یک خط برای کسی که دوسش دارم ....

[javad jan]

الا که رفته ای
سر می گذارم بر شانه ی همه ی نیلوفرانی

که امسال بی تو گریسته اند.
گریسته اند و بی تو نزیسته اند.
حالا که رفته ای
بهانه ی خوبی است

برای باران
تا بیاید

کنار سفره بنیشیند
و بشقاب سوم را پر کند
حالا که رفته ای
گمان نمی کنم برگردد
پرنده ای که فقط

از دست تو دانه بر می چیند و
در کلمات تو پرواز می کرد.
حالا که رفته ای
هیچ راهی
مرا به جایی نمی برد

در حافظه ام می چرخم
همه کلید ها را گم کرده ام
حالا که رفته ای
شعری می نویسم

برای گل های مریم
شعری می نویسم

برای مرگ
شعری می نویسم

برای دیداری که اتفاق نمی افتد.

محمدرضا عبدالملکیا ن

[javad jan]

گفتي ستاره ماندنيست، ديدي ستاره هم شكست!؟
عهدي ميان ما نبود ،عهدِ نبسته هم گسست!!
اين خوابِ سبز از ابتدا ، يك اشتباه ساده بود
يك اشتباه ساده كه ، آخر مرا در هم شكست
گفتي :« تو را تقصير نيست ، نتوانمت در دل نشاند»
اين آخرين حرف تو بود ، حرفي كه بنيانم گسست
آري! بلور عاطفه ، با سنگِ بي مهري شكست
اين دل شكسته بود ، باز ، يكبار ديگر هم شكست

[javad jan]

تو رو دوست دارم
تو رو دوست دارم مثل حس عجيب خاك غريب
تو رو دوست دارم مثل عطر شكوفه هاي سيب
تو رو دوست دارم عجيب
تو رو دوست دارم زياد چه طور پس دلت مياد منو تنهام بذاري
تو رو دوست دارم مثل لحظه خواب ستاره ها
تو رو دوست دارم مثل حس غروب دوباره ها
تو رو دوست دارم عجيب
تو رو دوست دارم زياد نگو پس دلت مياد منو تنهام بذاري
توي آخرين وداع وقتي دورم از همه چه صبورم اي خدا ديگه وقت رفتنه
تو رو مي سپرم به خاك
تو رو مي سپرم به عشق برو با ستاره ها
تو رو دوست دارم مثل حس دوباره تولدت
تو رو دوست دارم وقتي مي گذري هميشه از خودت
تو دوست دارم مثل خواب خوبه بچگي بغلت مي گيرم و ميرم به سادگي
تو رو دوست دارم مثل دلتنگي هاي وقت سفر
تو رو دوست دارم مثل حس لطيف وقت سحر
مثل كودكي تو رو بغلت مي گيرم و اين دل غريبم و با تو مي سپرم به خاك

توي آخرين وداع وقتي دورم از همه چه صبورم اي خدا ديگه وقت رفتنه
تو رو مي سپرم به خاك
تو رو مي سپرم به عشق برو با ستاره ها

[javad jan]

جز تو كي مي تونه عزيز من باشه
كي مي تونه تو قلب من جا شه
مگه ميشه مثل تو پيدا شه
همه چيزم آي عزيزم
جز من كي واسه ديدن تو حريصه
اسم تو رو قلبش مي نويسه
گونه هاش از نديدنت خيسه
همه چيزم آي عزيزم
حالا باشي بي قرارم بد ميبينم بد ميارم
بي تو من ...
حس ندارم سربه زيرم گوشه گيرم كاش بميرم
بي تو من ....
همه چيزم آي عزيزم

[javad jan]

دوستان شرح پریشانی من گوش کنید
داستان غم پنهانی من گوش کنید
قصهء بی سر سامانی من گوش کنید
ماجرای من حیرانی من گوش کنید
روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده جویی بودیم
کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود
یک گرفتار از این جمله که هستند نبود
این همه مشتری گرمی بازار نداشت
یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت
اولین کس که خریدار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم
عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او
داد رسوایی من شهرت زیبایی او
بس که دادم همجا شرح دلارایی او
شهر پر گشت ز غوغای تماشایی او
حالیا عاشق سر گشته فراوان دارد
کی سر برگ من بی سر سامان دارد
چون چنین است پی کار دگر باشم به
چند روزی پی دلدار دگر باشم به
از من بندگی من اگرش عاری هست
بفروشد که به هر گوشه خریداری هست
به وفاداری من نیست در این شهر کسی
بندهء همچو مرا هست خریدار بسی

گرچه از خاطر وحشی هوس کوی تو رفت
با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت
حاش الله که وفای تو فراموش کند
سخن مصلحت آمیز کسان گوش کند

[javad jan]

