Borna66
09-08-2009, 02:20 PM
زرتشت دین آزادی
(نیوشا آریانا)
آزادی به مفهوم مطلق آن مطلوب هیچ ایدئولوژی و مکتبی نبودن است. اما در دید پذیرفته شده اجتماعی یعنی در حدی که به حقوق دیگران کمترین آسیبی نرسد و مورد تایید همه مکاتب و ایدئولوژی ها باشد و کمترین رژیمی در جهان آن را نفی کند.
آزادی و اختیار در ادیان مختلف به گونه های متفاوتی بیان شده است و از آن به عنوان برترین داده ی خداوندی یاد شده است.
در آیین زرتشت آزادی در والاترین جلوه خود به صورت آزادی اندیشیدن، آزادی گزینش راه زندگی و زیر بنای گات هاست. زرتشت بر این باور است که انسان در گزینش نیک یا بد دارای "اختیار" است و همین اختیار است که او را در برابر نوع انتخابش مسئول می گرداند، انسان را مسئول گزینش خیر یا شر خود می داند و بازتاب اندیشه، گفتار و کردار هر کس را به سوی خودش می پندارد. ایشان در این زمینه در گات ها یسنای 31 بند 9 می فرمایند: (( در یافتم که "اندیشه رسا"از توست،"خرد جهان آفرین" از توست، و ای خدای جان خرد این نیز از توست که جهانیان را اختیار داد که اگر بخواهند به راستی گرایند یا دروغ را برگزینند.))
بر پایه گفته های گات ها آدمی موجودی با حق طبیعی آزادی بیان عقیده است. اندیشه و خرد انسان ارزش و اعتباری برتر دارد. بنابراین هر انسانی باید آزاد باشد تا پس از سنجیدن راه های گوناگون با خرد نیک واندیشه روشن خود راه خویش را آزادانه برگزیند. اهورا مزدا نیز آدمی را در اندیشیدن، رایزنی و پذیرفتن یا رد شیوه زندگی آزاد گذاشته است. اما در عین حال از روی دادگری به او هشدار داده است.
زرتشت باور دارد که آزادی در ابراز عقاید امکان سنجش و گزینش شیوه درست را فراهم می کند. ایشان بار ها انسان را به گوش فرا دادن به بهترین سخنان و سنجیدن و گزینش آن با استفاده از اندیشه روشن و رسای خدادادی سفارش می کند.
از مواردی بسیار بارز دیگر که آزادی در عقاید را در دین زرتشت تصدیق می کند آزادی هر انسان در گزینش دین است. بر اساس باور های این دین خداوند انسان را در انتخاب دین و شیوه زندگی آزاد گذاشته است. در یسنای 31 بند 11 آمده است( ای خداوند خرد، هنگامی که در آغاز منش خویش، زندگانی و وجدان و خرد را آفریدی، آن گاه توانایی کار کردن بخشیدی .خواستی تا هر کس آزادانه دین خود را برگزیند. ))
اهورا مزدا خرد است و به همه آدمیان خرد خود را ارزانی کرده است تا در کار ها رایزنی کنند. تقلید و پیروی کورکورانه در سنت زرتشتی جایی ندارد و همیشه انسان به چاره جویی در کار ها با استفاده از خرد دعوت شده است.
ریشه این آزادی، در اصول اخلاقی گات ها و در رابطه میان خالق و مخلوق است. خرد رشته ای است که اصول گات ها را به هم پیوند می دهد. آدمی در تصویر اخلاقی اهورا مزدا خلق شده است و معنای آن اینست که اهورامزدا و آدمی در فروزهایی مشترکند. یکی از آن ها آزادی و اختیار است.
در دین زرتشت از این رایطه بسبار قوی یاد شده است به گونه ای که انسان به عنوان همکار خداوند شناخته شده است. این همکاری از این جهت است قدرت اخلاقی به آدمیان بخشیده شده است. به همین جهت بین خداوند و انسان به جای حق ابوتی یا مالکیتی که در ادیان دیگر بیان شده است، حق مشارکت وجود دارد این آزادی به انسان اجازه می دهد که اگر بخواهد راه پویایی، راستی و داد را بپیماید و به شادمانی و خوشبختی دست خواهد یافت و اگر به بدی گراید دچار افسوس خواهد شد.(یسنای 40 بند 4)
(نیوشا آریانا)
آزادی به مفهوم مطلق آن مطلوب هیچ ایدئولوژی و مکتبی نبودن است. اما در دید پذیرفته شده اجتماعی یعنی در حدی که به حقوق دیگران کمترین آسیبی نرسد و مورد تایید همه مکاتب و ایدئولوژی ها باشد و کمترین رژیمی در جهان آن را نفی کند.
