حیوانات مانند ما سخن نمی گویند اما با روشهای مختلفی با همنوعان خود ارتباط حاصل کرده و مقصود خود را به آنها می فهمانند . مورچه ها زمانی که منبع غذایی را به مورچه های دیگر نشان دهند ، در هنگام راه رفتن ردپای شیمیایی که بوی خاصی می دهد از خود باقی می گذارند و در نتیجه مورچه های دیگر با دنبال کردن آن به منبع غذا می رسند . زنبور عسل برای آگاه کردن زنبورهای دیگر از یک وسیله ی ارتباطی دیگری استفاده می کند و آن انجام حرکاتی شبیه رقص است .
زنبور کارگاه نه تنها منبع غذایی ، بلکه فاصله ی منبع غذا تا کندو را نیز به همنوعانش مخابره می کند . زنبور عسل اطلاعات خود را از یک منبع غذایی جدید به حافظه می سپارد و چون کندو باز می گردد ، این اطلاعات را به زنبورهای دیگر انتقال می دهد . این رقص در درون کندو و روی یک خط عمود بر شعاعی از منبع غذایی انجام می گیرد و طوری است که از جهت خورشید , و زوایای موجود ، برای فهماندن مکان غذا استفاده می شود . این رقص به منزله ی یک ارتباط کامل و یک زبان رمزی است .
زنبورهای عسلی که از این طریق از منبع غذا آگاه شده اند بسرعت قادر به پیدا کردن منبع غذایی می باشند .