اثاثیه منزل عبارت از چیزهائی هستند که انسان برای نشستن یا خوابیدن و یا غذا خوردن از آنها استفاده می کند. در دورانی که بشر غارنشین روی پوست گرگ روی زمین می خوابیده است، این پوست مثلاً اثاث او محسوب می شده است. و یا موقعی که یک جعبه از چوب خام را برای نگهداری وسایل استخوانی خود ساخت، با این کار اولین صندوق ساخته شد.
اولین سابقه ای که ما از اثاثیه منزل داریم، به زمان مصری ها باز می گردد. حداقل 4000 سال قبل، مصری ها از صندلی و میز و چهار پایه و صندوق چوبی استفاده می کرده اند.
بعضی از این صندلی ها، دارای پشتی بلند و بازو بوده اند. که نقش سر حیوانات روی آنها کنده می شده است. بقیه صندلی ها به شکل یک چهار پایه ساده مربع با پایه های (مثل چهار پایه پیک نیک) بوده است. تختخواب های مصری ها، عبارت از یک چهار چوب ساده و غالباً بسیار کوتاه بوده است. مصریها، از بالش استفاده نمی کرده اند، به جای آن متکای چوبی یا عاجی به کار می بردند.
بابلی ها و آسوری ها هم صاحب اثاثیه ای بوده اند که خیلی استادانه و هنرمندانه ساخته می شده است. پادشاهان و ملکه های قدیمی روی تختخواب های بلند می خوابیده اند که عسلی هم داشته است. یا در روی صندلی های پشت بلندی نشسته و روی میزهای بلندی غذا می خورده اند.
زندگی در یونان قدیم خیلی ساده بوده است، و تمام اسباب منزل یک فرد یونانی را فقط تختخواب و صندلی و یک میز سبک برای غذا خوردن تشیکل می داده است. در موقع غذا خوردن، مردها معمولاً روی نیمکت های کوتاهی استراحت می کردند و زنها هم روی صندلی می نشسته اند، نمونه تختخوابشان هم شبیه تختخواب های مصری بوده است.
رومی ها هم بعداً سبک یونانی ها را تقلید کردند. ولی چون دوست داشتند که بیشتر خانه هایشان را با چیزهائی پر کنند که جنبه تزئینی داشته باشد؛ بنابراین به اثاثیه بیشتری احتیاج داشتند. پس کمد را به وجود آوردند، که اسباب های اضافیشان را توی آن بگذارند. آنها هم صندوق های چوبی کنده کاری و نقاشی شده به کار می برده اند. میزهای آنها، بیشتر از فلز یا عاج یا از جنس سنگ های تزئینی بوده است.