آزادی و اختیار در ادیان مختلف به گونه های متفاوتی بیان شده است و از آن به عنوان برترین داده ی خداوندی یاد شده است.
در آیین زرتشت آزادی در والاترین جلوه خود به صورت آزادی اندیشیدن، آزادی گزینش راه زندگی و زیر بنای گات هاست. زرتشت بر این باور است که انسان در گزینش نیک یا بد دارای "اختیار" است و همین اختیار است که او را در برابر نوع انتخابش مسئول می گرداند، انسان را مسئول گزینش خیر یا شر خود می داند و بازتاب اندیشه، گفتار و کردار هر کس را به سوی خودش می پندارد. ایشان در این زمینه در گات ها یسنای 31 بند 9 می فرمایند: (( در یافتم که "اندیشه رسا"از توست،"خرد جهان آفرین" از توست، و ای خدای جان خرد این نیز از توست که جهانیان را اختیار داد که اگر بخواهند به راستی گرایند یا دروغ را برگزینند.))
بر پایه گفته های گات ها آدمی موجودی با حق طبیعی آزادی بیان عقیده است. اندیشه و خرد انسان ارزش و اعتباری برتر دارد. بنابراین هر انسانی باید آزاد باشد تا پس از سنجیدن راه های گوناگون با خرد نیک واندیشه روشن خود راه خویش را آزادانه برگزیند. اهورا مزدا نیز آدمی را در اندیشیدن، رایزنی و پذیرفتن یا رد شیوه زندگی آزاد گذاشته است. اما در عین حال از روی دادگری به او هشدار داده است.
زرتشت باور دارد که آزادی در ابراز عقاید امکان سنجش و گزینش شیوه درست را فراهم می کند. ایشان بار ها انسان را به گوش فرا دادن به بهترین سخنان و سنجیدن و گزینش آن با استفاده از اندیشه روشن و رسای خدادادی سفارش می کند.
از مواردی بسیار بارز دیگر که آزادی در عقاید را در دین زرتشت تصدیق می کند آزادی هر انسان در گزینش دین است. بر اساس باور های این دین خداوند انسان را در انتخاب دین و شیوه زندگی آزاد گذاشته است. در یسنای 31 بند 11 آمده است( ای خداوند خرد، هنگامی که در آغاز منش خویش، زندگانی و وجدان و خرد را آفریدی، آن گاه توانایی کار کردن بخشیدی .خواستی تا هر کس آزادانه دین خود را برگزیند. ))
اهورا مزدا خرد است و به همه آدمیان خرد خود را ارزانی کرده است تا در کار ها رایزنی کنند. تقلید و پیروی کورکورانه در سنت زرتشتی جایی ندارد و همیشه انسان به چاره جویی در کار ها با استفاده از خرد دعوت شده است.
ریشه این آزادی، در اصول اخلاقی گات ها و در رابطه میان خالق و مخلوق است. خرد رشته ای است که اصول گات ها را به هم پیوند می دهد. آدمی در تصویر اخلاقی اهورا مزدا خلق شده است و معنای آن اینست که اهورامزدا و آدمی در فروزهایی مشترکند. یکی از آن ها آزادی و اختیار است.
در دین زرتشت از این رایطه بسبار قوی یاد شده است به گونه ای که انسان به عنوان همکار خداوند شناخته شده است. این همکاری از این جهت است قدرت اخلاقی به آدمیان بخشیده شده است. به همین جهت بین خداوند و انسان به جای حق ابوتی یا مالکیتی که در ادیان دیگر بیان شده است، حق مشارکت وجود دارد این آزادی به انسان اجازه می دهد که اگر بخواهد راه پویایی، راستی و داد را بپیماید و به شادمانی و خوشبختی دست خواهد یافت و اگر به بدی گراید دچار افسوس خواهد شد.(یسنای 40 بند 4)