شعرهایی در مورد امام حسین (ع)

[NIMA.N]

در این بخش می خواهم هر شعری که در مورد امام حسین (ع), شعرای نامی گفته اند؛ را بیارم .

[NIMA.N]

دارد خرد گمان که درايوان نشسته است -- منب نشين ز غايت تعظيم کردگار
در خدمت رسول بر اطراف منبرش --- ارواح انبياء همه با چشم اشگبار
بر فقره سخنش کرده آفرين --- در نقل‌هاي نوحه او شاه ذوالفقار
خيرالنسا ز غرفه‌ي جنت نهاده گوش --- بر طرز روضه خواني اوزار و سوگوار
بر حسن ندبه‌اش حسن از چشم قطره‌ريز --- کرده هزار در ثمين بر سمن نثار
شاه شهيد خود به عزاي خود آمده --- وز نقل وي گريسته بر خويش زار زار
غلمان دريده جامه و حورا گشاده مو --- اهل بهشت نوحه‌گري کرده اختيار
با آن که در بهشت نمي‌باشد آتشي --- رضوان ز غم نشسته بر آتش هزار بار
فرياد محتشم که جهان کم نوا بماند --- از نوحه حسين علي خاصه اين ديار
روزي که ما رسيم باو وز عطاي حق --- از زندگان خلد نيابيم در شمار
آن روز در قضاي عزاي شه شهيد --- چندان کنيم نوحه که افتد زبان ز کار
يارب به حق شاه حسين آن شه قتيل --- کور است جبرئيل امين زار بر مزار
کاين شور بخش مجلس عاشور را به حشر -- ساز از شفاعت نبي و آل کامکار
وز ما به روح او برسان آن قدر درود --- کز وي رسانده اي به شهيدان نامدار
امسال نيست سوز محرم بسان پار --- امسال ديده‌ها نه چو پارند اشگبار
امسال نيست زمزمه‌اي در جهان ولي --- کو آن نواي زاري و آن ناله‌هاي زار
امسال اشگها همه در ديده‌هاست جمع --- اما روان نمي‌کندش يک سخن گذار
سيد حسين روضه کجا شد که سقف چرخ --- سازد سيه ز آه محبان نوحه دار
سيد حسين روضه کجا شد که پر کند --- گوش فلک ز ناله دلهاي بي قرار
سيد حسين روضه کجا شد که سر دهد --- سيلابهاي اشک به اين نيلگون حصار
افسوس از آن کلام مثر که مي‌فکند --- هم لرزه در زمين و هم آشوب در جدار
صد حيف از آن عبارت دلکش که مي‌کشيد --- از قعر جان ماتميان آه پرشرار
اي مسجد از اسف تو بر اصحاب در ببيند --- وي منبر از فراق تو آتش ز خود برآر
اي حاضران کسي که درين سال غايبست --- هست از شما بياري و ذکري اميدوار
اي دوستان کنيد به يک قطره مردمي --- با چشم تر کنيد چو بر خاک او گذار
محراب را که روي در او بود سال و مه --- پشتش خميده ماند ز حرمان هلال‌وار
منبر که پايه پايه‌اش از پايبوس وي --- سرگرم بود پاي به گل ماند سوگوار
او رفت و داغ ماتميان نيم سوز ماند --- وين داغ ماند بر جگر اهل روزگار
امسال کز بلاغت او ياد ميکنند --- بر ياد پار خاک نشينان دل فکار
وز خاک او علم نور ميرود --- سوي فلک چو شعله‌ي خورشيد در غبار
گوئي گذشته است به خاکش شه شهيد --- با والد ممجد و جد بزرگوار
امسال کز جهان شده دلتنگ و برده است --- هنگامه را به ملک وسيع آن گران وقار

محتشم کاشاني

[NIMA.N]

