شعر طنز “مادر” از ایرج میرزا قرن ۲۱
شعر طنز “مادر” از ایرج میرزا قرن ۲۱
شعر مادر ایرج میرزاگویند مرا چو زاد مادر پـسـتـان به دهان گرفتن آموختشب ها بر ِ گاهواری من بیدار نشست و خفتن آموختدستم بگرفت و پا به پا برد تا شیوه ی راه رفتن آموختیک حرف و دو حرف بر زبانم الـفـاظ نهاد و گفتن آموختلبخند نهاد بر لـب مـن بـر غـنچه ی گل شکفتن آموختپس هستی من ز هستی اوست تا هستم وهست دارمش دوستایرج میرزای قرن ۲۱گوینــــــــد مرا چـــو زاد مـادر روی کاناپه، لمــــیدن آموختشب ها بر ِ مـــاهــواره تا صبــح بنشست و کلیـپ دیدن آموختبرچهـــره، سبوس و ماست مالید تا شیوه ی خوشگلیـدن آموختبنــــمود «تتو» دو ابروی خویش تا رســم کمان کشـیدن آموختهر مــــاه برفـــت نزد جـــــراح آیین ِ چروک چیـــــدن آموختدستـــــــــم بگـــرفت و ُبرد بازار همـــــواره طلا خریدن آموختبا دایــــــی و عمّه های جعــــلی پز دادن و قُمپُــــــزیدن آموختبا قوم خودش ، همیــــــشه پیوند از قوم شــــوهر، بریدن آموختآســــــوده نشست و با اس ام اس جک های خفن، چتیدن آموختچون سوخت غذای ما شب وروز از پیک، مدد رسیــــدن آموختپای تلفــــن دو ساعت و نیــــــم گل گفتن و گل شنیـــدن آموختبابــــــام چــــو آمد از سر کـــار بیماری و قد خمیـــــدن آموخت
پاسخ با نقل قول
