رفتارهای مخرب را از خود دور کنیم


اگر ما در زندگی روزمره مستمرا و به نحو ناخودآگاه اشتباه می کنیم ، دلیلش آن است که از شک کردن و از تفکر ‌درباره خودمان و وضعیت موجود هراسان و گریزانیم . ما اشتباه می کنیم زیرا افکار رایج عامه را بی آنکه ‌لحظه ای درنگ کنیم ، می پذیریم و درست می پنداریم . یکی از این خطاهای شناختی، بزرگ نمایی است مثل ‌مبالغه کردن درباره اهمیت یک حادثه ناگوار .خطای دیگر باید و نبایدهای بی جایی است که برای خود چون وحی ‌منزل می‌دانیم و معلوم نیست "‌بایدی" که ما برای خود مقرر کرده‌ایم لازم به اجرا باشد.ایـن اشـتـبـاه است که خیال ‌کنیم هر لحظه ودر هر مورد که خواستیم دنیا بر وفق مراد ما باشد و به دنبال همین طرز فکر ، وقتی به آنچه ‌می‌خواهیم نمی رسیم ناراحت و عصبانی می شویم ما نمی‌توانیم همیشه خشم خود را فرو خوریم یا بروز دهیم. ‌پس علت عصبانی شدن را بررسی کنیم و اگر علت آن واهی است ، عصبانی نشویم . ‌یادتان باشد که درهر شرایطی برای شخصیت طرف مقابلتان احترام قائل باشید حتی اگر رفتاری از او را دوست ‌نداشته باشید.‌‌ در زیر به چند نمونه از رفتارها و الگوهای ارتباطی ضعیف، منفی و حــتــی مـخرب اشاره می کنیم که هر دعوا و ‌مرافعه ای را بدتر می کند. ‌

۱) اجتناب از دعوا به طور کل:

به جای صحبت کردن در یک جو آرام و توام با احترام درمورد مشکلات، برخی افراد سعی می کنند هیچ چیز ‌درمورد مشکلات و دلیل ناراحتی خودبــه طــرف مقـابـل نگـوینـد و بعـد آن را یـک‌بـاره به صورت عصبانیتی وحشتناک ‌بیرون می دهند.این روش معمولاً استرس بیشتری برای هر دو طرف ایجاد می کند چون با انفجار عصبانیت، ‌تنش، خشم و مشاجره بیشتری بین دو نفر ایجاد خواهد شد. پس بهتر این است که به راحتی و با آرامش خاطر ‌درمورد مشکلات خود با هم بحث کنید.‌

۲) حالت دفاعی گرفتن:

بعضی ها به جای اینکه گله و شکایت های طرف مقابل را با دیدی منتقدانه و با میل شخصی مورد توجه قرار دهند ‌و نقطه نظرات او را درک کنند، سعی می کنند هرگونه اشتباه و خطای خود را انکار نمایند و به هیچ طریق زیر بار ‌نمی روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. انکار مسئولیت در طولانی مدت موجب بروز ‌مشکلات بسیاری خواهد شد.‌

۳) تعمیم افراطی:

بـعـضـی ها وقتی اتفاقی می افتد که چندان به مذاقشان خوش نیست با عمومیت دادن آن، مشکل را بیرون می دهند. ‌هیچ‌وقت جملات خود را با "تو همیشه...." یا "تو هیچ‌وقت..." شروع نکنید. کمی مکث نمایید، فکر کنید و ببینید آیا ‌این جمله ها واقعاً صحت دارد. همچنین هیچ‌وقت با پیش کشیدن مشکلات قدیمی سعی نکنید که مشاجره را بدتر ‌کنید. ‌

۴) ‌ حق داشتن‌:

اگر بخواهید فکر کنید که برای هر کاری روش "درست" و روش "غلط" وجود دارد و روش شما همیشه ‌‌"درست" است، رابطه تان خراب خواهد شد. همیشه به دنبال مصالحه باشید . ‌یادتان باشد که هیچ‌وقت یک روش "درست" یا "غلط" محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه نظر کاملاً ‌صحیح باشند.‌

۵) روانکاوی:

بعضی ها به جای اینکه درمورد افکار و احـســاسـات طـرف مـقـابـلـشـان سـوال کـنـنـد، فـکـر می کنند که می دانند ‌طرفشان به چه چیز فکر می کند یا درمورد یک مسئله خاص چه احساسی دارد و معمولاً هم این تفسیرها منفی ‌است. این کار دشمنی و سوءتفاوم بین دو طرف ایجاد می کند.‌

۶) گوش ندادن:

بـعـضــی افــراد بـه جـای اینکـه خـوب بـه حـرف‌هـای طـرف مـقـابـلـشـان گـوش کـنـند و حرف‌های او را درک نمایند، موقعی که ‌طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع می کنند، چشمانشان را این‌طرف و آن‌طرف می گردانند یا به ‌آنچه خودشان می خواهند در جواب بگویند فکر می کنند. هیـچ‌وقـت اهمیـت گـوش دادن بـه حرف‌های همدیگر را دست ‌کم نگیرید.‌

۷) ‌ سعی در برنده شدن در دعوا‌:

هدف از بحث بین دو نفر باید درک متقابل و رسیدن به توافق نظر یا راه حل باشد که نیازهای هر دو طرف در آن ‌ملاحظه شود. اگر سعی دارید نشان دهید که طرف مقابلتان چه اشتباهاتی انجام داده است، احساسات او را دست کم ‌بگیرید و محکم روی نظر خودتان بایستید، بدانید که مسیر اشتباهی را انتخاب کرده اید.‌

۸-) حمله های شخصیتی:

گاهی اوقات برخی افراد هر عمل منفی ازطرف مقابل را جدی گرفته و آن را نقص شخصیتی او قلمداد می کنند. ‌این روش در هر دو طرف، درک و احساس نادرست ایجاد می کند. ‌علت عصبانی شدن را بررسی کنیم و اگر علت آن واهی است ، عصبانی نشویم . اکثر عصبانیت‌های ما به دلیل ‌طرز فکرهای غلط ماست که به آن تحریف‌های شناختی می‌گویند.‌