یکی از چیزهایی که باعث غفلت انسان از مرگ و آخرت می شود آرزوهای طولانی و چون این آرزو ها ‏دست نیافتنی است، وشخص تمام سعی و تلاش خود را برای رسیدن به آن بکار می بندد و این باعث ‏می شود که همه فکر و ذکرش را مشغول کند و از آخرت غافل شود.

اما هر آرزویی در دین مورد سرزنش نیست بلکه یک سری از آرزو ها خوب است و باعث بقاء زندگی ‏بشر می باشد و بدون آن زندگی سخت و یا نا ممکن خواهد بود و امید و آرزو آخرین چیزی است که ‏دست از گریبان انسان بر مدارد.
روزی حضرت عیسی- علیه السلام- در محلی نشسته بود، پیر مردی را دید که زمین را با کلنگ برای ‏زراعت و کشت زیر و رو می کرد. آن حضرت گفت خدایا! آرزو را از دلش پاک کن. در این موقع پیرمرد ‏بلافاصله کلنگ خود را یک طرف انداخت و روی زمین خوابید. ساعتی گذشت.
عیسی - علیه السلام- عرض کرد خداوندا! دو مرتبه آرزو را به او بر گردان. ناگاه آن مرد بلند شد و کار ‏خود را از سر گرفت.
حضرت عیسی- علیه السلام- جلو رفت و پرسید : پیرمرد! چطور شد کلنگ را بر زمین گذاشتی و بعد ‏از ساعتی مشغول کار شدی؟
گفت: در بین کار کردن با خودم گفتم: تا کی باید زحمت بکشی! تومردی پیر و از کار افتاده ای و شاید ‏همین الان و یا چند لحظه دیگر مرگ به سراغت بیاید، با این اندیشه دست از کار کشیدم؛ اما هنگامی ‏که دو مرتبه کار کردم با خود گفتم: فعلا که زنده هستی و برای هر کسی که بخواهد زنده بماند وسایل ‏زندگی و رفاه لازم است، پس باید کار کنی و زاد و توشه ای برای خود تهیه کنی.(سفینة البحار،1/31)‏