2- عدم ارتكاب معصيت: يكي از پيامدهاي عزت نفس در آدمي عدم انجام معصيت است. "من كرمت نفسه لا يهنها بالمعصيه[2]". آن كس كه بزرگي و كرامت نفس خود را باور دارد هرگز با پليدي گناه, پست و موهونش نمي سازد. انسان اگر احساس شخصيت كرد, احساس عزت در او بود, اگر اين احساس با معرفت قلبي و يقيني بودد, خود را از اطاعت خدا دور نمي كند و به سرپيچي از فمان خدا دست نمي زند. اصولاً يكي از علت هاي انجام گناه, احساس بي ارزشي, پوچي و ذلت نفس مي باشد از زمينه هاي رواني گناه, تحقير, حقارت و كوچكي نفس انسان است و انسان مكرم با شناخت شان خود, دست به گناه نمي زند.
حضرت علي (ع) در اين مورد مي فرمايد: " من شرفت نفسه نزهها عن زله المطالب[3]" كسانيكه شرافت نفساني دارند دامن خود را به خواهش هاي پست آلوده نمي كنند.