-
-
برغم داشتن دولتی شناخته شده توسط سازمانهای بین المللی در شهر بایدوا، سومالی از سال ۱۹۹۱ فاقد دولت ملی تاثیر گذار بودهاست. این دولت که با نام «دولت موقت ملی» خوانده میشود، تنها کنترل بایدوا را در اختیار داشته و از نظر بیشتر مردم سومالی از وجاهت قانونی بر خوردار نیست. دولت موقت در خارج از کشور و توسط نیرو هائی که بصورت تاریخی با منافع ملی سومالی در تضاد بودهاند، مانند اتیوپی و کشورهای مختلف افریقائی که سعی در محدود سازی سایز و عمق توسعه سومالی و دست اندازی نهائی بر سرزمینهای اشغالی این کشور را داشتهاند، تعیین شدهاست. در نواحی شمال غرب، جمهوری تبعیدی سومالی لند وجود دارد که استقلال خود را در سال ۱۹۹۱ اعلام نمودهاست. این ناحیه خود گردان علیرغم آنکه نسبت به مناطق جنوب و شمال شرق، ثبات و دمکراسی نسبی خود را حفظ نمودهاست، ولی از جانب جامعه بین المللی شناخته شده نمیباشد. پانت لند در نواحی شمال شرق خود گردانی خود را در سال ۱۹۹۸ اظهار نمود. ولی علیرغم آنکه رئیس جمهور اسبق پانت لند هم اکنون ریاست جمهوری دولت بایدوا را برعهده داشته و پانت لند نیز از نظر مساعد خود در اشتراک در حکومت متحد تئوریک آینده خبر دادهاست، تا بحال از اتفاق با دولت موقت امتناع نمودهاست. در مناطق جنوب شرق داخلی، ایالات جوبا لند و سومالی جنوب غرب به دولت بایدوا پیوستهاند و رهبران آنها از اعضای پارلمان بایدوا هستند. نیمه دیگر کشور با دارا بودن بخش زیادی از جمعیت کشور تحت کنترل اتحاد دادگاههای اسلامی قرار داشته و این شورا بر شهرهای استراتژیک موگادیشو، و از ۲۴ سپتامبر سال ۲۰۰۶ کیسمایو احاطه دارد.
رهبری این شورا بر عهده شیخ شریف شیخ احمد است. در پاسخ به این سوال که آیا یو آی سی در نظر دارد که کنترل خود را بر سایر مناطق سومالی گسترش دهد یا خیر، شیخ احمد در یک مصاحبه اینگونه اظهار داشت:
«زمین در اولویت اول ما قرار ندارد. الویت ما آسایش مردم، احترام به شخصیت آنها و اینکه بتوانند در آزادی زندگی کرده وحق تعیین سرنوشت خود را دارا باشند، است. این موارد الویتهای ما هستند. حق تقدم در زمین نیست؛ مردم برای ما اهمیت دارند.»
در تاریخ ۱۴ اکتبر سال ۲۰۰۴، اعضای پارلمان سومالی یک فرد نظامی بنام عبداللهی یوسف رئیس جمهور اسبق پانت لند را بعنوان رئیس جمهور آتی کشور انتخاب نمودند. نظر به وضعیت موگادیشو، انتخابات در یک ورزشگاه در نایروبی، کنیا برگزار گردید. یوسف توسط پارلمان موقت سومالی بعنوان رئیس جمهور دولت موقت انتخاب شد. او موفق شد از ۲۷۵ رای پارلمان، ۱۸۹ رای را بخود اختصاص دهد. جلسه پارلمان نیز در کشور همسایه یعنی کنیا برگزار شد. دولت یوسف از سوی اکثر کشورهای غربی قانونی شمرده شد. اگرچه حاکمیت واقعی او با توجه به تاریخچه نظامیگری وی و اینکه در جنگ داخلی که باعث از بین رفتن سومالی گردید، دست داشته مورد سوال است.
