منطقه‌بندي، داراي سه ويژگي مهم است: منطقه‌بندي تراکمي، منطقه‌بندي ارتفاعي و منطقه‌بندي کاربري.

1. منطقه‌بندي تراکمي
در منطقه‌بندي تراکمي بر تعيين و کنترل ميزان جمعيت در منطقه واحدهاي مسکوني تأکيد مي‌شود: البته در اين منطقه‌بندي، نمي‌توان ميزان تراکم جمعيت را براي هميشه ثابت نگه داشت. اما مي‌توان براي مدتي تثبيت تراکم جمعيت را تضمين کرد. در اين منطقه‌بندي، بخشهايي با تراکم زياد، تراکم متوسط و تراکم پايين تعيين مي‌شود. رعايت شرايط زير مي‌تواند، منطقه‌بندي تراکمي را کار آمد سازد:
الف) تعيين مرزها منطقه واحدهاي مسکوني.
ب) تعيين حداکثر ارتفاع ساختمانها در منطقه واحدهاي مسکوني.
ج) تعيين ميزان واحدهاي مسکوني در هر واحد سکونتي.
د) تعيين حداقل و حداکثر وسعت در واحدهاي مسکوني.
هـ) تعيين ميزان کل فضاي ساخته شده در منطقه واحدهاي مسکوني.
امتيازات منطقه‌بندي تراکمي بدين شرح است:
1. از تراکم زياد جمعيت در منطقه واحدهاي مسکوني جلوگيري مي‌شود.
2. قيمت زمين براي مدتي تثبيت مي‌گردد.
3. سلامتي مردم از نظر استفاده از روشنايي، نور و تهويه هوا تضمين مي‌شود.
4. بهره‌گيري از امکانات و خدمات عمومي به سهولت انجام مي‌گيرد.

2.منطقه‌بندي ارتفاعي
اين منطقه‌بندي، کنترل ارتفاع ساختمانها را بر عهده دارد. کنترل توسعه عمودي بخش مرکزي شهرها با توجه به اوضاع خاص بخش مرکزي شهرها تعيين مي‌شود و بدين ترتيب از تراکم ترافيک شهري، آلودگي هوا و آلودگي صوتي در اين بخش جلوگيري مي‌گردد. در اين منطقه‌بندي از مجاورت ساختمانهاي بلند مرتبه با واحدهاي مسکوني چند طبقه جلوگيري مي‌شود و بخشهاي ويژه‌اي در شهرها براي ساختمانهاي بلند مرتبه تعيين مي‌گردد. در هر وضعيتي، رعايت استفاده ساختمانهاي بلند مرتبه از روشنايي روز ضروري است. تأکيد بر امر ترافيک و تحرک روزانه مردم در منطقه نيز از مواردي است که بايد به آن توجه بيشتري شود.