اصول ايجاد اعتماد در سازمانهای مجازی

اعتماد به ‌معناي هماهنگي ساده نيست. مسلم است كه توافق كامل در همه زمينه ‌ها امري بسيار پيچيده است. با اين همه در يك رابطه مبتني بر اعتماد ، تضادها باعث ايجاد انگيزه براي شناخت عميق‌ تر و جستجو براي يافتن راه ‌حلهاي سازنده مي ‌شود. اعتماد ، باعث ايجاد خيرخواهي مي ‌شود و لذا هنگامي كه يك شركت دست به كاري مي ‌زند كه مورد علاقه ديگري نيست ، همچنان ارتباطات قبلي را حفظ مي ‌كند. وجود اعتماد به ما اطمينان در حفظ رابطه را نويد مي ‌دهد و زمينه را براي اطمينان بيشتر فراهم مي ‌كند. با وجود بي ‌اعتمادي ، نمي ‌توان در كسب و كار به نتيجه ‌اي دست يافت ، لذا اعتماد سنگ بناي روابط ماست.

منظور از اعتماد در يك اتحاديه كسب و كار عبارت از اين است كه : هر شركت براي دستيابي به نتايجي در وراي آنچه از طريق داد و ستد معمول قابل دستيابي است ، بتواند به ديگري تكيه كند. اين مفهوم به مجموعه ‌اي از شرايط و الزامات هشتگانه زير مي ‌انجامد :

1. نياز متقابل باعث ايجاد فرصت و همكاري مي ‌شود
2. روابط متقابل فردي ميان انسانها اساس ايجاد ارتباط ميان شركتهاست
3. همكاري نزديك و مشترك ميان مديران ارشد شركتها باعث ايجاد ارتباطات ميان كاركنان آنها و گذر از مرزها مي ‌شود
4. اهداف مشترك ، عملكرد شركتهاي همكار را هدايت كرده و بهبود مي ‌بخشد
5. شناخت و حفظ حريمهاي امنيتي باعث ترويج مشاركت در اطلاعات و دانش مي ‌شود
6. عزم و اراده همكاري باعث ايجاد شوق به كار بيشتر و عميق ‌تر خواهد شد
7. سازمانهايي مي‌ توانند با يكديگر همكاري كرده و جفت و جور شوند كه انعطاف‌پذير باشند
8. تداوم همكاري باعث ادامه و رشد شناخت سازمانها و شركتها از يكديگر مي‌ شود و اين امر به ‌نوبه خود باعث همكاري گسترده ‌تر ، عميقتر ، پايدارتر ، و دانش ‌آفرين ‌تر خواهد شد