همانطورکه اینترنت و سایر شبکه های ارتباطی وارد زندگی روزمره ما میشوند، لازم است کاربران این شبکه ها را درسنین پائین طوری تربیت نمائیم که خودرا شهروند شبکه ای احساس کنند. برای تامین این مساله باید یک جامعه شبکه ای ایجاد کنیم و سپس فعالیتهای یادگیری را برای آنان به گونه ای نهادینه کنیم که تحت یادگیری مبتنی برجامعه باشد. یک شهروند شبکه ای میتواند یک معلم، یک دانش آموز، والدین یا هرکس دیگری باشد که ازطریق شبکه های جامعه مدار به یادگیری میپردازد.
به طورکلی محیط یادگیری شبکه ای دارای دولایه است. لایه اول زیرساخت شبکه و سخت افزاراست و لایه دوم، ابزارهای نرم افزاری همانند مرورگرها، میباشد. ساختارلایه ای یادگیری شبکه ای به صورت زیرمیباشد:
ارزیابی:
1- نظریه
2- آموزش هوشمند
3- زمینه یادگیری
4- مدلهای فعالیت یادگیری
5- محتوای منابع
6- ابزارهای اصلی
7- زیرساختهای شبکه و سخت افزار
بنابراین با به کارگیری این لایه های اساسی، فعالیتهای یادگیری درشبکه میتوانند به گونه ای طراحی شوند که یادگیرندگان بتوانند ابزارهای نرم افزاری را با یکدیگرمبادله کنند و به محتوای منابع مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند. علاوه برسخت افزار و محتوای منابع، فعالیتهای یادگیرنده نیز مورد توجه قرارمی گیرند. دربخش زمینه یادگیری، روشهای آموزش یادگیرندگان مورد ارزیابی قرارمی گیرند و اطلاعاتی درباره سودمندی تمام نظام یادگیری شبکه ارائه می دهند و نظریه هایی را درباره رفتاریادگیری شبکه ای فراهم می سازند.