سوله
صندلی خیس
پاسخنامه خیس
سررررررددددددددد
سوله
صندلی خیس
پاسخنامه خیس
سررررررددددددددد
سلام
من میخوام ثبت نام کنم پیام نور . به نظرتون کدوم واحد بهتر هست؟
من تهرانپارس هستم و پردیس نزدیک تره اما انگار امکاناتش خوب نیست . امکانات ری چطوره؟
اینجا میام با خودم حرف میزنم[/quote]
انقد که بچه های پیام نور ری فعالننننن
پیامنور ری از لحاظ اموزشی و یسری چیزای دیگه این ترم اول شده!!!نوشته اصلی توسط amir_ng
دانشگاه خوبیه به نسبت
لواسانم نزدیک میشه بهتون.چون سرویساش از علم و صنعت و باقری هست
فکر میکنم به نسبت بهتر از پردیسه
در کل ری هم فاصلش از ایستگاه مترو فقط 10/20 دقیقس و اگر هم شخصی باشه چون تهرانپارسین همش اتوبانه و دانشگاه کنار اتوبانه و تقریبا بد نیست و زیاد طول نمیکشه
درورد بر شما
من شیرازم،این ترم ری قبول شدم خواستم اطلاعات کافی از دانشگاهتان و چگونگی مسیرهای رفت و آمد شیراز -ری را بدونم
راستی کلاس های ارشد چند روز در هفته و بیشتر چه روزهایی هست ؟
الان آب و هوا چطوره؟
با سپاس
بچه ها من تهران غربم اما میخوام انتقالی بگیرم آخه اونجا راهم دوره از خیاباون مطهری میام بنظرتون خوبه؟
به نظرم خوبه، مطهری زیاد دور نیستبچه ها من تهران غربم اما میخوام انتقالی بگیرم آخه اونجا راهم دوره از خیاباون مطهری میام بنظرتون خوبه؟
خیلیا هستن از جاهای دورتر ولی میان
عجب پاتوق خلوتیه اینجا!!!!!
گریه بر مصیبت نمی کنیم،لکن...
کم ندیده ایم مداحان و سخنرانانی را که در ایام محرم سعی به گریاندن مردم را دارند،شاید دلیل اصلی اش روایات مختلفی باشد که در ثواب گریه بر امام حسین(ع) داریم.
اما اگر عقل مسلکی بپرسد دلیل گریه بر مصیبت های یک شخص آن هم بعد از 1400 سال چیست؛چه پاسخ می دهیم؟
شهید مطهری که خود از عقل مسلکان و راه یافتگان است این طور پاسخ میدهد:
عاشورا دو صفحه دارد،یک صفحه سفید و یک صفحه سیاه.صفحه سیاهش از آن نظر تاریک و سیاه است که فقط جنایت است و مصیبت.واضح است وقتی حادثه را از جنبه جنایی نگاه کنیم،آن که می خورد قهرمان نیست،آن بیچاره و مظلوم است و قهرمان کسی دیگر است.
اما آیا تاریخچه عاشورا فقط همین یک صفحه است؟فقط مصیبت است و چیز دیگری نیست؟چرا باید حادثه کربلا را همیشه از نظر صفحه سیاهش مطالعه کنیم؟ و چرا باید همیشه جنایت های کربلا گفته شود؟چرا شعارهایی که به نام حسین بن علی می دهیم و می نویسیم،از صفحه ی تاریک عاشورا گرفته شود؟
من نمی گویم آن صفحه ی تاریک را نباید دید،بلکه باید دید و خواند،اما این مرثیه همیشه باید همراه با حماسه باشد.اینکه گفته اند رثای حسین بن علی باید همیشه زنده بماند حقیقتی است و از خود پیغمبر گرفته شده؛این رثا و مصیبت نباید فراموش بشود؛این یادآوری نباید فراموش بشود و باید همیشه اشک مردم را بگیرد،اما در رثای یک قهرمان.
پس باید اول قهرمان بودنش برای شما مشخص بشود و بعد در رثای قهرمان بگریید،وگرنه رثای یک آدم نفله شده ی بیچاره ی بی دست و پای مظلوم که دیگر گریه ندارد،و گریه ملتی برای او معنی ندارد.
در رثای قهرمان بگریید برای اینکه احساسات مخلوط قهرمانی پیدا کنید،برای اینکه پرتویی از روح قهرمان در روح شما پیدا بشود و شما هم تا اندازه ای نسبت به حق و حقیقت غیرت پیدا کنید،شما هم عدالتخواه بشوید،شما هم با ظلم و ظالم نبرد کنید،شما هم آزادیخواه باشید،شما هم سرتان بشود که عزت نفس یعنی چه،کرامت یعنی چه.
اگر ما صفحه نورانی تاریخ حسینی را خواندیم،آن وقت از جنبه رثایی اش می توانیم استفاده کنیم وگرنه بیهوده است.
خیال می کنیم حسین بن علی در آن دنیا منتظر است که مردم برایش دلسوزی کنند یا "العیاذ باا..." حضرت زهرا (س) بعد از هزار و سیصد سال آن هم در جوار رحمت الهی منتظر است که چهار تا آدم فکسنی برای او گریه کنند تا او تسلی خاطر پیدا کند؟؟
پاسخ با نقل قول
