رنگی که معمولا در چراغ دوچرخه عقب به کار می رود، قرمز و در برخی موارد نارنجی است. زیرا به طور ناخود آگاه با دیدن این رنگ ها، آدرنالین موجود در خون افزایش یافته و موجب هوشیاری بیشتر انسان می شود. بنابراین استفاده از این رنگ ها جهت اعلام حضور دوچرخه سوار در جاده، کاری هوشمندانه است. در اکثر موارد استفاده از یک چراغ عقب، با عملکرد معمولی پاسخگوی نیاز دوچرخه سواران خواهد بود.
چراغ های عقب غالبا به دو دسته چراغ های ثابت و چشمک زن تقسیم می شوند. هر کدام از این چراغ ها مزایا و معایبی دارند. برای مثال چراغ های چشمک زن توجه بیشتری جلب می کنند در حالی که استفاده از چراغ ثابت به سایر رانندگان کمک می کند تا فاصله با شما را، دقیق تر تخمین بزنند. انتخاب هر یک از این چراغ ها کاملا به نظر و سلیقه شما بستگی داشته و هیچ اصول خاصی برای این کار وجود ندارد، حتی می توانید از ترکیب یک چراغ ثابت و یک چراغ چشمک زن نیز استفاده کنید.
البته گونه ای از چراغ ها نیز وجود دارند که رنگ آن ها، با تغییر شارژ باتری، تغییر می کند. در نهایت می توانید از یک چراغ اضطراری نیز برای اطمینان خاطر استفاده کنید. چراغ های اضطراری بسیار سبک بوده و از نواری چسبناک برای اتصال به فرمان بهره می برند. هرچند قدرت و عملکرد آن ها قابل قیاس با چراغ های ثابت نیست، اما در مواردی که به هر دلیلی چراغ جلو دوچرخه شما آسیب ببیند، کارآمد خواهند بود و به شما کمک می کنند تا به مقصد برسید.
در نهایت امیدواریم با در نظر گرفتن موارد بالا، بهترین چراغ ممکن را متناسب با نیاز خود، انتخاب کنید.