نوح (به عبری: נוֹחַ) یکی از شخصیت‌های تورات یهودیان و کتاب مقدس مسیحیان و همچنین قرآن مسلمانان و قهرمان داستان طوفان نوح است. در سفر پیدایش، از او به عنوان فرزند لامک، دهمین نسل از نسب آدم، نخستین کشاورز و پرورش دهنده تاکستان و به‌وجودآورنده شراب یاد شده است. طبق نقل‌های کتاب مقدس، هنگامی که یهوه (خدای یهود) از فساد و تباهی فرزندان آدم به خشم آمد و تصمیم به نابودی آنها با برپا داشتن طوفانی به طول چهل روز و چهل شب نمود، نوح به‌خاطر پرهیزکار بودنش، مورد عفو او قرار گرفت و خداوند به او امر نمود تا یک کشتی بزرگ بنا کند و همسرش، فرزندانش (سام، حام و یافث) و همسران آنها و از هر حیوان، یک جفت نر و ماده را با خود ببرد تا از طوفان در امان بماند. در اساطیر باستانی بابل، یونان باستان و دیگر تمدن‌ها داستانهای مشابه‌ای از قهرمانان طوفان‌ها وجود دارند.[۱] نوح طبق آنچه در کتاب مقدس و قران نگاشته شده‌است، ۹۵۰ سال زیست.[۲][۳]
مسلمانان او را اولین پیامبر اولاالعزم می‌نامند. همچنین نسل انسان‌های جهان را از سه فرزند او سام،حام و یافث می‌دانند.

روایت قرآن

به روایت قران وی نهصد و پنجاه سال پیامبری کرد ولی نتوانست دین و جامعه‌ای تشکیل دهد. این عدم تشکیل حکومت دینی و جامعه دینی به سبب عدم موافقت و همراهی مردم زمانش بود. در آن زمان وی مردم را از عذاب خداوند بیم داد ولی هیچکس به جز عده‌ای از پیروانش حرف او را باور نداشتند و همه غرق در مادیات و لذات دنیوی بودند. از اینرو او به دستور خداوند و با همراهی پیروانش کشتی بزرگ و چند طبقه‌ای ساخت و از هر حیوان یک جفت نر و ماده به داخل کشتی آورد. وعدهٔ الهی تحقق یافت و باران تندی بارید و چنان سیلی شد که زمین را آب فراگرفت و همه مردمان بیرون از کشتی در آب غرق شدند و نوح و یارانش در کشتی در امان بودند. لازم به ذکر است که در این داستان کنعان فرزند نوح هم از جمله انسان‌های بد بود و حتی تا آخرین لحظات و قبل از غرق شدن در دریا و زیر آب هم حاضر به موافقت با پدر نشد و سرانجام با عذاب الهی هلاک گردید.