بسیاری از سازمانهای سیاسی دیگر که برخی از آنان اساسی قومی دارند نیز در سومالی وجود دارند، تلاش برخی دیگر نیز رها سازی سومالی از سیاستها قومی است (مانند جبهه اتحاد سومالی). خیلی از این سازمانها بعد از وقوع جنگ داخلی بوجود آمدند.
در هر صورت، از اواخر سال ۲۰۰۶، «دولت موقت ملی» تنها کنترل بخش نسبتا کوچکی از کشور را برعهده داشتهاست. به اعتقاد برخی نظرات، کنترل این دولت بسختی از مرزهای بایدوا پایتخت فراتر رفتهاست. در کل، وضعیت سیاسی ناپایداری بر کشور حاکم بوده است؛ بعنوان مثال، در تاریخ ۱۸ سپتامبر سال ۲۰۰۶، عبداللهی یوسف بسختی از حملهای انتحاری که به کاروان وی شد، جان سالم بدر برد. اگرچه در این حمله دوازده نفر دیگر کشته شدند.
پایتخت
موگادیشو، بهمراه سایر نواحی سومالی سابق، بعنوان نمونهای دارای رژیم سرمایه هرج و مرج یاد میشود. علیرغم (یا شاید بدلیل) بی قانونی، موگادیشو در زمینه ارتباطات و اینترنت در شرق افریقا سرآمد است. در این شهر یک شبکه مدرن ارتباطی ایجاد و توسعه یافتهاست که شامل سیستمهای تلفن سلولی محلی با اتصالات بین المللی ماهوارهای میگردد. عدم وجود سیستم جامع اخذ مالیات باعث برخورداری شبکه ارتباطی این کشور از قیمت هائی نازل گردیده که در سراسر قاره افریقا قابل رقابت نیستند. کافی نتهای بسیار زیادی دراین کشور بوجود آمدهاند و علاوه بر آن دو شبکه تلویزیونی و یک فراهم کننده سرویس اینترنت نیز به فعالیت مشغول هستند.

جغرافیا
سومالی در سواحل شرق قاره افریقا و بروی خط استوا و قسمت شمالی آن بین خلیج عدن در قسمت شمال و اقیانوس هند در شرق واقع شدهاست. این کشور به همراه اتیوپی و جیبوتی را معمولا بعنوان شاخ افریقا مورد اشاره قرار میدهند . مرزهای سومالی در شمال غرب به جیبوتی ، در غرب به اتیوپی و در جنوب غرب به کنیا محدود میگردد. سومالی از مستعمره سابق ایتالیا منطقه تراست سومالی و مستعمره سابق انگلستان سومالی لند تحت الحمایه انگلستان (که هم اکنون در پی شناخت استقلال خویش توسط جامعه جهانی است) تشکیل شدهاست. طول خط ساحلی سومالی ۳۰۲۵ کیلومتر است که بیشترین ساحل در بین کشورهای افریقائی بحساب میآید.
سومالی با دارا بودن وسعتی برابر با (۶۳۷۶۵۷کیلومتر مربع)، چهل و دومین کشور بزرگ دنیا پس از افغانستان میباشد. اندازه این کشور قابل مقایسه با جمهوری مرکزی افریقا و بنوعی کوچک تر از ایالت تگزاس ایالات متحده میباشد.
بخش شمالی کشور دارای تپههای زیاد بوده و ارتفاع بسیاری از مناطق از سطح دریا از ۹۰۰ تا ۲۱۰۰ متر در نوسان است. نواحی مرکزی و جنوبی مسطح بوده و ارتفاع متوسط آن کمتر از ۱۸۰ متر میباشد. رود خانههای جوبا و شابله از اتیوپی سرچشمه گرفته و در طول کشور بسمت جنوب و اقیانوس هند جاری میباشند. البته رود شابله بجز در فصول پر باران به دریا نمیرسد.
