انشمندان یک آتل به وزن سه ونیم پوند مخصوص زانو اختراع کرده اند که قادر است انرژی موجود در ماهیچه های پا را به انرژی لازم برای شارژ تجهیزات الکترونیکی تبدیل کند.
یک گروه پژوهشی متشکل از متخصصان روباتیک و فیزیولوژیست ها، با استفاده از همان روشی که در شارژ خودروهای دوگانه سوز به کار می رود، موفق به ساخت وسیله یی شده اند که بدون نیاز به فعالیتی خاص، قادر است پنج وات انرژی تولید کند.
«مکس دونلان» یکی از محققان دانشگاه سیمون فریزر در «بریتیش کلمبیا» که از اعضای گروه تحقیقاتی فوق نیز هست، در این باره اظهار داشته؛ «نیروی بشر یک منبع بسیار غنی برای بهره برداری است، هر یک از ما درست مانند یک باتری افسانه یی هستیم، انرژی که ما در چربی هایمان ذخیره می کنیم به اندازه یی است که برای شارژ یک باتری هزار کیلوگرمی کافی است. با این وسیله جدید می توان با یک دقیقه راه رفتن گوشی تلفن همراه را به اندازه ده دقیقه صحبت شارژ کرد.»اما استفاده از چنین انرژی یی هزینه گزافی را طلب می کند، یک آتل زانو که به حداقل تکنولوژی لازم برای تبدیل انرژی مجهز است، دست کم هزار دلار قیمت دارد. بنابراین تصور نکنید که به زودی می توانید برای شارژ گوشی تلفن همراه تان یکی از این وسایل را خریداری کنید.
آتل زانو تنها به عنوان یک نمونه از مبدل های انرژی در نظر گرفته شده و وسایل دیگری چون کفش، کوله پشتی و حتی خود باتری ها را نیز می توان طوری ساخت که قادر به استفاده از انرژی ماهیچه های انسان برای تولید انرژی الکتریکی باشند.سال ها پیش، «داون دنبی» یکی از طراحان این نوع محصولات در این زمینه اشاره کرده بود؛ «اگر بتوان این نوع تبدیل انرژی را عملی کرد و دستگاه هایی ساخت که به درستی کار کنند، در حقیقت به طرز معجزه آسایی می توان استفاده از باتری ها را به طور کامل کنار گذاشت.»متاسفانه در دستگاه هایی که تاکنون به روش «دونلان» ساخته شده این مشکل وجود دارد که دستگاه های کوچک مانند کفش، انرژی کمی تولید می کنند؛ دستگاه های بزرگ تر مانند کوله پشتی که قادر به تبدیل انرژی به میزان مناسب هستند، حجم بزرگ و سنگینی دارند.
وسیله مشابه دیگری توسط محققی به نام«تام پوتنکو» اختراع شده که یک یویو تولیدکننده انرژی است و قادر است انرژی بیشتری در مقایسه با آتل های زانو تولید کند، اما دو تفاوت اساسی بین این دو محصول وجود دارد؛ تفاوت اول اینکه آتل زانوی دونلان بدون نیاز به حرکت خاصی، از فعالیت های روزانه شما انرژی می گیرد و در خود ذخیره می کند، در حالی که ذخیره انرژی در یویوی «پوتنکو» نیاز به انجام فعالیت های خاصی دارد که تنها بر این منظور متمرکز است. تفاوت دوم این است که در مقایسه، روش «پوتنکو» بسیار ارزان تر است به طوری که قیمت یویو تولیدکننده انرژی او حدود دویست دلار برآورد شده است.
بنا به اظهارات «دونلان»، «بخش کثیری از مشتریان بازار این محصولات را افرادی تشکیل می دهند که دائماً در حرکت هستند و به انرژی قابل حمل احتیاج دارند، مانند نظامیان یا افرادی که در جنگل ها به پیاده روی می پردازند و مدام در پی یافتن روش هایی برای کاهش مصرف انرژی هستند.» او در ادامه می افزاید؛ «یک سرباز به هیچ طریق دیگری به جز استفاده از این مبدل های انرژی نمی تواند برای یک ماموریت ۲۴ ساعته وزنی معادل ۳۰ پوند باتری را با خود حمل کند.»