یادمان های ملی ،فرهنگی و هنری آثار یک ملت سندی تاریخی و ارزشمند وبیانگر تمدن آن جامعه می باشد، به همین لحاظ حفظ این شاهکارها به منظور آشنایینسلهای آینده با آداب و رسوم پیشینیان خود امری مهم و ضروری بشمار آمده و اقداماتیجهت نگهداری این میراث انجام می شود.
پس از گذشت دوره های مختلف و با بررسی های عمیق تری که در اینزمینه صورت گرفت نظریه های گوناگونی توسط افراد مختلف پدید آمد و این دیدگاه ها روزبه روز گسترده تر و عمیق تر شد، در نهایت سال 1931 با در نظر گرفتن اندیشه ها وتفکرات گوناگون قطع نامه آتن به منظور داشتن قوانینی مشخص و ثابت جهت حفظ و نگهداریآثار ارزشمند گردآوری شد و به تمامی کشورهای جهان ابلاغ گردید
اما با گسترش علم مرمت و پدیدار شدن اشخاص متخصص با مطالعاتوسیعتری که صورت گرفت، ایرادهایی بر قطع نامه آتن وارد شد و از جمله این مشکلاتتوجه نکردن به بافت شهری بود، که پیرو این مسائل در سال 1964 با تشکیل یک کنگره ششروزه با حضور معماران و تکنسین های بناهای تاریخی در شهر ونیز، قوانین جدیدی باوسعت دید بیشتر تصویب گردید.که بر طبق اصول مذکور و با توجه به مطالعاتی که توسطبرخی از بزرگان هنر و معماری انجام شد،بناهای ارزشمند در سراسر دنیا شناسایی شده وثبت جهانی شدند و تمامی این آثار تحت پوشش و مراقبت این قوانین جدید قرارگرفتند.
با بوجود آمدن این قواعد، تمامی آثار به منزله مواریث عمومی مردم بشمارآورده شد و هیچ کشوری خارج از چهار چوب قوانین مذکور حق مداخله در بنا را نداشت. این اصول جدید که با دقت بیشتری طرح شده اند به دلیل گستردگی دربرگیرنده تمامی آثارتاریخی می باشد و تنها شامل ساخته های معماری منفرد نمی باشد، بدین معنا که آثارتاریخی کوچک،مناظر و غارهایی که به گونه ای معرف تمدن خاصی می باشند دارای ارزشبوده و حفظ و مرمت آنان نیز بر طبق اصول ارائه شده در این عهدنامه انجاممیگردد.
همانگونه که اشاره شد یکی از مشکلات قطع نامه آتن توجه نکردن به بافت های شهری بود و این مسئله بعد از جنگ جهانی دوم بسیار مورد بررسی قرار گرفت، زیرا به منظور ایجاد تکنولوژی جدید بافت های قدیمی شهرها را ویران می کردند و تنها برای تک بناها اهمیت قائل می شدند در نتیجه نوعی مرمت بوجود آمد تحت عنوان مرمت شهری که در قوانین جدید نیز مد نظر قرار گرفت. در این نوع مرمت اولویت بخشی به تک بنا از میان رفت و بافت یک مجموعه مورد بحث قرار گرفت.
اصول و قوانین یاد شده که بصورت اجمالی به آن اشاره شد در 16 ماده تحت عنوان منشور ونیز به جهان ابلاغ گردید