عوامل اصلی آب وهوائی این کشور عبارتند از آب وهوای گرم درسراسر سال، بادهای موسمی فصلی و بارانهای غیر منظم که باعث بروز خشکسالیهای تکرار شونده میگردند. متوسط حداکثر دمای روزانه از ۳۰ تا ۴۰ درجه سانتیگراد (۱۰۵-۸۵ فارنهایت) میباشد که استثنای آن مناطق مرتفع و در امتداد خط ساحلی شرق است. متوسط حداقل دمای روزانه از حدود ۱۵ تا ۳۰ درجه سانتیگراد (۸۵-۶۰ فارنهایت) میباشد. وجود بادهای موسمی جنوب غرب، یک نسیم دریائی، باعث میشود که دوره زمانی بین ماههای میتا اکتبر ملایمترین فصل موگادیشو بحساب آید. دوره دسامبر تا فوریه نیز با وجود بادهای موسمی جنوب شرق، هوای نسبتا ملایمی دارد، اگرچه وضعیتهای آب و هوائی جاری در موگادیشو بندرت لذت بخش میباشند. دوره زمانی «تنگامبیلی» که در بین دو فصل موسمی (اکتبر – نوامبر و مارس – می) قرار دارد، دورهای گرم و مرطوب بحساب میآید.
-
اقتصاد
از زمان فروپاشی دولت، سومالی از آنچه محمد زیاد باره آن را «سوسیالیسم علمی» میخواند به یک اقتصاد بازار آزاد تبدیل شدهاست.
سومالی بدلیل مسامحه «جامعه جهانی» بصراحت رشد ونمو یافت. در سومالی "همین نبود دولت به پرورش یک نوع روش عجیب افریقائی کمک نمود – بخش تجاری کارآ و قابل اتکاء که در ملاء عام کنترل مقامات فاسد بر خود را آشکار نمینمود. سازماندهی صنایع ارتباطات، حمل و نقل و شرکتهای کشتیرانی در جهت ارائه خدمت به بخش خصوصی آزاد میباشد. کافی نتها در موگادیشو رشد زیادی داشتهاند. شرکتهای خصوصی امنیتی به بازرگانان در حفظ سرمایهها و مایملک ایشان خدمات ارائه مینمایند.
تحقیق اخیر بانک جهانی از روی لجبازی به این امر اذعان دارد که: «سومالی در خصوص اعلام نرخهای شدید فقر اغراق نموده و در برخی موارد از زیر ساخت هائی مناسب تر از کشورهای ثروتمند تر افریقا، برخوردار است.» دلیل مسلم این امر آنست که این بانک با دولت مرکزی تحت حمایت یارانهای خود، در چپاول ثروت ملی، همزبان نگشتهاست.
کشاورزی مهمترین بخش فعالیتهای اقتصادی بوده و حدود ۴۰٪ درآمد سرانه و حدود ۶۵٪ درآمد صادراتی را بخود اختصاص میدهد. اقوام ایلیاتی و شبه ایلیاتی کوچ نشین که برای ادامه حیات به دامهای خود وابسته هستند نیز بخش عمدهای از جمعیت کشور را تشکیل میدهند. پس از دام، موز دیگر قلم صادراتی مهم کشور است؛ شکر، ذرت خوشهای، ذرت و ماهی اقلام تولیدی برای مصرف داخلی هستند. بخش صنعتی کوچک کشور که در رشته پردازش محصولات کشاورزی فعالیت میکند، ۱۰٪ درآمد سرانه را ایجاد مینماید.
سلامت
سومالی یکی از بالاترین درصدهای مرگ و میر کودکان جهان را داراست. ۱۰٪ کودکان در هنگام تولد و ۲۵٪ از آندسته که در هنگام تولد جان سالم بدر میبرند قبل از رسیدن به پنج سالگی از دنیا میروند. ولی از سوی دیگر، سومالی از لحاظ مبتلایان به ویروس اچ آی وی / ایدز کمترین درصد در افریقا و جهان را داراست.
