یک گروه پژوهشی از دانشگاه mit، در حال تحقیق روی میله‌‌های کوچک طلا برای استفاده از آنها در مبارزه با سرطان هستند. عرض این میله‌ها ده میلیونیم متر و طولشان 40 میلیونیم متر است. فرق این مواد با نانوطلاهای کروی‌ای که قبلا ساخته می‌شد، در توانمندی آنها برای جذب نور زیرقرمز است. لیزر زیرقرمز بدون وارد ساختن آسیب به سلول‌‌های اطراف، آنها را فعال می‌کند؛ زیرا سلول‌‌ها توانایی جذب این نور را ندارند.

سطح خارجی این میله‌‌ها پوشیده از مولکول‌‌هایی است که در حین مراحل تولید به‌‌عنوان محصول جانبی ایجاد می‌‌شود، این مولکول‌‌ها مانع از بروز خاصیتی می‌‌شوند که محققان ایجاد آن را پیش‌بینی می‌كردند. این مولکول‌‌های آلی، ctab هستند و تمایل دارند تا از سطح جدا شده، دوباره به آن بچسبند. وجود ctab، در چسبیدن سایر مولکول‌‌هایی كه در رساندن dna در سلول‌ها به عنوان کد ساخت پروتئین‌ها استفاده می‌شود. '> dna و داروها به این ماده استفاده می‌شود، مشکل ایجاد می‌كند.

محققان دریافتند گرمایی که از طریق نور زیرقرمز به نانومیله‌‌ها می‌‌رسد، در غلظت‌‌های کم ctab، بیشتر و در غلظت‌‌های بالاترctab، کم‌‌تر به‌وسیلة جذب می‌شود، این مسئله می‌‌تواند در از بین بردن تومورها به روش سوزاندن بسیار مهم باشد.

همچنین آنها دریافتند که چگونه می‌توان ctab را با گروه شیمیایی تیول جایگزین کرد؛ زیرا گروه تیول محکم‌‌تر به نانومیله متصل می‌‌شود و مانند ctab تمایل به جدا شدن و اتصال دوباره ندارد و مولکول‌‌های دیگر مانند dna، می‌‌توانند به‌راحتی به انتهای تیول متصل شوند.

این گروه در آینده می‌‌خواهند نانومیله‌‌هایی بسازند که حاملdnaهایی با کاربرد مشخصی باشد كه حتماً به سلول هدف برسند؛ برای مثال از dnaهایی استفاده کنند که می‌‌تواند ساخت پروتئین را متوقف کرده، از بیان بیش از حد آن جلوگیری کند.