زمستان

[sara.it69]

• سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ،
• سر ها در گریبان است .
• کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را .
• نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،
• که ره تاریک و لغزان است .
• وگر دستِ محبت سوی کس آزی ،
• به اکراه آورد دست از بغل بیرون ؛
• که سرما سخت سوزان است .
• نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون ، ابری شود تاریک
• چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .
• نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم
• ز چشمِ دوستان دور یا نزدیک ؟
• مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیرِ پیرهن چرکین
• هوا بس ناجوانمردانه سرد است... آی...
• دمت گرم و سرت خوش باد !
• سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای !
• منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم .
• منم من ، سنگ تیپا خورده رنجور .
• منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور .
• نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بی رنگِ بی رنگم .
• بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم .
• حریفا ! میزبانا ! مهمان سال و ماهت پشت در چون موج میلرزد .
• تگرگی نیست ، مرگی نیست .
• صدائی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است .
• من امشب آمدستم وام بگذارم .
• حسابت را کنار جام بگذارم .
• چه می گوئی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
• فریبت میدهد ، بر آسمان این سرخیِ بعد از سحرگه نیست .
• حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است .
• و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده .
• به تابوت ستبر ظلمت نه تویِ مرگ اندود ، پنهان است .
• حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است .
• سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت .
• هوا دلگیر ، درها بسته ، سر ها در گریبان ، دستها پنهان ،
• نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین ،
• درختان اسکلتهایِ بلور آجین .
• زمین دلمرده ، سقفِ آسمان کوتاه ،
• غبار آلود مهر و ماه ،
• زمستان است .