یکی از معضلاتی که امروز جامعه شیعی با آن دست به گریبان است ، دوستان جاهل است که از داخل تیشه به ریشه تشیع می زنند . آنان با علم کردن برائت و سوء تفسیر برائت به فحش و دشنام به کسانی می پردازند که از مقدسات اکثریت مسلمانان به حساب می آیند . آنان با این کار خود هم از یکطرف شیعیان را افرادی بد زبان و فحاش معرفی می کنند و چهره تشیع را با این کار جاهلانه خود زشت جلوه می دهند که ببینید تشیع این است که به پیروان خود جز فحش چیزی نمی آموزد و از سوی دیگر جاهلان و مغرضان طرف مقابل را وادار می کنند بخاطر افرادی که دوست شان دارند ، دست به جنایت بزنند و مسلمان کشی به راه بیندازند.

اکنون ببینیم این عمل که برخی تحت لوای برائت انجام می دهند تا چه حد مشروع است و با آموزه های ائمه (ع) سازگاری دارد :



در جنگ صفین حجر بن عدی و عمرو بن حمق خزاعی بیرون آمدند و به اظهار تنفر و لعنت بر شامیان پرداختند . علی (ع) به ایشان پیام فرستاد : از آنچه در باره شما گزارش می دهند دست بکشید و نزد من بیایید . (چون آن دو آمدند ) گفتند : ای امیر مومنان مگر حق با ما نیست ؟ فرمود : چرا [گفتند : آیا آنان بر باطل نیستند ؟ فرمود : چرا ] گفتند : پس از چه رو ما را از دشنام گویی به آنان بازداشتی ؟ فرمود : " کرهت لکم ان تکونوا لعانین شتامین" برشما روا ندانستم که نفرینگر و دشنامگو باشید.[1]

عن ابراهیم بن ابی محمود قال : قلت للرضا (ع) : یابن رسول الله (ص) ان عندنا اخبارا فی فضائل امیر المومنین (ع) و فضلکم اهل البیت و هی من روایه مخالفیکم و لا نعرف مثلها عنکم افندین بها ؟

... ثم قال الرضا (ع) یابن ابی محمود : ان مخالفیننا وضعوا اخبارا فی فضائلنا و جعلوها علی ثلاثه اقسام : احدها الغلو ، ثانیها التقصیر فی امرنا ، ثالثها ، التصریح بمثالب اعدائنا . فاذا سمع الناس الغلو فینا کفروا شیعتنا و نسبوهم الی القول بربوبیتنا و اذا سمعوا التقصیر اعتقدوه فینا و اذا سمعوا مثالب اعدائنا باسمائهم ثلبونا باسمائنا و قد قال الله عز و جل : و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم .[2]

ابراهیم بن ابی محمود می گوید : من به امام رضا (ع) گفتم : یا بن رسول الله (ص) نزد ما اخباری از فضایل امام علی (ع) هست که از مخالفان شما شنیده ایم و مانند آن را از شما نشنیده ایم آیا به آن معتقد گردیم . امام (ع) فرمود : ای پسر ابی محمود ! مخالفان ما درشان ما سه نوع خبر جعل کرده اند: یکی اخبار غلو ، دوم اخبار تقصیر در کار ما ، سوم اخباری که تصریح دارند به بدگویی و دشنام دشمنان ما .

تا هرگاه مردم اخبار غلو را بشنوند ، شیعیان ما را تکفیر کنند که این ها قایل بربوبیت امامان خود هستند و هرگاه اخبار تقصیر را بشنوند به آن معتقد گردند (که آری امامان شیعه همین قسم اند) و هرگاه اخباری که زشتی و بدگویی دشمنان ما را می کند با ذکر اسامی آن ها ، به بدگویی علیه ما بپردازند . در حالیکه خداوند فرموده : " و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله " [3]

به امام صادق (ع) عرض کردند :‌

قیل له : انا نری فی المسجد رجلا یعلن بسب اعدائکم و یسبهم . فقال :‌ ماله ؟ لعنه الله تعرض بنا . قال الله "‌ ولا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم "

ما در مسجد مردی را دیدیم که آشکارا به دشمنان شما دشنام می داد و آن ها را لعن می کرد . حضرت فرمود : چه کار می کند ؟ خدا لعنتش کند . او ما را در معرض فحش و دشنام قرار می دهد .

با این حساب اگر کسانی به اصطلاح برائت به آن شکل می پردازند و به لعن و سب برخی افراد می پردازند ، مشمول " ماله لعنه الله تعرض بنا " خواهد بود
مراجعه کنید به shiah2.mihanblog.com/post