وسعت فراگیری ایدز ما را در غرب به این باور میرساند که کل قاره مورد تاخت و تاز این بیماری قرار دارد. اما در سومالی – که از زمان آغاز جنگ داخلی و بمدت ۱۴ سال در انزوا بوده و دارای جمعیت پرهیزکار مسلمان نیز میباشد – نرخ این بیماری در حد ۵/۱ یا ۲ درصد کل جمعیت بزرگسال میباشد.
«تصویر سومالی در دنیای خارج بدلیل تمایل طبیعی رسانههای خارجی به تمرکز بر خبرهای بد، تحریف گشته است» دلیل دیگر این امر آنست که صلح بر اکثر نقاط کشور حاکمیت داشته» و آنکه «در نتیجه اینکه دولتهای منطقهای و محلی قابلیت ادامه کار در زمینههای مختلف زیاد را داشتهاند.» این مقاله بنقل از عمر موهالیم موحامود، سفیر سومالی در واشنگتن اینگونه میآورد که «اهالی سومالی خود را مردمی آزاد میدانند. بنظر آنان، معنای دولت ثبت کردن، قانونگذاری و محدودیت گذاری میباشد» استناد آنان به این تعصب بر اثر فرهنگ کوچ نشینی و تجارب نامناسب از رژیم باره و در تضاد با دولت مرکزی جدید است. این مقاله با ذکر این مطلب بپایان میبرد که: «سومالی تنها در صورت قرار گرفتن اجزای این پیچیدگی در جای مناسب خود، قادر به مقابله با مشکلات روز افزون مادی و اجتماعی خود خواهد بود.»
«علیرغم بی نظمی و آشفتگی آشکار، بخش خدماتی سومالی به حیات و رشد خود ادامه دادهاست. در بازار اصلی موگادیشو انواع محصولات از مواد غذائی تا جدیدترین وسایل الکترونیکی عرضه میگردد. هتلها به فعالیت خود ادامه داده و شبه نظامیان امنیت را تامین میکنند.»
ساختارهای زیر بنائی مانند جادهها از لحاظ کمیت با کشورهای همسایه یکسان ولی از کیفیتی بسیار پایین تر برخوردار هستند. بر اساس یک گزارش بانک جهانی ساخت جاده برای بخش خصوصی بدلیل هزینههای بالای اجرائی و اینکه آنهائیکه پول جاده را میپردازند تنها کسانی نیستند که از آن استفاده میکنند، (ببینید مشکل مجانی سوارها) و از این جهت برگشت سرمایه را با مشکل روبرو میسازد، بسیار دشوار است. صنعت پررونق ارتباطات خصوصی بوده و به ارائه سرویس بیسیم و راه اندازی کافی نتها همت گماردهاست. شرکتهای رقیب در زمینه تلفن توافق کردهاند که استانداردهای اتصالات داخلی را رعایت نمایند. هزینه این امور از کمکهای سازمان ملل متحد به انجمن ارتباطات سومالی تامین شدهاست.
نیروی برق توسط موسسات اقتصادی بزرگی تامین میگردد که اقدام به خرید مولدهای برق نموده و شهرها را به بخشهای قابل کنترل تقسیم کردهاند. سازمان هواپیمائی ملی در سال ۱۹۸۹ و قبل از فروپاشی دولت، تنها یک فروند هواپیما در اختیار داشت. هم اکنون ناوگان هوائی کشور با دارا بودن حدود پانزده هواپیمای مسافربری و بیش از شصت هواپیما پروازهائی به شش مقصد بین المللی و تعداد بیشتری مقصد داخلی دارد. بر اساس گزارش بانک جهانی، «در حال حاضر، حرفه خطوط خصوصی هوائی در سومالی با وجود رقابتهای کاری و قیمت از سوی بیش از پنج شرکت حمل و نقل، تجارتی در حال رشد تلقی میشود.» مالک خطوط هوائی دااللو اینگونه اظهار میدارد که «بعضی اوقات نداشتن دولت یک معضل و گاهی نیز یک امتیاز بحساب میآید، » لکن «فساد بدلیل نبود دولت یک مشکل محسوب نمیگردد.»
