1)تصميم به بخشيدن را به خاطر خودم مي گيرم.


2)سعي مي کنم خودم را به جاي طرف مقابلم بگذارم.


3)تصور مي کنم رفتار ديگران به قصد اذيت وآزارم نبوده .


4)از خودم مي پرسم آيا آنچه اتفاق افتاده است شايسته ي کينه به دل گرفتن ودشمني است؟


5)با خود مي انديشم آيا کاري که بامن کرده اند با ديگران نکرده ام؟


6)اگر نتوانم اتفاقي را که افتاده است تحمل کنم قيچي بزرگي را مجسم مي کنم که رشته ي ميان من وجلادم را قطع مي کند.


7)درک مي کنم که کينه طناب زخيمي است که مرا محکم به آزار رسانم مي بندد.


8)حقيقت راهمان طور که هست قبول مي کنم.


9)از اين فکر دست برمي دارم که فقط ابراز تاسف وندامت طرف مي تواند رنجش مرا تسکين دهد.


10)ايمان دارم :"لذتي که در عفو هست در انتقام نيست."


11)وقتي توانستم ديگران را ببخشم به خودم به خاطر بزرگ منشي وداشتن روحي متعالي تبريک مي گويم.


منبع:بر گرفته از کتاب 81روش براي آموختن بخشودن ديگران :


مولف:ماري بورل ترجمه:شهرزاد همامي