برخي معتقدند استفاده طولاني‌مدت از دوچرخه‌هاي دستي يا ثابت باعث پهن شدن باسن مي‌شود اما با مشاهده اندام قهرمانان دوچرخه‌سواري مي‌توان متوجه شد که چنين باوري صحت ندارد. در واقع، شکل لگن و پهناي آن، يک ويژگي ارثي است که چندان به نوع ورزش مربوط نيست اما واضح است که با انجام ورزش دوچرخه‌سواري، علاوه بر افزايش توان قلبي- عروقي (استقامتي)، عضله‌هاي باسن، ران و ساق پا حجيم‌تر شده و قدرت عضله‌هاي اندام تحتاني افزايش مي‌يابد...


البته افزايش توده عضلاني، به ويژه در افراد چاق، ممکن است در ابتدا به صورت حجيم‌تر شدن اين اندام‌ها يا پهن شدن باسن به نظر آيد ولي در صورت انجام صحيح تمرين‌هاي ورزشي و کاهش حجم توده‌هاي چربي بدن و جايگزين‌شدن بافت عضلاني، اين تغيير شکل ايجاد نخواهد شد. بنابراين توصيه مي‌شود که افراد در ابتدا با شدت کم (دنده سبک) تمرين کنند و به تدريج با افزايش توان عضلاني و نيز قلبي ـ عروقي، تمرين‌ها را با شدت بيشتري (دنده سنگين) انجام دهند.


در كل، به منظور کاهش وزن، انجام تمرين‌هاي استقامتي (تمرين‌هاي هوازي يا ايروبيک) توصيه مي‌شود. اين نوع از تمرين‌ها شامل فعاليت‌هايي است که با شدت تمريني متوسط در مدت زمان 30 تا 45 دقيقه انجام مي‌شود. دوچرخه‌سواري، ورزش استقامتي‌ـ‌قدرتي است و برحسب اينکه شدت و مدت زمان فعاليت فيزيکي فرد به چه ميزان باشد، تغييرات فيزيولوژيک در بدن ورزشکار متفاوت خواهد بود. جهت کاهش وزن، برنامه تمريني بايد به گونه‌اي تنظيم شود که افراد با شدت متوسط (براساس درصد ضربان قلب هدف) در مدت زمان نيم ساعت تا 45 دقيقه، 3 تا 5 روز در هفته دوچرخه‌سواري کنند.


بر اساس مطالعه‌هاي مبتني بر شواهد، جهت لاغرشدن شکم و باسن، تمرين يا تمرين‌هايي که قادر باشند چربي‌هاي فرد را در بخشي از بدن به صورت مجزا کاهش دهند، وجود ندارد بلكه با رعايت رژيم غذايي در كنار انجام فعاليت فيزيکي، کاهش حجم توده‌هاي چربي در کل اندام‌ها رخ مي‌دهد. البته تمرين‌هاي استقامتي (هوازي) نقش ثابت‌شده‌اي را در کاهش حجم توده‌هاي چربي ايفا مي‌کنند و فرد با انجام مداوم اين تمرين‌ها در اکثر روزهاي هفته، متوجه کاهش وزن و تغيير سايز خود خواهد شد.


موردي که توجه به آن الزامي است، انجام تمرين‌هاي قدرتي است که سبب تقويت و کشيدگي عضله‌هاي شکم و باسن شده و نقشي مضاعف در تناسب اندام فرد دارند. تمرين‌هايي مانند دراز و نشست، شنا و تقويت عضلات گلوتئال (ماهيچه‌هاي باسن) مثال‌هاي شايعي در اين‌باره هستند. بنابراين به عنوان نتيجه‌گيري مي‌توان گفت که در تقسيم‌بندي ورزش‌ها، انجام ورزش‌هاي هوازي با مدت زمان کافي، مي‌تواند سبب کاهش وزن فرد شود و انجام ورزش‌هاي موضعي شکم و باسن، قادر است عضله‌هاي آن ناحيه را تقويت کرده و از بدشکل شدن و افتادگي بافت اين اندام‌ها پيشگيري کند.



afff.blogfa.com/post/4