی جلوگیری از اکسیداسیون چربی، ممانعت از تصلب شرائین در بدن، به تعویق انداختن پیری زودرس، خاصیت آنتی موتاژنی، ضدسرطانی، و از طرف دیگر در سیستم‌های غذائی حاوی چربی حفظ پایداری است.
● املاح موجود در چای
چای منبع غنی از دو مادهٔ معدنی ضروری برای سلامتی یعنی منگنیز و پتاسیم است. منگنز در رشد استخوان‌های بدن نقش دارد و برای تأمین سلامتی بدن روزانه دو تا پنج میلی‌گرم منگنز مورد نیاز است. چای یک منبع غذائی از منگنز در رژیم غذائی است که مصرف پنج تا شش فنجان آن حدود ۴۵ درصد نیاز انسان به این ماده معدنی را تأمین میکند.
پتاسیم برای حفظ ضربان قلب اهمیت دارد و اعصاب ماهیچه‌ها را فعال کرده، میزان مایعات درون سلولی را تنظیم میکند. کمبود این ماده منجر به ضربان نامنظم قلب و کوفتگی عضلانی میشود. مصرف روزانهٔ ۶-۵ فنجان آن حدود ۷۵ درصد میزان جذب روزانه توصیه شده پتاسیم در افراد بالغ را تأمین میکند.
از املاح مهم دیگر موجود در چای فلوئورید است، همان‌طور که میدانیم فلوئورید به مینای دندان استحکام بخشیده و از پوسیدگی آنها جلوگیری میکند، چای از به‌وجود آمدن پلاک دندان جلوگیری میکند و بعضی از باکتریهای موجود در دهان را که عامل بیماری لثه‌اند، از بین می‌برد.
چای حاوی ویتامین‌هائی است مانند: ویتامین A که خواص ایمنی دارد، ویتامین B۶ که در سوخت بدن نقش حیاتی دارد، ویتامین B۲ که برای آزادسازی انرژی از غذا ضروری میباشد.
● چای از بروز سرطانها جلوگیری میکند:
کسانی‌که زیاد چای سبز یا سیاه مینوشند کمتر به سرطان دچار می‌شوند، مؤسسهٔ ملی سرطان شانگهای چین دریافته است مردان و زنانی‌که هر روز دست کم یک فنجان چای مینوشند احتمال ابتلایشان به سرطان مری ۲۰ تا ۵۰درصد کاهش یافته است، ولی نباید چای را بسیار داغ نوشید چرا که امکان ابتلا به سرطان مری را ۵ برابر میکند.
چای سبز و سیاه و پلی‌فنل‌های موجود در آن نقش بازدارنده علیه بسیاری از کارسینوژن‌ها دارد، جلوگیری از کارسینوژن‌ها یکی از اساسی‌ترین استراتژی در کنترل سرطان است.
سرطان‌هائی که ثابت شده است که چای اثر بازدارندگی در رشد آنها دارد عبارتند از: سرطانهای پوست، ریه، مری، معده، کبد، دئودنوم، رودهٔ کوچک، لوزالمعده، و غدهٔ سرطان است.
چای همچنین نقش عمده‌ای در جلوگیری از سرطان پوست در برابر اشعهٔ ماوراء بنفش دارد.
انواع چای‌ها میزان متفاوتی پلی‌فنل دارندکه به‌عنوان کاتشین‌ها هم نام‌گذاری می‌شوند و از میان آنها EGCG (اپی گالو کاتشین گالات) شناخته‌شده‌ترین و مهمترین آنهاست.
چای سبز در جلوگیری از آفتاب‌سوختگی‌ها که منجر به سرطان پوست میشود تا ۹۰ درصد مؤثر است به‌طوری‌که در آینده چای سبز به‌عنوان یکی از مواد تشکیل‌دهنده در داروهای ضدآفتاب‌زدگی استفاده خواهد شد.
موضوع قابل مطرح دیگر این است که در برخی حالات، اشخاصی که مقدار زیاد چای مصرف می‌کنند ممکن است دچار کاهش ویتامین B۱ (تیامین) و همچنین آهن شوند، این مسئله براثر حضور (تانین‌های) موجود در چای است که با تیامین کمپلکس داده و نیز مانع جذب آهن می‌شوند. البته پیشنهاد دیگری به این‌صورت مطرح میشود که ممکن است کافئین سطح آنزیم ترانس کتولاز را که فعالیتش به حضور تیامین وابسته است کاهش دهد، کاهش سطح ترانس کتولاز موجب بروز همان علائمی میشود که کاهش تیامین موجب میشود.