همچنین وظیفه تامین آب شرب برعهده بخش خصوصی میباشد. بهرحال یک آمار مربوط به سال ۲۰۰۰ نشان میدهد که در آن سال تنها ۲۱ ٪ مردم به آب مطمئن و سالم دسترسی داشتهاند. با فروپاشی دولت مرکزی، هم اکنون سیستم آموزش کشور نیز در اختیار بخش خصوصی است. یک تحقیق بانک جهانی موید آنست که «افراد فروتن از آموزش سود میبرند.» بر پایه آخرین اندازه گیری انجام شده در سال ۲۰۰۱، میزان ثبت نامهای مدارس ابتدائی که ۱۷٪ بوده تقریبا نزدیک به سطح قبل از جنگ ارزیابی گردید. میزان ثبت نام در مدارس راهنمائی از سال ۱۹۹۸ افزایش یافت. بهرحال، تخمین زده میشود که میزان باسوادی افراد بزرگسال از ۲۴٪ در سال ۱۹۸۹ به ۱/۱۷٪ در سال ۲۰۰۱ کاهش یافتهاست."
یک تحقیق جدید تر در سال ۲۰۰۳ نشان داد که نرخ باسوادی به ۱۹٪ رشد یافتهاست. در مقام مقایسه، میزان باسوادی در غرب افریقا که منطقهای ثروتمند تر است ۴۹٪ بوده و در سایر کشورهای همسایه ۳۵٪ میباشد. جنگ سال ۱۹۹۱ باعث توقف کامل تحصیلات عالیه گردید ولیکن دانشگاه موگادیشو در سال ۱۹۹۸ بازگشائی و اولین دوره فارغ التحصیلی آن در سال ۲۰۰۱ برگزار شد. دانشگاههای دیگر نیز در شهرهای دیگر گشایش یافتند. علاوه بر وجوهی که از دانشجویان اخذ میشود، قسمت اعظم بودجه سیستم آموزشی از سوی موسسات خیریه اسلامی بین المللی مانند الاصلاح تامین میشود.
یک مشکل عمده که بر روی رشد اقتصادی تاثیر منفی دارد، عدم ثبات یا تصور وجود آن، میباشد. برای انجام امر تجارت، لازم است که سطح معینی از امنیت وجود داشته باشد و از آن مهمتر میبایست یک دولت شناخته شده بین المللی نیز وجود داشته باشد که از رهبریهای قومی سنتی، که در حال حاضر نیز کنترل امور در سومالی را در دست دارند، اطمینان بخش تر باشد. بهر حال، اخیرا سرمایه گذاران احساس راحتی بیشتری دارند؛ بعنوان مثال، یک کارخانه ساخت بطریهای کوکاکولا در سال ۲۰۰۴ در موگادیشو احداث گردید.
سرویسهای ارسال پول به یک صنعت بزرگ در سومالی تبدیل شدهاند. مردم موفق از گروههای یهودیان پراکنده از سراسر جهان که بخاطر جنگ از کشور فرار کردهاند، با سالیانه حدود ۲ میلیارد دلار در اقتصاد سومالی شراکت میکنند. در غیاب یک بخش بانکداری رسمی، سرویسهای مبادله وجوه نقد در سراسر کشور رشد یافته و سالیانه از ۵۰۰ میلیون تا ۱ میلیارد دلار را جابجا مینمایند. ارتباطات بیسیم بخش دیگری است که بدلیل وجود جنگ تبدیل به نیروی اقتصادی عظیمی در سومالی گردیدهاست. کسی دقیقا نمیداند که حجم اقتصاد و میزان رشد آن چه مقدار است.
