علاءالدوله سمنانی

تولد

ذی‌الحجه ۶۵۹ ق.
بیابانک، شهرستان سمنانمرگ
۲۲ رجب ۷۳۶ (۷۷ سالگی)
برج احرار، صوفی‌آباد سمنانلقب‌ها
شاه
زمینه فعالیت
شعر فارسی و عربی، متون صوفی
ملیت
ایرانی
مذهب
تصوف اسلامی
والدین
شرف‌الدین محمد،
خواهر رکن‌الدین صاین
پیشه
امور دیوانی ایلخانان
گفتاوردگر بنده کنی ز لطف آزاد-ی را
بهتر که هزار بنده آزاد کنی


شیخ ابوالمکارم رکن‌الدین علاءالدوله احمد بن محمد بن احمد بیابانکی سمنانی از بزرگان تصوف ایرانی و از شاعران و نویسندگان سده‌های هفتم و هشتم هجری قمری بود.
وی در زمان اباقا و ارغون‌شاه ایلخانی دارای مشاغل دیوانی و سیاسی مهم بود.
سلوک و صحبت با شیخ عبدالرحمن اسفراینی از روندهای مهم در زندگی روحانی علاءالدوله بود. شیخ علاءالدوله سمنانی در تصوف معتقد به میانه‌روی بود و در زمینه اجرای دستورهای دین اسلام و سازگاری باورها با اصول دین سخت‌گیر بود.
علاءالدوله مردی ثروتمند بود و چندین بار نیز سفر حج را انجام داد. گسستن کامل او از خدمات درباری در سال ۷۰۵ ق. و با اجازهٔ الجایتوخان (۷۱۶-۷۰۳ ق.) صورت گرفت. پس از سال ۷۲۰، علاءالدوله در خانقاه سکاکیه معتکف شد.
خواجوی کرمانی از ارادتمندان او بود و گردآوری دیوان اشعار علاءالدوله سمنانی را نیز به وی نسبت داده‌اند. آرامگاه شیخ علاءالدوله سمنانی در روستای صوفی‌آباد قرار دارد.

آثار


منابع

بر پایهٔ داده‌های در: سمنانی، شیخ علاءالدوله، دیوان کامل اشعار فارسی و عربی شیخ علاءالدوله سمنانی، به اهتمام عبدالرفیع حقیقت، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان ایران، ۱۳۶۴. (بخش مقدمه: صص یک-نوزده).