● چه اندازه چای باید بنوشیم تا از فایده‌های پزشکی آن بهره ببریم؟
نوشیدن ۴ تا ۵ فنجانی چای در روز مناسب است، همچنین پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند چای بدون مواد افزودنی همچون شیر، آب‌لیمو، به‌ویژه شکر و قند که پوسیدگی دندان را تسریع میکند نوشیده شود.
البته مصرف چای در افرادی‌که دچار ناراحتی‌های قلبی، نقرس، سنگ‌کلیه، روماتیسم هستند باید کم باشد و نیز در افراد سالم هم مصرف بیش از اندازه آن باعث نشانگان تی‌اسم میشود که علائم آن تندی نبض اکستراسیستول، اختلالات عصبی و ضعف است.
● چای چه مدت باید دم بکشد؟
طبق بررسی‌های جدید برای استفاده بهینه از خاصیت ضداکسندگی چای، باید آنرا سه دقیقه در آب داغ خیساند و برای هر فنجان یک چای کیسه‌ای یا یک قاشق چایخوری چای باز در نظر گرفت. گفتنی است که در عرض سه دقیقه اول تقریباً تمام کافئین چای آزاد میشود. دم کردن زیاد از حد چای باعث افزایش میزان تانین آزاد آن میشود و به‌همین دلیل زیان‌آورتر میشود. به‌یاد داشته باشیم، چای بنوشیم ولی زیاده‌روی نکنیم.
چای وهر چه که باید درمورد آن بدانید
من همچنان بی امضاء
پاسخ با نقل قول
چای در ایران
بوته چای برای نخستین بار در چین و در حدود پنج هزار سال پیش شناخته شد که به تدریج خواص درمانی آن کشف شد. علاوه بر آن از چای برای مصارف رنگ‌آمیزی نیز استفاده می‌شده است.
امروزه توجه پژوهشگران به پلی‌فنل‌های چای سبز و سیاه که مهمترین آنها اپی گالوکاتچین گالات است، جلب شده و روز به روز خواص جدیدتری از این ترکیبات را پیدا می‌کنند. پلی‌فنل‌های چای در پیشگیری و تسریع درمان و جلوگیری از پیشرفت بیماری‌هایی نظیر سرطان مری، معده، کبد، لوزالمعده، دوازدهه، روده کوچک، روده بزرگ، پوست، ریه، سینه و پروستات نقش دارند. مصرف چای سیاه نشان داده است که در کاهش بیماریهای قلبی عروقی از راه کاهش کلسترول و تری اسیل گلیسرول در افراد موثر است. چای در درمان لوسمی و کاهش پوسیدگی دندان، جلوگیری از انباشتگی آهن در کبد بیماران هموکروماتوز نیز اثر خوبی دارد.
سابقه‌ی مصرف چای سبز در چین به حدود ۵۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد . هر چند در برخی لغتنامه‌های قدیمی سابقه‌ی مصرف حدود سیصد و پنجاه سال قبل از میلا مسیح بیان كرده‌اند. مردم چین بهترین كسانی هستند كه طبیعت چای سبز را درك میكنند. منشاء استفاده از چای سبز به عنوان یك نوشیدنی به طور كامل مشخص نیست گفته میشود حدود ۲۷۳۷ سال قبل از میلاد مسیح هنگامی كه چند برگ گیاه كاملیا سیننسیز در فنجان آب جوش امپراتور شن‌نانگ می‌افتد، مردم باستان شروع به دم كردن آن كرده‌اند.
چای كوهی در اروپا و آمریكا به‌نام ست جونز شهرت دارد و مدتی است كه بسیار معروف شده و تقریباً برای هر بیماری به‌كار می‌رود.
گفته میشود نخستین بوته‌های چای حدود ۲۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در كشور چین كشت شد و دم كرده آن برای رفع خستگی مصرف میشد. 
در حقیقت چای یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌ها در دنیا است. چائی که محبوب‌ترین نوشیدنی گرم در جهان و مورد علاقه همگان است، طعم مطبوع و نستباً تلخی دارد و حالت سبکی دلپذیری را به همراه می‌آورد. این خصوصیات، از مواد شیمیائی مختلفی است که در برگ چای وجود دارد.
چای غنی از پلی فنل است که به نظر می رسد دارای خواص ضد سرطان ، ضد باکتری ، ضد ویروس و آنتی اکسیدان باشد . چای سبز دارای پلی فنل کاتچین است . چای سیاه که در حقیقت چای سبز تخمیر شده است دارای رنگدانه های پلی فنل بنام تیافلاوین است که در طی روند تخمیر تولید می شوند . 