برای تو از باران ستاره می چینم
شاید باور زیبایی های تو
همه فانوسهای قندیل بسته چشمانم را پشت سر بگذارد
و به صدای پر خاطره بودنمان برسد .
آسمان دلگیر شد وقتی به ستاره گفتم
(( روی تمام ثانیه ها یم را خط بکش و فقط بگذار سرخی سیبهای امروز من
همیشگی ترین لحظه هایش باشد))
ببین چقدر عاشقت شده ام
به من نگو که بهاریترین ستاره را به من دادی,
نگو که غریبانترین مراقبه هایم را به اوج دل نشانده ای .
به من که حس غربت اشکهایم غریبی مهتاب را می سوزاند
من عاشق یکرنگی توام.
بیکران باش تا آسمان را در ساعت نگاهت خلاصه کنم.
تردید دلم ببخش اگر به عشقت خندیدم .
اگر به غرورت گفتم ارزانی خودت
بهاری ترین ستاره من! بگذار تنها گله کردن از تو
نبودنت باشد نه گرفتن نگاهت از من .
نگو نگاهت هنوز عاشقم نکرده,
نگو اگر هم عاشق بوده ام حرفهایت دل را سوزانده...
دلم را که تمام حرفش ,
تمنای چشمان توست نشکن.
دیشب دلم برای لمس نگاهت تنگ شده بود
دیشب همه ستاره هارا برایت فرستادم
تا یکی یکی فدای تو شوند
و تو در خیالت به سادگی جشن مرگشان بخندی
دیشب به خاطر تو عروج لحظه ها را گریستم
دیشب به وسعت آسمان صدایت کردم.......
نشنیدی؟

[javad jan]

خاطره اي در درونم است
چون سنگي سپيد درون چاهي .
سر ستيز با آن ندارم ، توانش را نيز:
برايم شادي است و اندوه .

در چشمانم خيره شود اگر كسي
آن را خواهد ديد .
غمگين تر از آني خواهد شد
كه داستاني اندوه زا شنيده است .

مي دانم خدايان انسان را
بدل به چيزي مي مي كنند ، بي آن كه روح را از او بر گيرند .
تو نيز بدل به سنگي شده اي در درون من
تا اندوه را جاودانه سازي .

[javad jan]

حکایت بارانی بی امان است

این گونه که من

دوستت می دارم

شوریده وار و پریشان باریدن

بر خزه ها و خیزاب ها

به بی راهه و راه ها تاختن

بی تاب , بی قرار

دریایی جستن

و به سنگچین باغ بسته دری سر نهادن

و تو را به یاد اوردن

چون خونی در دل

که همواره فراموش می شود

حکایت بارانی بی قرار است

این گونه که من

دوستت می دارم .

[javad jan]

این را برای کسی مینویسم که مدتهاست او را گم کردم ولی همیشه با من است و او را دوست میدارم


تو را به جاي همه کساني که که نشناخته ام دوست مي دارم
تو را به جاي همه روزگاراني که نمي زيسته ام دوست مي دارم
براي خاطر عطر نان گرم و برفي که آب مي شود
و براي خاطر نخستين گلها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست مي دارم
تو را به جاي همه کساني که دوست نمي دارم دوست مي دارم
سپيده که سر بزند در اين بيشه زار خزان زده
شايد دوباره گلي برويد شبيه آنچه در بهار بوييديم
پس به نام زندگي هرگز مگو هرگز …

تو را دوست مي‌دارم

تو را به جاي همه مرداني که نشناخته‌ام دوست مي‌دارم
تو را به جاي همه روزگاراني که نمي زيسته‌ام دوست مي‌دارم
براي خاطر عطر گسترده بيکران و براي خاطر عطر نان گرم
براي خاطر برفي که آب مي شود،براي خاطر نخستين گل
براي خاطر جانوران پاکي که آدمي نمي‌رماندشان
تو را براي خاطر دوست داشتن دوست مي‌دارم


جز تو ، که مرا منعکس تواند کرد؟من خود،خويشتن را بس اندک مي‌بينم.

بي تو جز گستره بي کرانه نمي بينم
ميان گذشته و امروز.
از جدار آينهَ خويش گذشتن نتوانستم
مي‌بايست تا زندگي را لغت به لغت فرا گيرم
راست از آنگونه که لغت به لغت از يادش مي‌برند.

تو را دوست مي دارم براي خاطر فرزانگيت که از آن من نيست
تو را براي خاطر سلامت
به رغم همه آن چيزها که به جز وهمي نيست دوست مي‌دارم
براي خاطر اين قلب جاوداني که بازش نمي‌دارم
تو مي پنداري که شکي ،حال آنکه به جز دليلي نيستي
تو همان آفتاب بزرگي که در سر من بالا مي‌رود
بدان هنگام که از خويشتن در اطمينانم.

[javad jan]

ای آنکه زنده از نفس توست جان من
آن دم که با تو‌ام، همه عالم ازان من

آن دم که با توام، پِرم از شعر و از شراب
می‌ریزد آبشار غزل از زبان من

آن دم که با توام، سبکم مثل ابرها
سیمرغ کی‌ رسد به بلندآسمان من

بنگر طلوع خنده‌ی خورشید بر لبم
زان روشنی که کاشتی ای باغبان من!

با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است؟
خود خوانده‌ای به گوش من این، مهربان من