جمعیت
جمعیت سومالی بالغ بر حدود ۸۵۹۱۰۰۰ نفر میباشد. لکن تخمین در این زمینه بدلیل وضعیت سیاسی و از آن مهمتر طبیعت زندگی قومی در این کشور، بسیار دشوار است. آخرین آمار گیری نفوس در سال ۱۹۷۵ انجام شد. اکثر تحلیل گران خارجی از نتایج این آمار گیری بهره میجویند ولی سومالی کشوری است که در میان دیگر کشورهای افریقا و جهان از رشدی سریع برخوردار است. در حال حاضر برخی تخمینها جمعیت این کشور را بین ۱۵ تا ۲۵ میلیون نفر برآورد میکنند. الگو:نیاز به تایید دارد.
امروزه، حدود ۶۰٪ از کل جمعیت سومالی را اقوام کوچ نشین یا شبه کوچ نشین تشکیل میدهد که به نگه داری گلههای احشام، شتر، گوسفند و بز اشتغال دارند. حدود ۲۵٪ جمعیت نیز کشاورزانی هستند بصورت عمده در مناطق حاصل خیز کشاورزی بین جوبا و شبله در جنوب سومالی زندگی میکنند. مابقی جمعیت کشور (۲۰٪ - ۱۵٪) نیز شهر نشین هستند.
بدلیل وجود جنگ داخلی، این کشور دارای اجتماع یهودیان پراکنده میباشد که یکی از بزرگترین اجتماعات در سراسر قاره افریقا محسوب میگردد. بیش از یک میلیون نفر سومالیائی در خارج از این کشور زندگی میکنند واین تعداد جدای از تعدادی است که در استان اوگادن واقع در شمال شرق کنیا و دیجیبوتی ساکن هستند، میباشد.
زبان
تقریبا تمام مردم به سومالی که زبان رسمی کشور است، صحبت مینمایند. اساس این استاندارد از لهجه هائی است که از استان ماداگ نشات گرفتهاند.
تا سال ۱۹۷۳ یعنی زمانیکه دستور کاربری یک استاندارد صحیح نویسی با استفاده از الفبای لاتین توسط شورای عالی انقلاب (اس آر سی) صادر گشت، زبان سومالیائی بطور گسترده در نوشتار مورد استفاده قرار نمیگرفت. در حال حاضر زبان سومالیائی زبان مورد استفاده در سیستم آموزش این کشور بشمار میرود. همچنین انگلیسی، ایتالیائی و عربی نیز کاربرد دارند.
ارتباطات
سیستم عمومی ارتباطات در سومالی تقریبا بطور کامل از بین رفته و یا تکه تکه شده بود؛ بهرحال علیرغم (یا شاید بدلیل) عدم وجود دولت در سومالی، در اکثر شهرهای عمده این کشور شرکتهای خصوصی بیسیم وجود دارند که بنحوی کارآ و در مقایسه با کشورهای همسایه، به ارائه سرویسی مطلوب میپردازند. سومالی در بین تمام کشورهای افریقائی دارای ارزانترین هزینه تماسهای موبایل بوده و برخی از شرکتها مبلغی کمتر از یک سنت را برای هر دقیقه مکالمه مطالبه میکنند. («ارتباطات تلفنی در سومالی هرج ومرج زده در حال رشد میباشد») شرکت هائی که در زمینه ارائه سرویسهای ارتباطی فعالیت دارند عبارتند از:
گولیس تلکام
سام تل
گالکوم
شرکت گلوبال اینترنت
هور موود
تلکام
نیشن لینک
نت کو
اس تی جی
دهاب شییل
__________________
برچسب برای این موضوع
مجوز های ارسال و ویرایش
- شما نمی توانید موضوع جدید ارسال کنید
- شما نمی توانید به پست ها پاسخ دهید
- شما strong>نمی توانید فایل پیوست ضمیمه کنید
- شما نمی توانید پست های خود را ویرایش کنید
-
قوانین انجمن