از سال 1326 به بعد نخستين بار تاکسي هاي کوچک معروف به ب.ب. تاکسي با هفده دستگاه اتومبيل کوچک هيلمن به راه افتاد، و گويا متعلق به خانوادهً اميني ( خانم فخرالدوله ) بود.
ابتکار استفاده از اتومبيلها براي حمل و نقل مسافر به جاي درشکه، و استقبال مردم از آنها - کرايه هر نفر از مبدا تا مقصد 5 ريال بود - موجب کسادي بازار درشکه چي ها شد. اعتراضهاي دارندگان درشکه و رانندگان و صاحبان مشاغلي که از اين ممر روزگار مي گذراندند، تاثيري در جايگزيني اتومبيل نداشت، بتدريج درشکه ها از وسط شهر به محلات حومه اي و کناره هاي تهران منتقل شدند، و کم کم نيز به جبر زمان، نو جاي کهنه را گرفت و درشکه از گردونه زندگي اجتماعي ساکنان تهران خارج شدند؛ و همراه با آنها نيز روال کسب و کار قشري از مردم به سينه تاريخ سپرده شد.