بدون شک استفاده از محصولاتی که بر اساس پردازنده‌های خوش‌کیفیت Core i۵ و Core i۷ روانه بازار شده‌اند و خریداری آن‌ها برای مخاطبان امکان‌پذیر است، صرفه اقتصادی ندارد. اینکه چرا به این صراحت در این‌باره اظهارنظر می‌کنم را در ادامه خواهید خواند، اما بد نیست بدانید که مخاطبان این محصولات تا اطلاع بعدی به عده قلیلی محدود شده‌اند که اگر قرار باشد درصد آن‌ها را به کل خریداران محاسبه کنیم، به یک‌صدم درصد هم نمی‌رسند. با سر و صدایی که این محصولات در شبکه‌های خبری جهان و البته ایران به پا کرده‌اند بسیاری از مخاطبان را جو گرفته و این‌گونه تصور می‌کنند که دنیای پردازنده‌های کنونی Intel Core ۲‌ به پایان رسیده است. صد البته که این چنین نیست و بین خودمان باشد که Intel قرار است این خانواده از پردازنده‌ها را با قالب عنوان جدید Core i۳ روانه بازار کند. البته نمی‌خواهم اصرار بی‌خودی داشته باشم که بی‌خیال این دسته از محصولات شوید، خیر. خیالم از این بابت راحت است، زیرا قیمت آن‌ها آنقدر بالاست که حس دافعه‌ای ذاتی در خریدار علاقه‌مند ایجاد خواهد کرد. این را نیز یادآوری می‌کنم که خریدار ایرانی ناگزیر است که محصولات نوبرانه بازار را حداقل بیست تا سی درصد گران‌تر از قیمت معمول در بازارهای جهانی خریداری کند و لام تا کام نیز حق اعتراض ندارد. پیش از این در این‌باره صحبت شده است و در ادامه به بحث داغ محصولات سازگار با پردازنده‌های متفرعن، اما خوش‌کیفیت Intel Core I می‌پردازیم.
● معضل مادربرد
در حال حاضر فقط مدل‌های خاندان Core i۷ در بازار عرضه شده‌اند و قرار است که به همین زودی‌ها مدل‌های خاندان Core i۵ نیز روانه بازار مصرف جهانی شوند. هر مادربردی از این جماعت پشتیبانی نمی‌کند و ارزان‌ترین مادربردی که از پردازنده‌های Core i۷ پشتیبانی می‌کند در بازار جهانی حداقل ۱۷۰ دلار قیمت دارد. اوضاع بازار داخلی که وخیم‌تر از بیرون است و ارزان‌ترین مادربرد پیشین این پردازنده‌های متفرعن خوش‌کیفیت حداقل ۲۲۰ هزار تومان قیمت دارد.
پیش از این گفته بودم که چیپ‌ست‌های متنوعی توسط Intel‌ برای پشتیبانی از پردازنده‌های خاندان Core i۷ و Core i۵ تولید شده و در اختیار سازندگان مادربرد قرار گرفته‌اند. از آنجا که مدل‌های Core i۷ در زمره پردازنده‌های حرفه‌ای قرار دارند، تمامی سازندگان، مادربردهای خود را بر مبنای چیپ‌ست اشرافی Intel X۵۸ طراحی و روانه بازار کرده‌اند. مادربردهای دیگری نیز بر اساس چیپ‌ست‌های ارزان‌تر این شرکت مانند Intel P۵۵ تولید شده و برای عرضه در بازار، ورود رسمی مدل‌های Core i۵ را انتظار می‌کشند. پردازنده‌های Core i۷ و حتی Core i۵ از مدل‌های فاخر و حرفه‌ای بازار پردازنده‌ها قلمداد می‌شوند و کاربر ایرانی نمی‌تواند آن‌ها را با قیمتی کمتر از ۲۵۰ هزار تومان تهیه کند.
انحصار در این وادی از آن Intel است، هر چند nVIDIA تلاش می‌کند در این بازار سهمی از آن خود کند، اما با مقاومت سخت Intel در طراحی چیپ‌ست‌های سازگار با این پردازنده‌ها مواجه شده است. شرکت nVIDIA سعی دارد با استفاده از بندهای قانون ضد انحصار (Antitrust) بر Intel فایق آید و مجوز طراحی چیپ‌ست را دریافت کند.
