حالت دوگانه اي بين غم و شادي دارم. از قهرماني تيم محبوبم استقلال خوشحالم؛ اما از ديدن خداحافظي غريبانه مهدوي كيا و وداع ناگهاني علي كريمي كه سالها در تيم پرسپوليس بودند، غمگينم. به عنوان كسي كه "قدرشناسي" را سرچشمه رحمت بيشتر مي داند، از بي توجهي مسئولان تيم پرسپوليس به سابقه و شأن علي و مهدي كه نمادهاي اخلاق و مردم داري هستند، رنجيدم.

براي اين دو قهرمان كشورمان، توديع شايسته اي برگزار نشد و اشكهاي مهدي در آخرين هفته هاي ماندنش در پرسپوليس در خاطره فوتبال ما باقي خواهد ماند.

يادمان باشد كه تمام بازي در زمين چمن نيست. بخشي از بازي بيرون زمين است. پس به تيم محبوب و مردمي استقلال پيشنهاد ميكنم همچنان پرچمدار اخلاق و جوانمردي باشد و در جشن قهرماني خود، اين دو يار مردمي تيم حريف را دعوت كند و با بهترين شكلي مراسم خداحافظي آنها با مردم را برگزار كند. قطعا" مهدوي كيا و كريمي "پرسپوليسي" باقي خواهند ماند و اين ارتباطي با قدرشناسي حريف آبي از جوانمردي اين دو بازيكن مردمي نخواهد داشت. ما با قدرداني از شخصيت مردمي آنها به رواج "اخلاق نيك، كردار نيك و گفتار نيك" كمك مي كنيم. ورزش و فوتبال، عرصه خوبي براي ترويج تمام اين نيكي ها و خوبيهاست.

باز هم به استقلال محبوب تبريك مي گويم و اميدوارم جام اخلاق را هم همواره بالاي سر ببرد.

[بابك داد]