انگيزه هاي مديريتي براي هموارسازي سود از طريق ذخيره زيان وام هاي بانكي

[مژگان]

Managerial Incentives for Income Smoothing through Bank Loan Loss
Provisions
Kiridaran Kanagaretnam
Gerald J. Lobo
Robert Mathieu
متن کامل مقاله به زبان انگلیسی
Abstract
We examine alternative underlying motives of bank managers in using loan loss provisions (LLP) to smooth reported income. Based on the analytical results of Fudenberg and Tirole (1995), we predict that for banks with good (poor) current performance and expected poor (good) future performance, managers will save income for (borrow income from) the future by reducing (increasing) current income through LLP. We also analyze three additional variables that could explain cross-sectional differences in the level of income smoothing. Our empirical analysis provides support for our predictions. The difference in LLP between the two groups of banks is positive as hypothesized, indicating that bank managers do save earnings through LLP in good times and borrow earnings using LLP in bad times. Similar results are obtained for analysis using discretionary LLP. When bank managers are saving earnings for the future, we provide evidence that the need to obtain external financing is an important additional variable in explaining crosssectional differences in the extent of income smoothing. Furthermore, whether or not a bank is well capitalized is also weakly significant in explaining cross-sectional differences in income smoothing.

انگيزه هاي مديريتي براي هموارسازي سود از طريق ذخيره زيان وام هاي بانكي
خلاصه:
ما به بررسي انگيزه هاي اساسي مديران بانك در استفاده از ذخيره هاي زيان وام (LLP) براي هموارسازي سود گزارش شده پرداخته ايم. بر مبناي نتايج بدست آمده از مطالعه فودنبرگ و تيرول (1995)، ما پيش بيني مي كنيم كه براي بانك هايي با عملكرد خوب (ضعيف) جاري و عملكرد ضعيف (خوب) مورد انتظار در آينده، مديران قسمتي از سود را با كاهش (افزايش) سود جاري از طريف ذخيره هاي زيان وام پس انداز مي كنند (قرض مي گيرند). ما همچنين 3 متغير اضافي را بررسي كرديم كه مي توانند تفاوت روندي در سطوح هموارسازي سود را توضيح دهند. بررسي تجربي ما فرضيه ما را تاييد كرد. تفاوت در ذخيره هاي زيان وام ميان دو گروه از بانك ها به عنوان فرضيه مثبت، نشان داد كه مديران بانك ها در زمان رونق، سود را از طريق ذخيره زيان وام پس انداز مي كنند و در زمان بحران سود را از طريق ذخيره زيان وام قرض مي گيرند. با بررسي كاربرد ذخيره هاي زيان وام اختياري هم نتايج مشابهي به دست آمد. زماني كه مديران بانك ها سود را براي آينده ذخيره مي كنند، ما شواهدي به دست آورديم كه نياز به كسب تامين مالي خارجي به عنوان يك متغير اضافي مهم در توضيح تفاوت روند ميزان هموارسازي سود مطرح مي شود. به علاوه، اين كه يك بانك به خوبي سرمايه جمع كرده باشد، در توضيح تفاوت روند هموارسازي سود كم اهميت است.