کاربر ایرانی نباید از محصولات سازگار با Core i۷ و Core i۵ استفاده کند، زیرا باید محدودیت‌های بسیاری را در امر ارتقا تحمل کند. پردازنده‌های Core i۷ با سوکت ۱۳۶۶ پینی و پردازنده‌های Core i۵‌ با سوکت‌های ۱۱۵۶ پینی سازگار هستند، از این‌رو امکان خرید یک مادربرد درست و درمون و ارتقا پردازنده به دلیل تفاوت سوکت‌ها امکان‌پذیر نیست.
کاربر عام ایرانی نباید از پردازنده‌های Core i۷ و Core i۵ و به ‌تبع آن از مادربردهای سازگار با آن‌ها استفاده کند، زیرا از لحاظ کیفی و توان پردازشی نیازی به آن‌‌ها ندارد. همین پردازنده‌های Core ۲ Duo و Core ۲ Quad با مادربردهای خانواده Intel P۴۵ و Intel G۴۵ فراتر از نیاز بسیاری از کاربران هستند.
شرکت Intel‌ رویکرد جدیدی اتخاذ کرده و مخاطبان را مجبور به استفاده از پردازنده و مادربرد هم‌تزار کرده است. در نگاه اول تفاوت محسوسی بین رویکرد کنونی با رویکرد آتی Intel وجود ندارد، اما نتیجه ساده رویکرد جدید این شرکت آن خواهد شد که برای تغییر خانواده پردازشی از Core i۳ به Core i۵ یا Core i۷ ناگزیر به تغییر مادربرد خواهید بود.
این را هم اضافه کنم که مدل‌های Core ۲ سازگار با سوکت‌های ۷۷۵ پینی کنونی از اواسط زمستان جاری با عنوان جدید Core i۳ و سازگار با سوکت ۱۱۵۶ پینی روانه بازار خواهند شد. مدل‌های Core i۳ تفاوت کیفی محسوسی با مدل‌های Core ۲ ندارند و استفاده از آن‌ها تا اطلاع بعدی توصیه نمی‌شود.
از این‌رو خرید مادربرد جدید برای استفاده از پردازنده اخیر توصیه نمی‌شود، مگر برای اهالی حرفه‌ای و البته پولدار!
● معضل حافظه
استفاده از پردازنده‌های Core i۷ و Core i۵ را توصیه نمی‌کنم، زیرا بدون هیچ اغماضی فقط از حافظه‌های نسل DDR۳ پشتیبانی می‌کنند و علاوه بر گران بودن، کیفیت متفاوتی نیز ارایه نمی‌کنند. شاید حافظه‌های DDR۳ برای نیازهای حرفه‌ای گزینه مناسبی باشند، اما برای استفاده‌های عام تفاوتی با حافظه‌های DDR۲ ندارند. همین چهار سال پیش بود که حافظه‌های DDR۲ به زور Intel همه‌گیر شدند، در حالی که AMD تا مدت‌ها در برابر این حرکت مقاومت کرد و اندکی بعد بدان تن داد و حافظه‌های DDR از بازار خارج شدند. همین ماجرا در حال تکرار است و باز هم قرار است که حافظه‌های DDR۳ با زور Intel وارد بازار مصرف شوند، در حالی‌ که از بعد فنی نیازی به آن‌ها نیست!
قیمت مدل‌های DDR۳ گران‌تر از مدل‌های DDR۲ است و استفاده از آن‌ها برای مخاطبان عام صرفه اقتصادی ندارد. دیگر اینکه، برای همراهی با مدل‌های Core i۵ می‌توان از مدل‌های معمول DDR۳ استفاده کرد، اما برای همراهی با مدل‌های Core i۷ ناگزیر به استفاده از مدل‌های فاخر DDR۳ هستید، زیرا کیفیت کامل در شرایطی خاص حاصل خواهد شد. این را نیز بگویم که قیمت مدل‌های DDR۲ در حال افزایش و قیمت مدل‌های DDR۳ رو به کاهش است، اما کاهش قیمت حافظه‌های DDR۳ دلیل درستی برای خرید نخواهد بود!
● نکته پایانی
بعید نیست، کاربری که تازه می‌خواهد اقدام به خرید کند برای خرید مجموعه سازگار با Core i۷ و Core i۵ وسوسه شود. حتی هستند افرادی که حاضرند یکی دو ماه بیشتر دندان روی جگر نهند تا قیمت‌ها کاهش یابد. به طور قاطع می‌گویم که شاید استفاده از پردازنده‌های Core i۷، Core ۵ و Core i۳ همراه با مادربردهای سازگار و حافظه‌های DDR۳ از اردیبهشت‌ماه سال آینده قابل توصیه باشد!