سفره پر از بوی نان گندم است
کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید
تا درون نیمکت جا می شدیم

ما پر از تصمیم کبری می شد
یم


پاک کن هایی ز پاکی داشتیم

یک تراش سرخ لاکی داشتیم

مانده در گوشم صدایی چون تگرگ


خش خش جاروی با پا روی برگ


همکلاسیهای من یادم کنید


باز هم در کوچه فریادم کنید


کاش هرگز زنگ تفریحی نبود



جمع بودن بود و تفریقی نبود


کاش می شد باز کوچک می شدیم


لا اقل یک روز کودک می شدیم


ای معلم نام و هم یادت به خیر


یاد درس آب و بابایت به خیر

ای دبستانی ترین احساس من


بازگرد این مشقها را خط بزن