اي داده خلاصه‌ي عمر به باد - وي گشته به لهو و لعب، دلشاد
اي مست ز جام هوا و هوس - ديگر ز شراب معاصي بس
تا چند روي به ره عاطل - يک بار بخوان زهق الباطل
زين بيش خطيه پناه مباش - مرغابي بحر گناه مباش
از توبه بشوي گناه و خطا - وز توبه بجوي نوال و عطا
گر تو برسي به نعيم مقيم - وز توبه رهي، ز عذاب اليم
توبه، در صلح بود بارب - اين در مي‌کوب، به صد يارب
نوميد مباش ز عفوالله - اي مجرم عاصي نامه سياه
گرچه گنه تو ز عد بيش است - عفو و کرمش از حد بيش است
عفو ازلي که برون ز حد است - خواهان گناه فزون ز عد است
ليکن چندان، در جرم مپيچ - کامکان صلح نماند هيچ
تا چند کني اي شيخ کبار - توبه تلقين بهائي زار
کو توبه‌ي روز به شب شکند - وين توبه به روز دگر فکند
عمرش بگذشت، به ليت و عسي - وز توبه‌ي صبح، شکست مسا
اي ساقي دلکش فرخ فال - دارم ز حيات، هزار ملال
در ده قدحي ز شراب طهور - بر دل بگشا در عيش و سرور
که گرفتارم به غم جانکاه - زين توبه‌ي سست بتر ز گناه
اي ذاکر خاص بلند مقام! - آزرده دلم ز غم ايام
زين ذکر جديد فرح افزاي - غمهاي جهان ز دلم بزداي
مي‌گو با ذوق و دل آگاه - الله، الله، الله، الله
کاين ذکر رفيع همايون فر - وين نظم بديع بلند اختر
در بحر خبب، چو جلوه نمود - درهاي فرح بر خلق گشود
آن را برخوان به نواي حزين - ز قله‌ي عرش، بشنو تحسين
يارب، به کرامت اهل صفا - به هدايت پيشروان وفا
کاين نامه‌ي نامي نيک‌اثر - کاورده ز عالم قدس خبر
پيوسته، خجسته مقامش کن - مقبول خواص و عوامش کن

شیخ بهایی

[NIMA.N]

در حسینیه تو برگ براتم دادند
وسط سینه زنی بود نجاتم دادند
مرده ای بیش نبودم که به دستور شما
تا مسیحا بشوم آب فراتم دادند
تا که احرام ببندم به منای تو حسین (ع)
رخت مشکی تو اندر عرفاتم دادند
رو گرفتی که نبینی عرق سائل را
با دو دست کرمت جلوه به ذاتم دادند
با همین قطره اشکی که ندارم آقا
سیئه دادم و سیل حسناتم دادند
نام تو زینت دنیاست اباعبدالله
نمک زندگی ماست اباعبدالله


جواد حیدری

[NIMA.N]

ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
یکی کنار حسینیه چاووشی می خواند
اگر خطا نکنم صدای آدم بود
برای عرض تبرک به ساحت گریه
فرشته منتظر دستمال اشکم بود
چگونه گریه نریزد از نگاهمان وقتی
زمان خلقتمان اول محرم بود
چرا به آمدن مادرش یقین نکنم
در آن حسینیه ای که خود خدا هم بود


علی اکبر لطیفیان

[NIMA.N]

وقتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود

بال ملائک در هوایت دستمالم بود

پیش از شروع خلقت عالم گریه می کردم

یادم نمی آید دقیقا چند سالم بود

من خود درخت روشنی بودم در آن ایام

چندانکه این خورشید چون یک سیب کالم بود

اندازه بال مگس تا گریه ام آمد

دیدم که سیمرغ بهشتی زیر پایم بود

چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور

باده کشی و می خوری جزو کمالم بود

من قبل از این عالم تورا در نور می دیدم

لاهوت یا ناسوت شاید هم مثالم بود


شیخ رضا جعفری

[NIMA.N]

تو هم با کوفه هم دستی مدینه

نمک خوردی نمک دان را شکستی

کسی بر بازوی زهرا نمی زد

اگر دستم نمی بستی مدینه

[NIMA.N]

عشق يعني دل سپردن درالست ازمي وصل الهي مست مست

عشق يعني ذکر ناموس خدا يا علي گفتن به زيردست وپا

عشق يعني جلوه صبر خدا شرم ايوب نبي از مرتضي

عشق بر دلداده فرمان ميدهد عاشق جان داده را جان ميدهد

عشق باعث شدکه دل سامان گرفت پشت درب خانه زهرا جان گرفت

عشق يعني انقلاب فاطمه از کبود ي چشم تار فاطمه

عشق يعني عشق ناب فاطمه بيت الا حزان خراب فاطمه
__________________

[NIMA.N]

تا در لحدم "ن... و منکر" دیدند - یک یک همه اعضای مرابوییدند

دیدند ز من بوی حسین می آید - از آمدن خویش خجل گردیدند

[NIMA.N]

ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد - ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه تو - صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت