نکاتی در مورد سوارکاری و اسب

**مژگان** · 02-15-2010, 02:46 PM

آشنايي با اسب و روانشناسي آن :

اسب براي زندگي در دشتهاي وسيع و باز آفريده شده تا به تاخت از دست حيوانات درنده فرار كند در جستجوي غذا به مسافتهاي دور برود و بالاخره آفريده شده تا در گله يا رمه زندگي كند. اسب براي سواري دادن بوجود نيامده بشر از ديرباز خود اين نقش را كشف نمود و به عنوان وسيله‌اي آن را به خدمت گرفته است.

اسب حيواني فريبنده و سحرآميز است كه داراي زيبايي، وقار، حساسيت و توانايي ورزشي بالائي است.

از آنجا كه حيواني اجتماعي است نه تنها نياز مبرمي به زندگي گروهي دارد بلكه داراي سيستم دقيق ارتباطي است.

برخي از علائم اسبها صوتي است و ما مي‌توانيم بدون هيچ مشكلي آنها را تشخيص دهيم.

اسب شكارچي نيست شكار است. پس به طور طبيعي موجودي است ترسو او مبارزه‌جو نبوده و بيشتر مي‌دود. اندام بزرگ و سرعت وسايل دفاعي او هستند.

اسب موجودي بسيار حساس و زودرنج است اگر به او احترام گذاشته نشود نمي‌توان از او انتظار احترام متقابل داشت. او با حافظه‌اي استثنايي تابع عادت است. كارهاي او از قبيل لگد زدن، گاز گرفتن و …. نتيجه ترس از ناشناخته‌هاست و تنها وسايل دفاعي او هستند.

اسب حيواني وفادار و نجيب است كه نسبت به صاحب خود دلبستگي فراوان دارد اما بايد توجه داشت كه اسب به همان اندازه كه وظيفه‌شناس و عاطفي است متوقع نيز مي‌باشد و بي‌مهري صاحبش را تحمل نمي‌كند. ميزان وظيفه‌شناسي و عطوفت اسب در ميدان‌هاي جنگ پيشين ديده شده است. عكس‌العملهاي اسب دفاعي است. او در بستر طبيعت به مانند ديگر موجودات از اصل تنازع بقا پيروي مي‌كند و حركاتي غريزي و طبيعي را براي بقاي نسل خود دنبال مي‌كند.

حركات اسب گوياي حالت روحي و رواني اوست. مثلاً شيهه اسب كه اگر به صورت بلند و با صداي زير باشد حاكي از عصبانيت اوست. ديگر علامت خطر در اسبها گوش و دم اين حيوان است كه اگر گوشها كاملاً به عقب خوابيده و دم ضربات شلاقي داشته باشد اسب حالت تهديدآميز و عصبانيت خود را بيان مي‌كند.

در اسبها گوشه دهان و لبها در بيان حيوان نقش بسيار مهمي دارند اگر حيوان عصبي يا هيجان‌زده باشد فكش قفل مي‌شود. وقتي حركات مزه كردن و يا ليسيدن را انجام مي‌دهد مي‌‌توان فهميد كه اسب آرام است. اسبها خيلي دير ياد مي‌گيرند كه اگر غذايي هم هست بايد به طور مساوي تقسيم شود.

آنها بر سر اولين لقمه با هم جنگ و نزاع مي‌كنند. اما آنهائي كه به عقب رانده مي‌شوند دست از تلاش براي گرفتن سهمشان نمي‌كشند. به همين دليل بردن غذا به محلي كه اسبهاي آزادي وجود دارند كار خطرناكي است و احتمال دارد كه اسبها در نزاعشان باني خير را لگد زده و يا پرت كنند و در اين مواقع اغلب كودكان صدمه مي‌بينند.

اغلب ماديانها به هنگام تخمك‌گذاري بسيار حساس و زودرنج و عصبي مي‌شوند. سليمي‌ها به هنگام شروع فصل جفت‌گيري گاهي تا به سر حد جنون مي‌رسند. اگر مادياني كره خود را پس از زايمان از دست دهد غم و اندوه را مي‌توان در رفتار او مشاهده كرد. كره‌اي كه پس از چندي از مادر جدا مي‌شود تا مدتها بي‌تابي مي‌كند. پس بايد كسي كه مي‌خواهد اصول سواري را بياموزد از اسب و نشانه‌ها و علايم رفتاري او آگاه باشد و در همه موارد دومين اصل را در نظر گرفته و فراموش نكند.